Tine van Rompuy20 november 2009 – 17:26

Ik ben blij dat mijn broer president van Europa wordt. Dat is een hele eer voor hem en voor onze familie.

De voorbije week was voor onze familie ook om een andere reden een week van vreugde. Herman is grootvader geworden van Jasper, zoontje van dochter Laura, en ikzelf ben de fiere grootmoeder geworden van Charlotte, dochter van mijn dochter Femke. Ik dacht dus: dat zijn allemaal goede voortekenen opdat Herman president van Europa zou worden. En nu is het zover. Mijn broer wordt straks Europees president. Zondag zie ik hem want dan wordt mijn andere broer Eric 60 jaar. Voor Herman heb ik twee cadeautjes gekocht. Voor Herman als grootvader kocht ik een Cubaanse sigaar. Want sigaren om feestjes af te sluiten, daar kan hij van genieten.

Voor Herman als politicus heb ik een andere verrassing. Een mooi doosje met erin het recept voor een zogenaamde miljonairstaks. En op dat doosje staat: “Dit product zal je leven veranderen!” De miljonairstaks, dat wil zeggen dat 2% van de bevolking, de rijksten der rijken gemiddeld 2% belast worden op hun vermogen opdat er geld zou zijn voor een Europa van de mensen, in plaats van een Europa van de rendementen van een handvol aandeelhouders. Ik ben er fier op ‘meter’ te zijn van de miljonairstakscampagne, en we zijn op zoek naar tienduizenden ‘fans’ van de miljonairstaks.

Als verpleegster en actieve syndicalist leef ik tussen de gewone mensen en die houden niet van de Europese Unie omdat onze Europese Unie niet op mensenmaat functioneert. De Unie brengt zo weinig positieve boodschappen, het gaat alleen nog over concurrentie en commerce. Het kapitalisme verkoopt speculatieve zeepbellen waarop de banken zijn gecrasht. Bijna dreigde ons hele systeem failliet te gaan, maar plots vond men miljarden euros om ons systeem te redden.

De gewone mensen worden afgedankt. In Engeland wordt het spoor geprivatiseerd, de treinen komen te laat, de rijtuigen trekken op niks behalve dan de tgv’s. De elektriciteitsmarkt wordt opengegooid en alles is alleen maar duurder geworden. En de energiereuzen maken miljarden winst.

Europa staat voor een keuze. En ook mijn broer staat nu voor die keuze. Wie gaat er opdraaien voor de crisis? Wie gaat de miljarden betalen die naar de banken zijn gegaan? Ofwel de werkende mensen, ofwel zij die voor de crisis verantwoordelijk zijn. Ik wil de Belgische miljonairstaks uitbreiden tot Europa. Door een Europese miljonairstaks moeten de gewone burgers niet inleveren voor de crisis.

We hebben werk nodig. Overal in Europa. Wel, de miljonairstaks zorgt voor werk. Het geld van de miljonairstaks zal jobs scheppen in zorg, welzijn en onderwijs, hij kan zorgen voor een groene economie en voor een Europese sociale zekerheid, voor een programma van openbaar wetenschappelijk onderzoek in plaats van de privé op zijn wenken te bedienen.

Tot wat commercie leidt zien we in België in de rusthuissector. De laatste vijf jaar zijn er zomaar even 10.000 commerciële rusthuisbedden weggekocht bij de niet-commerciële sector. Uitbaters doen het alleen voor meer geld en strijken woekerwinsten op, terwijl deze sector zoveel bijkomend geld nodig heeft. Pater Damiaan die enkele weken geleden in Rome heilig werd verklaard woonde in Tremelo, een dorpje op 10 kilometer van waar ik woon. In Tremelo is er ook een rustoord genoemd naar Damiaan. Dit rustoord is overgekocht door de commerciële Senior Living Group. Vorig jaar deelde die groep 28 miljoen euro uit aan de aandeelhouders. Weet je wat dat is, 28 miljoen euro? Dat is het jaarloon van 620 verpleegsters. Neen, je kunt geen winst maken op de rug van zwakkeren en bejaarden.

Privatisering leidt tot dure rustoorden voor de meerbegoeden en tot onwaardige rustoorden voor armeren. Privatisering leidt tot afbouw van personeel en afbouw van degelijke zorg.Er is geld nodig voor rustoorden en kinderopvang. Dan wil ik een Europa waarin de overheid het recht heeft deze rustoorden en deze kinderopvang te blijven subsidiëren. Als mijn kleindochter nood heeft aan kinderopvang dan wil ik ze achterlaten met een gerust hart, dan wil ik dat er kwalitatief toezicht is van de overheid en niet zoals in de geprivatiseerde kinderopvang in Nederland waar de overheid zich terugtrekt als toezichthouder. Ik werk in het universitair ziekenhuis Gasthuisberg in Leuven, het grootste ziekenhuis van Europa met meer dan 8.000 werknemers. Gezondheidszorg is een recht voor iedereen. Geen winst op kap van de zieken, hulpbehoevenden, bejaarden. Europese politici beslissen ver boven ons hoofd maar gelukkig zijn er ook vele frisse en groene ideeën die we samen met vakbonden, niet-gouvernementele organisaties en progressieve politieke partijen kunnen verwenzenlijken. Eerst de mensen, niet de winst.

Put people First, not profit. Also in Europe!