Hallo vakbonden,is hier geen belangrijke taak voor jullie weggelegd .

Beste observator,
Dit profiel van arbeidsuitbuiting werd reeds veelvuldig aangekaart door alerte bouw-delegees. Zowel binnen de vakbondsstructuur als op de werkvloer zelf. Het bouwvakkerstatuut ligt dagelijks onder vuur als gevolg van de vele overtredingen op vlak van CAO's en veiligheid. Ook bij de onderhandelingen speelt de ‘Confederatie Bouw’ het hard op de kap van de bouwvakkers. Niet abnormaal dat jongeren de bouwstiel oninteressant vinden, dikwijls gedreven door bouwvakkers zelf (omwille van de zware stiel), de extreme weersomstandigheden of door het onveiligheidgevoel. Bovendien is de werkdruk in de bouwsector enorm toegenomen, het werk moet al af zijn vóór het begonnen is. Winst primeert boven het maatschappelijk en sociaal gebeuren, bouwheren aan de macht.
Patroons (dikwijls zelfs bouwheer) krijgen door de versoepelde detacheringmaatregels een hand toegereikt van Europa. Polen komen hier het ‘bouwvakkerstatuut’ onderdruk zetten, en het tekort in Polen wordt door nog goedkopere krachten uit de buurlanden ingevuld. Er wordt hier een gevaarlijk potje Russische roulette gespeeld op de kap van de Belgische bouwvakkers, zijzelf en de vakbonden zullen nog maar eens te laat zijn met hun reactie want de kogel zit spijtig genoeg al voor de revolverloop. De feiten op de werf in Genk zijn maar een druppel op de symbolische hete plaat.

De bouwstiel = bloed, zweet en tranen. De meeste bouwvakkers met een loopbaan van 30 jaar (zélfs minder) in de bouwsector zijn reeds slachtoffer van een kapotte rug, nek, pees – en spieraandoeningen. Je mag al blij zijn als je lichaam door de jaren heen gespaard bleef van ‘metalen pennen en bouten’ als gevolg van het onveilig karakter van de sector. Vroeger bouwde men nog onder de eigen kerktoren, de laatste 20 jaar vooral onder andermans kerktoren. Hierdoor is de bouwvakker dagelijks langer van thuis en gezin dan de doorsnee arbeider. Vroeger speelde extreme weersomstandigheden nog mee, vandaag werkt men met kalenderdagen en niet meer met werkbare dagen. Niettegenstaande is het een broodwinning, waarschijnlijk had Walther meer geluk in het leven bij de keuze van zijn beroep.
Het heeft dus niets te zien met zwepen, geweren of welk machtsvertoon dan ook.
Het gaat ook niet over buitenlandse arbeiders die opzoek zijn naar een beter leven.
Het gaat wél over ons ‘bouwvakkerstatuut’. Over nog méér flexibiliteit, hogere werkdruk en minder veiligheid. Over het niet naleven van de wetgeving en CAO’s. Ook nog over dubieuze buitenlandse uitzendkantoren en bedrijven die zich verrijken op de kap van arbeiders uit de balkan - regio onder het mom van een eerlijk Europees detacheringbeleid. En om af te ronden, over een ‘Confederatie Bouw’ die met dit medeweten zeker ‘koren gaat spinnen’ bij de volgende CAO – onderhandelingen. Waar wachten vakbonden nog op?

Je kan pas oordelen als je de lonen en vergoedingen kent die deze polen uitbetaald krijgen.

Anders is het alleen maar stemmingmakerij.

En

Dat komt ervan hè ! Verwend door de vakbonden en dan gaan zagen en klagen dat Polen hier komen werken ... Het lachen zal ons nog wel overgaan als we achter die stumperds van de vakbonden blijven aanlopen : die blijven veel eisen, niks krijgen en ondertussen lopen anderen wel met het werk weg ! Dat komt er van als niemand nog content is met minder dan ne villa, 2 auto's en 4 reizen op een jaar !

Allerlei onlangs uit de grond geschoten cladestiene bureau' tjes zijn uit de grond geschoten mon hele groepen buitenlanders aan ht werk te zetten. Ze kunnen het zelf niet uitleggen wat ze zijn: geen interim-bureau, maar meer bemiddeling, tijdelijk. Wanneer het werk aanvangt, dat kunnen ze niet zeggen, kom maar langs voor je gegevens. Daar aangekomen zitten buitenlanders die beweren dat zij niet de zaakvoorder zijn en kruipen er een stuk of drie andere van het clubje vanuit de achterkamer naar buiten (see you later) en dat de werkelijke zaakvoerders of bedienden (al dan niet in onderaanneming) er pas maandag zijn. Online wordt aangekondigd dat er werk op til staat en kan men sollicitatieformaliteitje invullen, gewoon om inlanders af te leiden. In het echt wordt er massaal georganiseerd want ''ze'' komen met hele bussen. Buitenlanders die reeds in belgië sukkelen weten hun weg wel door er constant rond te hangen tot ze met genoeg zijn om en groepje uit te sturen. Die bureau's zijn via een ander bureau -al dan niet in onderaanneming- ontstaan, als bescherming tegen de Belgische burgers of journalist die er niet mee akkoord zijn en het eens in hun hoofd kunnen halen om de zaak uit te spitten. En het mag, van de Grote Vis. Dus als de regering het binnenhalen van goedkope werkkrachten niet alleen kunnen verantwoorden wegens een zogenaamd tekort aan Belgische werkkrachten, dan doen ze het ook zoals hiervoor beschreven. Moeten wij eens eens bureau' tje starten - al dan niet in opdracht van de regering - , valt nog grof geld mee te verdienen.
En het motto van de bedrijven t.o.v. Belgie is; ''als wij er geen profijt uithalen, vertrekken we''