Keltoum15 januari 2007 – 19:42

“De praktijktests zijn opgenomen in de antidiscriminatiewet van 2003. Die wet geeft opdracht aan de regering om de tests concreet uit te werken. Vier jaar later blijkt dat de nodige regelingen nog altijd niet voorhanden zijn.”

Wat zijn volgens u de redenen waarom de uitvoeringsbesluiten voor de praktijktesten er nog altijd niet zijn?

“Er is binnen de regering een gebrek aan moed en politieke wil. De voorbije jaren is er veel discussie rond gevoerd zowel in de media als in het parlement. Minister (van Integratie, nvdr) Dupont zegt vandaag nog in de media dat hij altijd werd tegengewerkt door VLD, MR én sp.a. Behalve de PS hadden alle regeringspartijen het er duidelijk moeilijk mee. De premier zegt dat hij niet te vinden is voor een verklikkersysteem. Wij stellen ons daarbij de vraag hoe het kan in een parlementaire democratie dat een premier een wet die in het parlement is gestemd in vraag stelt. En daardoor dus de scheiding van de machten niet respecteert. Nu een concrete persoon daaronder schade leidt, vinden we het niet meer dan logisch dat we de regering ter verantwoording roepen.”

Verhofstadt is wel voor een praktijktest maar dan uitgevoerd door een deurwaarder of politie. Is dat geen uitholling van de praktijktest?

“Het holt niet alleen het systeem uit maar ten tweede staat er in de gestemde wet niet dat het door een deurwaarder of politie moet uitgevoerd worden. Volgens de wet is een tussenkomst van de deurwaarder enkel facultatief en zeker niet verplicht. Dat blijkt ook uit de discussies in het parlement. De wetgever wil een anonieme situatietest. Dat kan je niet laten uitvoeren door een politieagent of een deurwaarder.”

Hoe reageren jullie op het verwijt dat de praktijktest lijkt op een verklikkersysteem?

“In andere sectoren zijn er veel inspectiediensten die volgens het comité P soms verregaande bevoegdheden hebben zoals het uitvoeren van huiszoekingen. Onlangs stond er nog in de krant dat de privacycommissie groen licht heeft gegeven voor kliklijnen in bedrijven waarbij collega´s elkaar anoniem kunnen verklikken. Bij het invoeren van het rookverbod stuurt men onmiddellijk controleurs op pad. Het parlement stemt een wet en de regering voert onmiddellijk een inspectiedienst in zonder problemen. Maar op het moment dat het gaat over het uitvoeren van controles tegen discriminatie kan het plots niet. Onze grootste kritiek is dat deze afkeer voor controles blijkbaar heel selectief is. Daar moet een bepaalde reden voor zijn. Blijkbaar is er een gebrek aan politieke wil.”

Het concrete feit van de jongen die niet in een discotheek binnen mag is toch een veel voorkomend probleem en eigenlijk een direct zichtbaar of bewijsbaar feit van discriminatie.

“We krijgen daar veel klachten over. We hebben hier in Gent al geprobeerd om met het stadsbestuur een non-discriminatiescharter uit te werken en ook op dat niveau hebben we gemerkt dat er slechts een zeer gebrekkige politieke wil is. Men heeft het afgezwakt tot een vrijblijvend huishoudelijk reglement. Er is dus echt een manifest gebrek aan politieke wil om dat soort discriminaties aan te pakken. Maar dit is niet de enige vorm van klachten over discriminatie die we
ontvangen. Ook op vlak van tewerkstelling en huisvesting krijgen we vaak klachten.”

De juridische weg is een drempel bij veel allochtonen die met discriminatie geconfronteerd worden.

"Dat is een probleem. De overheid weet dat ook en is er gerust in. Je merkt het ook in de praktijk. De overheid schiet enkel in actie als een zaak gemediatiseerd raakt of als er een juridisch proces wordt aangespannen. Dat zijn blijkbaar de twee efficiënte manieren om de overheid tot actie aan te zetten. Wij merken dat concreet rond die praktijktest waar het allochtone middenveld al jaren om vraagt. Terwijl het geen gunst is maar een recht ingeschreven in de wet. We vinden het heel vreemd dat de overheid die vraag constant afblokt. Dan zijn er niet veel andere opties meer dan de juridische weg.”

Wil Divers&Actief een voortrekkersrol spelen om dergelijke praktijken aan te kaarten?

“De persoon die bij ons kwam aankloppen met zijn verhaal voelde zich in de steek gelaten omdat geen enkele overheidinstantie hem kon helpen. De enige optie die nog restte was de juridische weg. Anderzijds vinden we dat het tijd is als middenveld om ons niet langer te beperken tot lobbywerk, schrijven van opiniestukken of organiseren van debatavonden, .... Diverse rechten werden zowel in nationale wetgeving als in supranationale regelgeving vastgelegd. Als de overheid weigert om daaraan gevolg te geven dan moet je wel de juridische weg bewandelen.”

Het parket zegt vandaag dat de klachten van de jongeman werden geseponeerd na onderzoek omdat er andere redenen waren om hem de toegang tot de dancing te weigeren.

“Het parket is niet echt consequent want aan het slachtoffer en aan ons hebben zij geschreven dat er een gebrek is aan bewijzen. Als ze nu plots een andere versie naar voren schuiven dan geloven ze het slachtoffer niet maar wel het verhaal van de tegenpartij. Maar waarop baseren ze zich om dat te geloven? Het gaat er dus om dat er verschillende verklaringen zijn afgelegd en dat er geen praktijktest kon worden uitgevoerd om aan te tonen dat er al of niet discriminatie was. Bekijk de feiten. Een allochtoon werd de toegang tot de zaak geweigerd omdat hij geen lidkaart heeft terwijl de autochtone vriendin wel binnen mocht ondanks het feit dat ook zij geen lidkaart had. Dan werpt dat bepaalde vermoedens op die blijkbaar niet hard gemaakt kunnen worden als je geen praktijktest kunt uitvoeren. Daarom is het ons volledig onduidelijk waarom het parket de versie van de tegenpartij wel zomaar geloofd zonder dat er harde bewijzen werden geleverd.”

Meer info over de dagvaarding op:
http://www.diversenactief.be/