Samen een kopje koffie drinken in ruil voor een vrije bijdrage. Ook op het muntplein.

“De koffieklets is een symbool van gezelligheid en gemeenschapsvorming,” zegt Karel Malfliet van Broederlijk Delen. “Dat weerspiegelt goed onze visie op ontwikkeling. Wij steunen in het Zuiden altijd projecten die worden gedragen door de lokale gemeenschap, geen projecten die van buitenaf worden opgelegd. Wij zouden toch ook raar opkijken als de Chinezen ons kwamen vertellen hoe we onze landbouw moeten aanpakken?"

"Het Zuiden zit helemaal niet op hulp te wachten. De armoede in het Zuiden is heus niet het product van een gebrek aan ideeën of creativiteit. Het is de oneerlijke handel die het Zuiden arm maakt. Ook daarvan is koffie een symbool,” aldus Malfliet.

“Vroeger was er een koffieakkoord dat de kleine koffieboeren min of meer beschermde,” legt hij uit. “Het bepaalde hoeveel koffie elk land op de markt mocht gooien. Dat hield het aanbod en dus ook de prijs onder controle. Onder druk van de grote producenten is dat akkoord opgeblazen, met een daling van de wereldprijzen tot gevolg. Zo zie je hoe vrijhandel de kleine boeren op het platteland de das om doet.”

"Voedsel geen koopwaar"
Malfliet: “Voedsel mag geen koopwaar zijn. Ten eerste om een ethische reden: voedsel is een mensenrecht, en vrije markten zijn niet gemaakt om de mensenrechten te doen respecteren maar om winst te maken. De overheid moet de markt dus kunnen reguleren, zodat het recht op voedsel voor iedereen verzekerd is. Maar er is ook een economische reden: voedsel is geen product als een ander. De voedselmarkt is niet elastisch: als de prijzen dalen, gaan de mensen niet plots twee keer zoveel eten. Een prijsdaling wordt voor de producent dus niet gecompenseerd door een hogere verkoop.”

Wat kunnen we doen? “De Wereldhandelsorganisatie (WHO) is opgericht om de wereldhandel in goede banen te leiden. Maar het is een wereldVRIJhandelsorganisatie. De WHO zegt: ‘gooi alles open, vrijhandel lost alles op’. Wij zijn het daar niet mee eens. De arme landen moeten het recht hebben om de invoer te beperken en om invoertaksen te heffen. En er moeten internationale afspraken komen over aanbodbeheersing,” zegt Karel Malfliet.