christophe13 december 2005 – 18:29

Donderdag wordt het generatiepact door het parlement gejaagd en daarmee wordt meteen ook een bladzijde omgedraaid van de vakbondsstrijd tegen de regeringmaatregelen om mensen langer aan het werk te houden. “Op veel punten blijft dit pact on-aan-vaardbaar,” zegt Xavier Verboven met veel nadruk. Het gaat dan concreet om de verlenging van de loopbaanvereiste voor de toegang tot brugpensioen die volgens het ABVV vooral vrouwen raakt en de hervorming van het brugpensioen na een herstructurering.

Het ABVV wil blijven actievoeren rond die punten, maar vindt dat de voorwaarden voor een nieuwe algemene staking niet meer aanwezig zijn. “We gaan dit gevecht niet opgeven. In januari en februari zullen we misschien opnieuw een beroep moeten doen op onze krachtsverhoudingen,” aldus Xavier Verboven. Het ABVV wil zijn pijlen in de eerste plaats richten op de werkgevers. “We willen dat de werkgevers zo snel mogelijk met ons rond de tafel zitten om te onderhandelen over de problematiek van de gelijkgestelde periodes (periodes waarin men niet werkt, maar die wel meetellen voor de berekening van de loopbaan, nvdr), de vervangingsplicht bij tijdskrediet en de definitie van zware beroepen,” zegt Verboven.

Maar ondertussen dient zich ook een ander al even explosief dossier aan. In januari moeten de werkgevers en vakbonden zich buigen over het rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven. Die raad onderzoekt tussen twee interprofessionele loonakkoorden in of de Belgische lonen wel gelijke tred houden met de lonen in de ons omringende landen. De loonkosten in de Belgische bedrijven zullen dit en volgend jaar met gemiddeld 5,2 procent stijgen, tegen slechts 3,1 procent in de bedrijven bij onze drie belangrijkste buurlanden en handelspartners: Duitsland, Nederland en Frankrijk. Volgens de Gouverneur van de Nationale Bank Guy Quaden is dat reden genoeg om te pleiten voor een competitiviteitspact met als belangrijkste ingrediënt loonmatiging.

“Uitgesloten,” klinkt het bij het ABVV. “Prutsen aan de index of een opgelegde loonmatiging is voor ons onbespreekbaar,” zegt Xavier Verboven. “Als we Duitsland volgen komen we in een negatieve spiraal van collectieve verarming terecht.” Ook een veralgemening van de all-in formules is voor het ABVV uitgesloten. Bij een all-in akkoord is de indexstijging inbegrepen. Als die de verwachtingen overtreft, wordt de reële loonstijging afgeroomd.

In sommige sectoren als de metaal en de bouw worden nu al all-in akkoorden gesloten. Het ABVV wil dat zo houden. “Het is aan de sectoren om daarover te onderhandelen. Dit mag geen zaak van de interprofessionele onderhandelingen worden,” aldus Xavier Verboven. Het dreigen dus opnieuw moeilijke en slopende onderhandelingen te worden. Als de werkgevers en vakbonden er niet uitgeraken is het aan de regering om knopen door te hakken. “Dit is een materie die minstens even emotioneel ligt als het generatiepact. Als de regering aan de index raakt, zullen we snel weer op straat staan. Dan krijg je onmiddellijk een nieuwe interprofessionele beweging,” waarschuwt Xavier Verboven.

“Heeft iemand die 1000 euro per maand verdient nog veel ruimte om zijn loon te matigen,” vraagt voorzitter André Mordant zich af. “Wat moeten zij niet voelen als ze dan de winstcijfers zien van de bedrijven of horen dat een manager een hoge afscheidspremie krijgt, zelfs als hij wegens onbekwaamheid aan de deur wordt gezet.”