Broederlijk Delen wantrouwt handelsonderhandelingen van EU met Afrika

Kerknet19 juli 2007 – 12:00

BRUSSEL (Kerknet) -- Bart Bode van Broederlijk Delen spreekt tegenover Kerknet de vrees uit dat de Economische Partnerschap Akkoorden (EPA), de vrijhandelsakkoorden tussen 6 regio's en de Europese Unie, de positie van de Afrikaanse landen nog verder zal verzwakken.

Bode herinnert eraan dat het eerdere Cotonou-akkoord uit 2000 nogal gunstig was voor de oud-kolonies. De Wereldhandelsorganisatie (WTO) was echter van oordeel dat die bevoordeling
van bepaalde partners ten nadele van andere niet door de beugel kon. De EU kreeg daarop tien jaar tijd om de akkoorden aan te passen. “De Economische Partnerschap Akkoorden zijn opgesplitst in zes geografische gebieden, allicht ook om de andere partner te verzwakken. Zij hebben onder meer betrekking op de toegang tot de markt – welke producten kunnen hier, maar ook daar op de markt komen – en ontwikkelingshulp.”

Bode herinnert eraan dat het Cotonou-akkoord werd afgesloten vanuit de visie ‘Trade not Aid’. “Nu merken wij dat die visie verlaten wordt en een stap terug wordt gezet. Een aantal van deze landen hebben enkel landbouwproducten, die basisproducten zijn. Zij hebben geen afgewerkte producten, terwijl het aanbod van de EU steeds meer in die richting gaat. Zo brengen EU-landen geen suiker, maar koekjes of geen vlees maar verwerkte producten op de markt. Dat is onze tweede belangrijke kritiek, nl. de ongelijkwaardigheid door de moeilijk beconcurreerbare EU-producten. Vele Afrikaanse boeren dreigen de eigen producten niet langer op de plaatselijke markt kwijt te raken. Kippenboeren uit Kameroen kunnen hun kippen nu al nog nauwelijks op de plaatselijke markt kwijt of zij moeten onder de marktprijs gaan, wegens de concurrentie vanuit landen als Brazilië of de Europese Unie.”

Ontwikkelingsorganisaties vrezen dat men de plaatselijke handel in gevaar brengt: “Niet alleen door de handelsovereenkomst, maar ook door het politieke beleid dat niet meer of onvoldoende in de plaatselijke landbouw investeert. Afrikaanse politici maken zich gemakkelijker populair door gratis voedsel uit te delen, in plaats van te investeren in duurzame landbouw, die slechts op termijn rendabel is. De deadline van de WTO is een ernstig drukkingmiddel. Heel wat organisaties hopen echter op uitstel. Ik denk dat de termijn zonder veel problemen kan verlengd worden. Wij merken dat ontwikkelingsorganisaties binnen de EU wel gehoor krijgen bij een aantal Europarlementsleden, maar de Europese Commissie die de onderhandelingen leidt voert een strikt liberaal beleid en ziet in ons geen gesprekspartner. Onze vrees is dat de bestaande handelsvoorwaarden verzwakt worden en dat er ter compensatie af en toe wat ontwikkelingshulp gegeven wordt. Op zich is dat niet fout, maar dit biedt geen structurele oplossing.”