Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Opinie] ACW wil aandacht voor de sociale agenda bij de regeringsonderhandelingen

[Opinie] ACW wil aandacht voor de sociale agenda bij de regeringsonderhandelingen

De moeilijke formatiegesprekken voor een nieuwe regering worden in de media vooral belicht vanuit de communautaire tegenstellingen. Dat is, gezien de verschillende zienswijzen tussen Nederlandstalige en Franstalige partijen, normaal.

De christelijke arbeidersbeweging wil in deze fase vooral aandacht vragen voor het uitwerken van een rechtvaardige sociaal-economische politiek met onder andere: een sterke sociale zekerheid, de structurele strijd tegen armoede, rechtvaardige belastingen, de strijd tegen de fiscale fraude, een humaan regulariseringsbeleid, het opvoeren van inspanningen voor ontwikkelingssamenwerking en een langetermijnaanpak rond klimaatbeleid.

De huidige stand van zaken betreffende de sociale agenda stelt ons niet gerust.

Er dient een duidelijk evenwicht te zijn tussen economische, fiscale, sociale en ecologische politiek. De Christelijke Arbeidersbeweging zal krachtig reageren wanneer de sociale bekommernissen te weinig aan bod komen in de uiteindelijke regeringsverklaring.

Beleid inzake ondernemingen en werkgelegenheid
In de formateursnota staat concreet uitgewerkt welke bijkomende federale en regionale tegemoetkomingen ondernemingen krijgen inzake lastenverlaging en vermindering van vennootschapbelasting. Net zo met de maatregelen om de flexibiliteit voor de werknemers te verhogen en het sociaal statuut van zelfstandigen vrij gedetailleerd te regelen.

De concurrentiepositie van de ondernemingen wordt in de praktijk te veel beperkt tot een kostenprobleem, terwijl het echte probleem zich vooral situeert in een te beperkte innovatie.
Het te voeren beleid moet uitgewerkt worden met alle sociale partners.

Minder concreet zijn de gemaakte beloften inzake bv. de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen en het drastisch bestrijden van de armoede.

Over de groei van de sociale zekerheid wordt zelfs gesteld dat deze zich onder de economische groei moet situeren. Dit kan de kloof tussen gegoeden en minder-gegoeden enkel vergroten en is een problematisch uitgangspunt in het kader van de aan te pakken vergrijzingsproblematiek.

Voor elke vermindering van lasten in de sociale zekerheid verwachten we een compensatie aan de inkomstenzijde.

Inzake de werkloosheidsregeling merken we dat de activering van werkzoekenden nu reeds als onvoldoende wordt beschouwd, zonder de voorziene evaluatie (september-oktober 2007) af te wachten.

De loopbaan van de werknemers wordt steeds meer als een individuele verantwoordelijkheid beschouwd. De werknemers zouden vakantie en loon moeten sparen voor tijdkrediet en vervroegde uittreding.

Een vertegenwoordiging van werknemers in ondernemingen vanaf 50 volstaat niet als uitvoering van de Europese richtlijn over de vertegenwoordiging van werknemers. Voor het ACW moeten ook de werknemers uit kleine ondernemingen echt vertegenwoordigd worden.

Een afschaffing van de arbeidsrechtbanken zouden we zeker geen voorbeeld van goed bestuur noemen.

Een duurzaam klimaatbeleid vereist duidelijke C02-doelstellingen van België voor 2020, met een Europese lastenverdeling gebaseerd op een maatschappelijke kosten- en batenanalyse.

Gezondheidsbeleid
Inzake de gezondheidspolitiek wil het ACW dat de minima-uitkeringen voor de invalide gezinshoofden en alleenstaande invaliden worden opgetrokken tot het bedrag dat als bestaanszeker wordt beschouwd. Ook het toegelaten inkomen van de partner van een invalide moet worden verhoogd, en naar analogie met de pensioenen moet voor invaliden ook een vakantiegeld worden voorzien.

Een kwaliteitsvolle gezondheidszorg moet voor iedereen toegankelijk zijn. Dit houdt in dat er voor het ACW geen remgeldverhogingen mogen komen, en dat de supplementen in de ziekenhuizen aan banden moeten worden gelegd.

De noodzakelijke beheersing van de uitgaven in de gezondheidszorg mag niet ten laste worden gelegd van de patiënt. Die beheersing van de uitgaven moet gerealiseerd worden door het verminderen van allerlei praktijkverschillen bij de behandeling van gelijkaardige aandoeningen, door het afstemmen van het aanbod van zware medische apparatuur en diensten op de reële behoeften en door het versterken van de controle op al wat aangerekend wordt aan de verplichte verzekering.

Rechtvaardige belastingen
Een rechtvaardig sociaal beleid voeren kan alleen maar met rechtvaardige belastingen. Iedereen draagt bij naar draagkracht en vermogen. Daarom is ook de strijd tegen de fiscale fraude heel belangrijk. De belastingsadministratie moet de nodige middelen krijgen om een doeltreffende fraudebestrijding mogelijk te maken.

Internationale samenwerking
Het ACW herhaalt dat de belofte om 0,7% van het bruto nationaal inkomen te besteden aan ontwikkelingssamenwerking niet in het gedrang mag komen in de budgetbesprekingen.

De nieuwe regering moet er ook op Europees en internationaal niveau op toezien dat er aan het mechanisme van de vrije markt sociale correcties worden aangebracht. De publieke diensten mogen niet overgeleverd worden aan de mechanismen van het ongebreidelde kapitalisme. Duurzaamheid moet de rode draad zijn in het Belgische, Europese en mondiale beleid.

Het ACW benadrukt dat er prioritair werk wordt gemaakt van een inclusief integratiebeleid voor de migranten in ons land. In de eerste plaats moet dit gebeuren door hen in te schakelen in de arbeidsmarkt.

Het regulariseringsbeleid voor asielzoekers moet menselijk, sociaal en solidair zijn.

De toekomstige regering moet ijveren voor een Europees beleid rond arbeidsmigratie. Mensen die in Europa komen werken, moeten gelijkwaardig behandeld worden als hun Europese collega’s. Dat betekent geen discriminatie, wel formulering van gelijke rechten en plichten.

Staatshervorming
Inzake de staatshervorming blijft het ACW voorop stellen dat deze zeker moet gezien worden in een beter sociaal-economisch beleid. Zonder aan de solidariteit tussen mensen te raken.

De christelijke arbeidersbeweging wil op dit ogenblik niet op elk onderdeel van de formateursnota reageren.

Ze wil wel de onderhandelaars nogmaals oproepen een regeringsprogramma uit te werken dat sociaal rechtvaardig is en de meest kwetsbaren in de samenleving beter beschermt.

ACW, koepel van christelijke werknemersorganisaties.

Jan Renders
Algemeen Voorzitter ACW

Luc Cortebeeck
Voorzitter ACV

Marc Justaert
Voorzitter CM

eindelijk wat nieuws uit die

eindelijk wat nieuws uit die hoek
het land (???) lijkt wel in collectieve verdwazing, en natuurlijk ook een beetje op vakantie (een mens zou slechte gedachten beginnen krijgen : gauw een regering maken terwijl iedereen toch in Spanje of Turkije zit)
twee zaken :
1) al dat nationalistisch gedoe (bvb over de Marseillaise of over andere frans-vlaamse tegenstellingen) komt mij de strot uit : het is niet meer dan mensen tegen mekaar opzetten om de werkelijke problemen te verdoezelen
2) ik heb weinig vertrouwen in de huidige centrum-rechtse (en dat is een eufemisme) gesprekken; maar goed als de democratie (in de USA is het al langer duidelijk tot wat democrtische stemmingen, met een steuntje van de massmedia, kunnen leiden) zo beslist heeft ...
Waarschijnlijk ... see in september

De communautaire vragenlijst

De communautaire vragenlijst (of zelfs ook nog eisenbundel genoemd)lijkt mij nog het enige waar men zich daar in hertoginnendal om bekommert.

Communautair... gaat dat trouwens niet over wat de gemeenschappen aanbelangt, in België zijn er dat drie ; De nederlands, Frans en duitstalige gemeenschappen.
Bij de ondergandelingen zien we echter alleen maar profileringsdrang vanuit de twee grootste gewesten en daarbij is het vooral het Vlaams gewest dat heel wat eisen stelt. Bijgevolg gaat het hier meer over territorium (zie ook BHV) en kunnen we dus gerust spreken van een nationalistische vragenlijst of eisenbundel.

De onderhandelingen zijn dan ook nationalistische onderhandelingen ipv communautaire onderhandelingen.
De nationalistische agenda bepaalt dus waar het op politiek vlak over gaat terwijl de nationalistische partijen electoraal zo goed als niets voorstellen - NVA kan niet bestaan zonder CD&V en SPIRIT is sinds de laatste verkiezing virtueel dood.
En terwijl dat gekibbel dat door de traditionele pers gretig wordt overgenomen doorgaat worden de inhoudelijke zaken almaar meer op de lange baan geschoven.

Eigenlijk hoeft dit opportunisme van onze beleidsmakers niemand te verbazen, want nu is voor hen het moment gekomen om zich verzekerd te zien van een hele hoop bijkomende postjes voor de politieke vrienden in de komende jaren.
Bij iedere regionalisering immers worden er nieuwe politieke funties geschapen en gloren aantrekkelijke benoemingen om de hoek.

Hopelijk leiden deze machtsadicten en gesplitste persoonlijkheden ons land niet recht naar het sociale kerkhof.