[Opinie] We betalen het gelag
[Opinie] We betalen het gelag
Jan Blommaert24 september 2007 – 18:47
We staan met z’n allen met stijgend ongeloof te kijken naar de onwaarschijnlijke, totaal gekke toestand rond de regeringsvorming. We zijn haast vier maand geleden langs de stembus gepasseerd. De media kondigden dit aan als een hoogdag voor de democratie. Sindsdien hebben wij, democraten, enkel een volkomen absurde vaudeville gadegeslaan; de hoofdacteurs ervan – aanvankelijk de glorieuze overwinnaars van de stembusslag – worden inmiddels in steeds ruimere kring en in toenemende mate bestempeld als paljassen, knoeiers, prutsers. Leterme, De Wever, Somers, Vandeurzen (we houden het even Vlaams): het is een kwartet van een verbluffende mediocriteit. Brussel-Halle-Vilvoorde en de Randgemeenten: het zijn thema’s van een ondraaglijke onbenulligheid. Dit mengsel van onbenullen en onbenulligheden wordt dan voorgesteld als bepalend voor de toekomst van ons land. Euh … wat is ons land nu weer? Juist: Vlaanderen, want België lijkt voor niemand van deze aristocraten een bekommernis.
We betalen het gelag voor twee grote ontwikkelingen die de politiek van de afgelopen paar decennia hebben bepaald. Enerzijds betalen we een hoge prijs voor het nieuwe soort on-ideologisch populisme dat goed gedijt op de schaalverkleining van de staatshervormingen; anderzijds betalen we ook een prijs voor de toegenomen mediatisering van het politieke leven. Om met dat laatste te beginnen: de Vlaamse media spelen hier weeral een perverse rol. Dagelijks horen we in het overzicht van de krantencommentaren allerhande dreigingen en aanmaningen (“de Franstaligen zouden dit beter in de oren knopen!” “Het wordt tijd dat de Franstaligen hun verstand gebruiken!” “Als de Franstaligen niet toegeven zou dit wel eens het einde van België kunnen betekenen”). Men roert die stoere Vlaamse oorlogtrom al maanden; af en toe klinkt tussen dat gedreun de klaroen van de opiniepeilers van de krant, die er nu helemaal van overtuigd zijn dat “een meerderheid van de Vlamingen gewonnen is voor het opdoeken van de Belgische staat” en dat “een meerderheid van de Vlamingen de Vlaamse eisen aanvaardbaar vindt”. Men heeft vanzelfsprekend niet nagegaan of de ondervraagden wel wisten waarover de vraagstellers het hadden, en evenmin of ze enig zicht hadden op de mogelijke averechtse effecten van de huidige politieke crisis – opiniepielers zijn immers niet geïnteresseerd in opinies, enkel in ja/neen antwoorden. En de Vlaamse editorialisten zijn nooit uitblinkers geweest in de kunst van de nuance of de bezadigde, rationele overwegingen. Aangezien onze politici leven bij de gratie van wat de pers over hen zegt leidt dit allemaal tot een nogal voor de hand liggende uitkomst: Somers en De Wever roffelen nog wat harder op hun borst en voelen zich volmaakt democratisch gedekt.
Het is een grotesk spel van leugens en verdraaiïngen, van wild en koortsig gedoe dat niemands belangen dient. Laat ons twee voorbeelden nemen. Ten eerste: geen enkel medium heeft op eender welk moment een ‘federaal’ perspectief gehanteerd. Onze media, van hoog tot laag, nemen een puur Vlaams perspectief aan en bespreken de Franstaligen als ‘de andere partij’. Het valt overigens op: men spreekt haast nooit over de ideologische lijnen in de formatie – Christen-Democratische versus Liberale standpunten, bijvoorbeeld; men spreekt uitsluitend over ‘Vlaamse’ en ‘Franstalige’ standpunten. Een ‘Belgisch’ perspectief wordt niet gehanteerd in een Belgische regeringsformatie. Dat is vreemd, en het leidt tot een ongemakkelijke conclusie: onze media scheppen eerst een Vlaams-Franstalige tegenstelling, en kiezen vervolgens de kant van de Vlamingen. Van mediatieke objectiviteit is hier duidelijk geen sprake meer, de media zijn uitgesproken partijdig. België heeft al opgehouden te bestaan voor onze media; ze zijn al volledig gefederaliseerd, dat wil zeggen: lokaal en parochiaal.
Het tweede voorbeeld illustreert dit verder. Neem het thans reeds spreekwoordelijke “Franstalige ‘non’”. Dit woordgroepje is een vaste uitdrukking geworden, en ze beschrijft wat wordt voorgesteld als een halsstarrige en onredelijke weigering van de Franstaligen om in te gaan op eisen die in dezelfde beweging als volkomen rationeel en gematigd worden voorgesteld. Het ligt dan ook voor de hand: de Franstaligen moeten hun ‘non’ opgeven, anders barst België. Dat er voor elke Franstalige ‘non’ wel een Vlaamse ‘neen’ moet zijn wordt even over het hoofd gezien. Simpel gesteld: dat de Vlamingen even halsstarrig en onredelijk zijn in de onderhandelingen als de Franstaligen wordt genegeerd. Nochtans weten we van onze vriend De Wever dat hij maar al te graag als de grafdelver van de Belgische Staat in de volgende editie van de Encyclopedie van de Vlaamse Beweging zou worden opgenomen; van onze vriend Somers weten we eveneens dat hij zich (bij gebrek aan eigen ideeën) graag bij dit soort ‘gerechtvaardigde Vlaamse eisen’ aansluit; en van Leterme weten we dat hij een beter Vlaanderen wil realiseren door meer Vlaanderen. Samengevat: de Franstaligen moeten onderhandelen met een groepje bijzonder radicale baasjes die standpunten verdedigen die een decennium geleden enkel bij extreem-rechts enige legitimiteit genoten. Dit is ultimatumpolitiek waarbij de ultieme dreiging de onafhankelijkheid van Vlaanderen is. Onze media, die enkel Vlaamse klanten hebben, verkopen dit extremistische geronk als de meest vanzelfsprekende zaak – meer nog, als de nieuwe Vlaamse consensus.
Dat brengt me tot de andere factor die ik eerder aanhaalde: het populisme en z’n verband met de schaalverkleining van de staatshervorming. Om een complex verhaal bondig samen te vatten: de nieuwe politici definiëren ‘democratie’ als ‘dicht bij de mensen’. Een echte democraat houdt zich bezig met de banken in Uw park en met de parkeerplaatsen in Uw straat. België is als ruimte wat te groot, want de helft van de bevolking kent de politici van de overkant niet eens. Dus: meer Vlaanderen is meer democratie volgens onze reeds genoemde vrienden. Het feit dat we één van de meest absurde kiessystemen ter wereld hebben helpt natuurlijk – geen enkele Belg kan nationaal stemmen en iedereen kan slechts voor de helft van de federale parlementen stemmen, ook al vertegenwoordigen die iedereen. De andere helft van de bevolking telt dus niet mee voor onze politici – Vlamingen en Franstaligen gelijk – en de politici hebben dan ook lak aan wat die van de overkant nodig hebben of willen. De Vlaamse politici hebben dus, even vertaald, lak aan de ‘gerechtvaardigde eisen en verzuchtingen’ van de Franstalige burgers, en omgekeerd. Het dovemansgesprek zit in onze politieke structuur ingebakken: er bestaat geen enkel bindend en machtig mechanisme dat politici verplicht om federaal te denken en te handelen. Indien dat gebeurt moeten de politici hun eigen kavel overstijgen en een algemener (en gematigder) perspectief aannemen. Dat heet, met een oud woord, staatsmanschap.
Het is natuurlijk geen wonder dat we ons in deze toestand bevinden. De huidige generatie politieke bendeleiders is van een dergelijk betreurenswaardig niveau dat er kennelijk zelfs geen halve staatsman tussen zit (tenzij men, zoals De Wever en Leterme, vooral Vlaams staatsman wil zijn, of zoals Somers, vooral Mechels staatsman). De eigen kavel is meteen ook de horizon van het denken en het handelen, en men denkt enkel nog lokaal. Dat is ook te merken aan de verkiezingsprogramma’s: het waren allemaal boodschappenlijstjes, reeksen van uiterst minieme ambities en doelstellingen die volstrekt lokaal werden geformuleerd, en die boven alles (‘daadkrachtig’, om het met het stopwoord van Somers te zeggen) moeten uitgevoerd worden. De strikt lokale resultaatverbintenissen zijn natuurlijk niet verzoenbaar met het concept van ‘onderhandelen’ – wat toegevingen inhoudt – en wat men ten alle prijze wil vermijden is dat onze editorialisten de kans krijgen om de Vlaamse onderhandelaars als ‘verraders’ of ‘kiezersbedriegers’ af te schilderen.
Men heeft zichzelf in dit patroon vastgereden en nu zit men onbegrijpend om zich heen te staren, zoals ‘een puit op een kluit’, om het met een Vlaams gezegde te benoemen. Wat men gisteren zei moet men vandaag herhalen, zelfs luider, krachtiger en radicaler dan gisteren, zoniet geeft men blijk van wispelturigheid, niet van staatsmanschap. Van aan de zijlijn grijnst het Vlaams Belang de Vlaamse onderhandelaars toe: kom aan jongens! Geef toch toe aan de Walen! Dan kunnen wij jullie van verraad beschuldigen! Die grijns heeft het gebruikelijke verlammende effect, alsook het voorspelbare vervolg: iedereen schuift op in de richting van extreem-rechts, en extremisme, radicaliteit en ontoegeeflijkheid worden verheven tot de kenmerken van onze Vlaamse politieke ziel.
België komt hier hoe dan ook beschadigd uit. Uiteindelijk zal er wel iemand ambitieus genoeg zijn (of idioot genoeg) om premier te worden van een regering die dan enkele maanden later op z’n bek gaat. Dan, wanneer Leterme zoals destijds Eyskens z’n neus heeft geschaad, kan Pieter De Crem opstaan en – eindelijk! – het land redden. Internationaal zijn we een grap aan het worden; nationaal lijkt de Vlaams-Franstalige breuklijn alle andere politieke breuklijnen (rechts en links bijvoorbeeld) voorgoed te overwoekeren. En weet je wat het gekke is? Geen enkele van die verlichte Vlaamse politieke rugbyspelers is in staat om duidelijk en overtuigend uiteen te zetten wat er nu beter zou zijn aan Vlaanderen dan aan België. Het pure netto-resultaat van dit gegoochel en gedans is, met andere woorden, onuitspreekbaar nietig. Onder het woord ‘staatshervorming’ zou men evengoed iets helemaal anders kunnen vertsaan: een hervorming die onze staat democratischer maakt, rechtvaardiger, aangenamer om leven voor iedereen, met meer en betere sociale en ecologische systemen, met een beter ontwikkelingsbeleid. Dat zou pas een staatshervorming met meerwaarde zijn, flink wat meerwaarde – geloof me – in vergelijking met het etnisch en taalkundig homogene, xenofobe en ultra-liberale mini-staatje dat onze onderhandelaars en hun mediakornuiten doorgaans in gedachten hebben. Messieurs, Mesdames, gedraag U nu eindelijk eens.
Nieuwslijnmeer
- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
Red De Solidariteit !!!!!!!
Anonymous, 24/09/2007 – 21:56
Red De Solidariteit !!!!!!!
Belgischist Idealist
Anonymous, 25/09/2007 – 00:14
Belgischist Idealist
Verbeter de wereld: begin bij jezelf...
Leugens
Frans Nijs, 25/09/2007 – 10:27
Dit is de wereld op zijn kop zetten, maar dat zijn we al gewoon van de ploitiek correcten die zichzelf democratisch noemen en ons, Vlaamgezinden, met alle middelen uitsluiten.
Dat de Vlamingen (nu eindelijk!) ook 'nee' durven zeggen, heeft niets te maken met het 'nee' van de walen. Dat van de walen is een totaal onredelijk 'nee' tegen alle redelijke en wettelijk onderbouwde eisen van de Vlamingen. Het Vlaamse 'nee' is tegen die verschrikkelijk arrogante en totaal onredelijke houding van de walen: wat is er dan mis met onze 'nee'?
Leer toch eens je oogkleppen afzetten en denk eens na!
voorspelbare reacties
Jan Blommaert, 25/09/2007 – 10:57
Mensen, Uw reacties zijn voorspelbaar en ze typeren de hele Vlaamse beweging: schelden en schreeuwen in plaats van argumenteren. Geef dus eens wat argumenten.
Ik zal er één geven: ik ben even goed Vlaming als U, opgegroeid in Brussel in de jaren van Nols en consoorten. Ik stond op de barricaden voor mijn Vlaamsheid, en zou dit op ieder ogenblik nog steeds doen. Maar als bewust Vlaming kies ik voor een rationeel staatsmodel, niet een staatsmodel dat gebaseerd is op vermeende etnische gelijkheid (die vanzelfsprekend sociale ongelijkheid onder de mantel van de Vlaamsheid toedekt). Ik kies democratisch voor België en doe dit niet - zoals U - uit louter emotionele overwegingen.
U begaat de vergissing - een volkomen antidemocratische vergissing - van elke Vlaming te verwachten dat hij radicaal Flamingantisch is en dus voor Vlaams-Waalse conflicten kiest. U verwacht dus van elke Vlaming dat hij/zij een standpunt aanhangt en uitdraagt dat tot een uiterst kleine politieke minderheid in dit land behoort: de radicale Vlaamse beweging. De meerderheid deelt deze standpunten niet, en gelieve daar even rekening mee te houden.
Dat soort radicale Vlamingen hebben het uiterst moeilijk met het Frans (en het Arabisch en het Turks natuurlijk), maar luisteren de ganse dag naar Engelse liedjes en kijken 's avonds naar Engelse films, en ze surfen vlijtig op een Engelstalig internet. Ze zien zichzelf als cosmopolieten maar ze spreken over onoverbrugbare cultuurverschillen met de Walen. Zo consequent zijn ze. Sorry, maar ik moet daar goed mee lachen.
Onze Vlaamse politici hebben het om de haverklap over doortastendheid, moed, vastberadenheid, standvastigheid. Het zijn ware helden. Welnu, dat ze eens doortastend, moedig en standvastig een goed regeerakkoord negotiëren, en doortastend, moedig en vastberaden een aantal goede compromissen sluiten. Ik heb in juni voor een federaal parlement en een federale regering moeten stemmen. Dat ze me dat nu eindelijk eens geven, ik heb daar als burger recht op. En ik heb al een Vlaams parlement en regering, één daarvan is meer dan genoeg. Dus ik eis van de politici die zich in juni federaal verkiesbaar stelden dat ze hun plicht doen en een federale - Belgische - regering vormen. U noemt dat 'Belgicisme', ik noem dat politieke logica en common sense.
Streven naar een bestuurbaar België.
Jan Vissers, 25/09/2007 – 12:07
De huidige impasse rond de regeringsvorming, is zeer goed te begrijpen. In het verleden hebben de vlaamse regeringsonderhandelaars, steeds naar een compromis gezocht om een regering te vormen, en was zeer dikwijls in het nadeel van de Vlaming. Door de vele toegevingen, heeft de Belgische staat een schuld opgebouwd die niet te overzien is. De maatschappelijke uitdagingen zijn nog nooit zo groot geweest als vandaag, bv de vergrijzing van de bevolkinging en de kapitaalsvlucht naar lage loon landen. Nu, is het nodig klaarheid te scheppen in het huidige bestuur van België. Vlaanderen is in eerste plaats vragende partij, omdat ze het meeste voordeel hebben bij een staatshervorming, omdat zij ook het meest kwetsbaar zijn, door hun grotere economische activiteit. Door de starre houding van de walen, drijft men vele politici en gewone vlamingen in de richting van de splitsing van België. Dit heeft niets te maken met racisme of nationalisme, maar eerder met zelfrespect. Van mij mogen deze regeringsonderhandelingen nog zeer lang duren, tot alle partijen er van overtuigd zijn dat een staatshervorming nodig is, in dit onbestuurbaar land.
andere eisen
Noël, 25/09/2007 – 12:20
ik heb ook mijn eisen.Die liggen op sociaal vlak ,ver weg van die dwaze zogenaamde taaltegenstellingen.Ik eis eindelijk eens een wat meer rechtvaardige verdeling van de rijkdom.Dit wil zeggen,stop aan de averechtse geldstroom van arm naar rijk.Stop de toenemende armoede met werk en loon op mensenmaat en een fikse opwaardering van de sociale uitkeringen.Welke democratische politicus kan daar nu tegen zijn ? Of zijn die er enkele witte merels te na gesproken niet meer bij de traditionele partijen ? En worden mijn eisen enkel nog ondersteund bij Groen ,PVDA en socio-culturele organisaties zoals de KWB ?
Staatshervorming – laat U niet vangen
Verlinde - meubelmaker, 25/09/2007 – 12:38
Vanuit ultra liberale hoek komen er regelmatig oproepen tot een verregaande vorm van staatshervorming en meer.
Via infiltratie in het leger, in de machtscentra van de Belgische politiek en media zijn pogingen om dit doel te bereiken intussen zo lijkt het wel schering en inslag geworden.
In hun ogen zijn zij niets anders dan recht(s)geaarde revolutionairen.
Het is echter een algemeen aanvaard feit dat alle revoluties voortkomen uit de maag , en dat is meteen ook de reden waarom we hier op korte termijn geen echte revolutie moeten verwachten.
De mensen zijn nu rijker en welstellender dan ooit tevoren, ze zijn de bezitters geworden van vele waardevolle bezittingen, men heeft als het ware meer te verliezen bij een revolutie dan dat men er mogelijkerwijs zou bij kunnen winnen.
Het pad dat België momenteel volgt is echter het slechts denkbare zoals de geschiedenis ons ook toont.
Ook de Franse revolutie was het gevolg overregelneverij (met 13 parlementen) en te hoge belastingsdruk gecombineerd met een opeenvolging van mislukte oogsten.
Honger en armoede voor het volk terwijl de bourgeoisie en de machthebbers er verder wel een luxueuze levenstijl op na hielden.
Zonder deze honger en armoede zou er ongetwijfeld nooit sprake zijn geweest van een revolutie.
In de loop van 175 jaar zijn de Belgen er (ook na een revolutie) in geslaagd zich vanuit extreem arme positie op te werken tot een levensstandaard die tot de beste ter wereld mag gerekend worden.
Geen zinnig mens hier te lande zou zijn Belgisch staatsburgerschap (met alle voor en nadelen die er aan verbonden zijn) willen inruilen tegen bvb een Amerikaans staatsburgerschap (met zijn vele nadelen maar weinig voordelen).
Omdat het land inhoudelijk minder concrete voordelen aan zijn burgers te bieden heeft teert Amerika vooral op abstracte nationalistische gevoelens om zijn burgers aan zich te binden.
Een Belgisch nationalisme is daarom overbodig omdat de levensstandaard op zich al voldoende is om de burgers aan zich te binden.
Het is een bescheidenheid verlangen om in dat luilekkerlandje dat België nog steeds is verder te mogen wonen, om te kunnen genieten van alle sociale verworvenheden die we in de afgelopen periode opgebouwd hebben.
We zouden van onze politici moeten eisen dat ze zich zouden inzetten voor het behoud van onze gezamenlijk opgebouwde welvaart en zo mogelijk nog voor verbeteringen waar die mogelijk, nuttig of gewenst zijn.
In de realiteit zie we echter dat het door het abstracte nationalisme gebruikt wordt om de mensen te verdelen, om een overvloed aan machtige zelfvoldane beleidsmakers te generen.
We zien dat men daarvoor steeds meer geld nodig heeft – de afgelopen 25 jaar is het dank zij de invoering van onze 6 (zes) parlementen onze regeringen en commissies allerhande dat de onkosten de pan uitswingen en dat de belastingsdruk dus zo hoog is.
Geen enkele van al deze excellenties zal er zich echter aan wagen om kritiek te geven op het geniale zelfbedruipende systeem dat ze voor zichzelf hebben geïnstalleerd.
Met alle door hen ingevoerde en door niemand gevraagde splitsingen voeren ze de communautaire spanningen nog meer ten top waardoor ze nog meer splitsingen verantwoorden waardoor ze nog meer postjes genereren waardoor ze nog meer geld nodig hebben waardoor we nog meer belastingen moeten betalen enz… enz…
Dit alles stemt de ware rechtschapenen droef te moede telkens als zij moeten aanschouwen hoe de Belgen hun uiterste best doen om zichzelf ten gronde te richten.
Terecht hebben de Belgen nooit gevonden dat zij dommeriken zouden zijn integendeel, we hadden de zaakjes beter voor elkaar dan waar dan ook elders op de wereld, maar nu, nu lijkt de tijd gekomen om onszelf af te vragen of de Hollanders dan uiteindelijk toch gelijk gaan krijgen wat onze intelligentie betreft.
Iedereen die zich Belgisch gezind toont wordt ongenadig gekraakt door de nieuwe orde der centrifugalisten (zie ook klokkenluider Aernouds) of krijgt niet eens een forum om zich te uiten.
Het zijn nochtans de Belgicisten die in de laatste plaats schuld hebben aan de huidige chaotische en uitermate kostelijke situatie waar we ons heden ten dage in bevinden.
Debat?
christophe, 25/09/2007 – 12:50
Je kan moeilijk verwachten dat de 'ondervraagden' in opiniepeilingen zouden weten wat de gevolgen zijn van een 'verregaande staatshervorming'. Het is zelfs moeilijk om te weten wat er nu juist op tafel ligt. Toen Le Soir het beruchte lijstje met Vlaamse eisen publiceerde, reageerden verschillende krantencommentatoren verontwaardigd. Hoe durfden de Franstaligen dat te lekken? Maar wat er juist in dat lijstje stond en of de opsomming van Le Soir klopte, kwamen we niet te weten. Geen journalist die het ooit gevraagd heeft aan De Wever, Vandeurzen en Somers.
Dankzij die brave journalistiek volstaat het voor de politici hun mantra te herhalen. "Dat is goed voor de mensen."
"Wij zijn er vast van overtuigd dat de slagkracht van de overheid vergroot als ze een beleid op maat van de mensen en hun regio kan voeren. Daarom vragen we dat Vlaanderen, Walllonië (sic) en Brussel zelf meer sociaal-economische hefbomen kunnen inzetten.
Zo klinkt het in het jongste nummer van Ampersand, het ledenblad van CD&V. Info voorbij dat mantra zal je niet snel vinden.
vraagje
Anonymous, 25/09/2007 – 15:03
weet er iemand hier wel echt wat een mantra is?
ik denk het niet want als er in 'onze' 'samenleving' echt mantra's zouden te horen zijn, zouden we in een andere samenleving zitten.
als je niet weet wat een woord betekent, gebruik het dan niet. en hou het bij de vertrouwde bekrompen, (post-)christelijke dooddoeners, aub.
in de huidige context denk ik aan: geprevel, gebedsmolen, gods wil, goede doel, avv-vvk, etc...
Wat is mantra
Mares, 25/09/2007 – 15:25
Het vooral tot hun eigen profijt en tot in den treure herhaalde " meer Vlaanderen, meer Vlaanderen, meer vlaanderen" van onze huidige lichting narcistische politici zou je perfect als een mantra kunnen omschrijven.
Voor annoniem speciaal wat betekenissen van mantra opgezocht.
Mantra
In het Sanskriet wordt `Man` vertaald met gedachten en `tra` betekent bescherming. De oorspronkelijke betekenis van het woord mantra wordt dan ook als `dat wat onze geest beschermt` gezien.Mantra meditaties zijn meditaties waarin een herhaling van een geluid, woord, zin of affirmatie ons meditatieobject of focus voor onze gedachten is.
Gevonden op http://www.abc-van-meditatie.nl/meditati
Mantra
Een taalritueel waarvan de betekenis of herkomst onbekend is.
Bijvoorbeeld: `simsalebim` of `abacadabra`
Gevonden op http://users.raketnet.nl/m.van.elburg/
Mantra
Een serene gedachte of een gebed dat eventueel achter elkaar herhaald wordt.
Gevonden op http://www.abc-van-yoga.nl/yoga-woordenb
Mantra
Een `mantra` is een gedicht, woord, een uitspraak, of een lettergreep die het midden houdt tussen een spreuk met magisch effect en een gebed. In sommige gevallen wordt hij herhaald en is hij bedoeld als een continue recitatie. Voor de herkomst van het woord `mantra` zijn er verschillende verklaringen. Volgens velen is het een combinatie van de Sanskriet woorden `manasah` (geest) en `tra` (bevrijding door beheersing van die geest). Zoals reeds boven verklaard is een mantra een reeks woorden, die samen een gedicht vormen. Deze mantra`s worden veelal gezongen tijdens, meditaties, offer-plechtigheden of trouwceremonies door de Pandits, Brahamana`s en soort gelijke heiligen. In vroegere tijden zoals het `saty-yuga` (de gouden tijd), duizenden jaren geleden konden brahmanen de mantra`s op zo`n perfecte manier uitspreken, dat er direct een effect waarneembaar was. Mocht één van hen een mantra fout ter gehore brengen, dan waren er over-priesters, die de fouten ter plekke corrigeerden. Maar dat wil niet zeggen, dat mantra`s oude begrippen zijn, die enkel effect hebben op de vroegere personen uit het verleden. Dagelijks groeit het aantal personen, die zich naar één of andere vereniging wenden om daar over yoga te horen, want het chanten van mantra`s is het belangrijkste onderdeel van yogabeoefening. Door mantra`s te chanten zoals `AUM TAT SAT` of `OM NAMO BHAGAVATE VASUDEVAYA` of `HARE KRSNA HARE KRSNA KRSNA KRSNA HARE HARE`,`HARE RAMA HARE RAMA RAMA RAMA HARE HARE` raakt het hart van de individuele ziel gereinigd van alle stoffelijke besmettingen. Hoewel het woord mantra uit het Sanskriet komt, worden in feite in alle religies vele, telkens verschillende, mantra`s gebruikt voor verschillende doelen. Bijvoorbeeld om een status van trance of om geestelijke zuivering te bereiken, voor het verkrijgen van siddhi`s (mystieke vermogens) of om de genade de van God (k?pa) te verwerven
Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Mantra
Mantra
een korte zin met een bepaalde betekenis, die steeds herhaald wordt tijdens meditaties. De mantra is bedoeld om de aandacht van onszelf af te wenden en op die manier los te komen van onze gedachten en zorgen
Gevonden op http://www.alleshelder.nl/Diversen/esote
mantra
´ man - tra
Gevonden op http://woordenboek.heelom.com/Echo/zoekr
MANTRA
•spreuk in de hindoegodsdienst •vedische zang •hibdoespreuk •met goddelijkekracht geladen spreuk in de hindoegodsdienst •wordt gezongen in een oude opel
Gevonden op http://www.mijnwoordenboek.nl/puzzelwoor
mantra
met goddelijke kracht geladen spreuk in de hindoegodsdienst en hierop gebaseerde geestelijke bewegingen
Gevonden op http://www.schooltv.nl/eigenwijzer/begri
Paljassen, prutsers en knoeiers
Jan Van Roost, 25/09/2007 – 16:09
Dat de Letermes en co paljassen, prutsers en knoeiers zijn, wil ik niet tegenspreken. Toch ervaar ik in mijn omgeving helemaal niet dat de mensen B-H-V een onbenulligheid vinden. Ik sta er trouwens versteld van hoeveel linkse mensen als ik zeggen: het moet nu maar eens gedaan zijn met de imperialistische aanspraken van de Brusselse elite. Zij geloven niet meer in de leugen dat meer Vlaanderen staat voor xenofobie en ultraliberalisme.
Het is opvallend dat 'Indy'media zo pro-Belgisch uit de hoek komt en geen ruimte laat voor linkse stemmen die geen problemen hebben met meer Vlaanderen. Zo toont de linkerzijde zich weer eens van zijn kleinste kant.
Grap van het jaar
Anonymous, 25/09/2007 – 17:35
Brussel en imperialistisch in één zin dat ik dat nog mag meemaken.
www.reddesolidariteit.be
piet, 25/09/2007 – 20:54
deze web gaat overmorgen on line
in de eerste plaats een tegenoffensief als antwoord op het separatistisch discours dat oa in de Vlaamse media vlijtig wordt gevoerd
met vooral de focus op solidariteit en eenheid van sociale zekerheid
de uiteindelijke boodschap : de gewone mensen (zowel Walen als Vlamingen als Brusselaars) worden niet beter van de splitsing van België. En eigenlijk is het idee achter de splitsing van België in de praktijk niet meer dan een aanval op de verworvenheden van de sociale zekerheid en de algemene leef- en werkomstandigheden
TEKEN DEZE PETITIE VANAF DONDERDAG
(je bent in goed gezelschap : van het estafetteteam 4 X 100 m Kim, Olivia, Elodie en Hanna, over Luc De Vos, tot Paul Goossens. Van Wim Opbrouck, over Axelle Red tot Walter Zinzen. Van Geert Van Istendael, over Stefan Hertmans tot ...)
EN VERSPREID ZE OVERAL TE VELDE
Het wordt immers hoog tijd dat met bekwame spoed (onverwijld dus) een eind komt aan het huidige communautair opbod dat ons alleen maar meer en meer tegen mekaar opzet.
Solidair, en met gezond verstand moet het lukken.
Als Jeruzalem Palestijns
Jan Van Roost, 25/09/2007 – 22:35
Als Jeruzalem Palestijns grondgebied inpalmt dan heet dat imperialisme. Als Brussel aast op Vlaams grondgebied dan is dat ook imperialisme.
Bij het overlopen wat jullie als linkse mensen hier allemaal schrijven, dan vrees ik dat je weinig mensen zult overtuigen. Jullie orakelen over hoe ultraliberaal Vlaanderen zal zijn, maar verdedigen een staatstructuur die tot in zijn kleinste vezels kapitalistisch is.
Dat Verlynde het opnemt voor 'klokkenluider' Rudy Aernout is triestig: het is een ultraliberale vent die in het recentste blad van de Vlaamse overheid zegt dat er in België 200.000 ambtenaren te veel zijn. Dat de linkse mensen samen met de baronnen en baronessen van het establishment hun energie steken in het behoud van een kapitalistische staat is tijdverlies: de strijd tegen de kapitalistische uitspattingen vragen meer dan ooit onze inzet!
nog een hoopje erbij
Walter, 25/09/2007 – 22:42
Die mantra's ai ai.
Wanneer eindigt hier die bekrompenheid eindelijk eens. Trouwens ik ben geen Vlaming, het is Vlaanderen, Brabant en Limburg. Dus ik woon in Antwerpen en wil helemaal niet Vlaming genoemd worden: Brabander... Dus stop dit gezever en laat België zijn wat het is, surrealistisch maar dat is soms te veel gevraagd van de bekrompen geesten.
De pers is eigenlijk nog zieker als de politiekers, maar ze zullen mekaar nodig hebben zeker om voort te stoken.
In Joegoslavië is het toen ook zo begonnen en geen kat die er toen iets van begreep (10 jaar lang)???
Het is heel simpel: 'l'union fait la force'.
Ja dat was Frans en talen bestaan er voor mekaar te begrijpen. C'est simple comme bonjour.
Stop deze "shit" aub. Of ga ergens illegaal wonen, doen alsof je niet bestaat, ook een mooie actuele sport trouwens en weinig beoefend door de gelukkige Belgen.
Goede analyse van Blommaert om iets positief nog te zeggen. Wars en tegen de stroom, het is nodig.
Succes nog.
ps: er is een site om je solidariteit, ja een vies woord ondertussen, uit te drukken met de oude Belgen: http://www.lapetition.be/petition.php?petid=408
in slecht Nederlands trouwens.
Voila c'est ça!!!
Links of rechts staat los van de staatsstructuur
Polri, 26/09/2007 – 02:29
Men kan veel slechte dingen vertellen over zowel België als Vlaanderen, maar het zijn beide gelukkig wel democratisch bestuurde entiteiten.
Of ze dus links of rechts bestuurd worden hangt af van hoe de bevolking heeft gestemd, niet van de staaststructuur zelf.
Voor of tegen separatisme zijn omdat dit een links/rechts bestuur zou opleveren is dus mijns inziens naast de kwestie (en getuigt van weinig respect tegenover de wil van de kiezer.)
Dit wil niet zeggen dat een staatshervorming niet belangrijk is, of los zou staan van de sociaal-economische thema's. Overeenkomen op welk niveau over bepaalde thema's word beslist (Europa? Belgie? Vlaanderen? Gemeentelijk niveau?) en welke bevoegdheden best samen worden genomen op één niveau is wel degelijk belangrijk.
Doen alsof het enkel muggezifters zijn die met de staatshervorming bezig zijn, terwijl de échte problemen waar "de mensen" van wakker liggen sociaal-economisch zijn, is nogal populistisch...
Het is niet of het één, of het ander, het gaat erom een staatsstructuur uit te werken waarin de sociaal-economische thema's op een efficiënte én democratische manier kunnen worden aangepakt.
De Belgen zijn niet verdeeld, we worden verdeeld.
Sonja, 26/09/2007 – 10:52
Wel polri als je dan toch zo aan de democratie gehecht bent dan zou je de eerste moeten zijn om een (verregaande) staatshervorming te verwerpen.
De mensen hebben gekozen voor een oranje/blauwe coalitie.
Na meer dan 100 dagen blijkt overduidelijk dat er binnen die coalitie niet de benodigde meerderheid kan gevonden worden voor een dergelijke staatshervorming.
Het is dan ook hoog tijd dat men daar verder geen kostbare tijd meer aan verspilt en een regering op de sporen zet die kan beginnen werken aan de problemen qua gezin, milieu, justitie enz...
wil van de kiezer
Noël, 26/09/2007 – 11:16
Willen de kiezers van het zwarte blok dan allemaal een ultra-liberale maatschappij ? Of kennen ze gewoon de ware aard van het blok niet.Ik denk het laatste.Welk zinnig mens stemt nu voor het fascisme .
Optelsom van democratieën
polri, 26/09/2007 – 14:22
Het probleem is, zoals Mark Reynebeau het heel goed verwoordt in zijn laatste column in de Standaard, dat we wel een Waalse, Franstalige, Brusselse, Vlaamse en zelfs een Duitstalige democratie hebben, maar geen Belgische, die is niet meer dan de optelling van een paar andere democratieën.
(Reynebeau vergelijkt het met een huis waarin de ene enkel opkomt voor de badkamer en de andere voor de keuken, en men dus niet meer in staat is op te komen voor de algemene belangen van het huis)
http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=841HM2L7&kanaalid=...
De oplossing zou kunnen zijn om bij de federale kieskringen een federale kieskring in te voeren, zodat de politici rekening zouden moeten houden met de belangen van àlle gemeenschappen, en niet enkel van die kiezers die onder hun kerktoren wonen.
Dat de onderhandelingen voor de staatshervorming op dit moment vastlopen heeft weinig te maken met een gebrek aan draagvlak, maar eerder met het feit dat elke gemeenschap enkel voor de eigen belangen strijdt, en niet voor het algemeen belang van de Belgen.
zeg,weverke wilde gij dansen (1)
Anonymous, 26/09/2007 – 14:36
Bart de Wever zit in een dipje. Omwille van wat de kranten over zijn zus schrijven.
Ik zou het ook niet graag hebben, en het doet terecht niks terzake.
Ten tijde van JM De Decker (wij komen hem verder in het verhaal nog tegen) had Bart het ook even moeilijk (2). "Politiek kan hard zijn", zei hij toen. Het belette hem niet een paar weken later in volle glorie op het podium met de gele bloemen te zwaaien ("politiek kan mooi zijn").
Anderzijds moet Bart toch weten dat de media (en de vlaamse hebben hier zeker geen lessen te leren)die hij zo graag frequenteert (Bart en gezin aan de ontbijttafel, de 24 uren van Bart, Bart open en bloot ...) aaneen hangen van smeuïge verhalen. Media (van Terzake tot P. Magazine, van De Standaard -weliswaar een beetje met het intellectuele theepinkje als schaamlapje-tot Dag Allemaal) zijn vooral bezig met verkoopcijfers (zoals elke rechtgeäarde onderneming). Maw. als je bij de hond slaapt, moet je niet verwonderd zijn vlooien te hebben.
Die media zullen Bart dus wel goed van pas komen. Het zet zijn kleine NVA in het salon van de politiek. Daarvoor moet je al es een straffe uitspraak doen (hij noemt het "eerlijk zijn", ik noem het keet schoppen).
Twee feiten :
1) NVA heeft de laatste jaren als voornaamste wapenfeit de diabolisering van de Waalse PS (het rode strikje van Di Rupo is in Vlaanderen ongeveer de staart van de duivel, zoals de NVA verkiezingsaffiches duidelijk maakten). Het droeg voor een stuk bij tot verdere radicalisering van Vlaanderen (zie ook artikel van Peter De Graeve (3) in "De Standaard" van woensdag 26 september : "de radicalisering is onomkeerbaar"). Het is net met deze NVA dat CD&V (CVP in een vroeger leven, wat staat voor Clubje van Vree en Peis) verder moet. Het is niet de PS die destijds met FDF heeft aangepapt (wel de MR van dikke Michel en Mr. Reynders die nu nog met een verkiezingserectie rond loopt).
2) Mensen vergeten vlug maar was het niet de gedachte van Bart (samen met zijn vriend Geert, de azijnpisser Bourgeois) om Jean Marie De Decker in de NVA binnen te halen? Dat was zelfs voor Yves Leterme (het Clubje van Peis en Vree dus) een brug te ver. Het toont wel de ware strategie van NVA : zien hoever je te ver kunt gaan.
Gedurfd ?
Populisme als je't mij vraagt.
Dit gevaar voor radicalisering lijdt (niet alleen bij ons) steeds meer tot onverdraagzaamheid en uitsluiting. En natuurlijk kom je dan zeker niet tot oplossingen.
Met wat kwaaie wil kun je zeggen dat de meer dan 100 dagen de radicalen goed uitkomt. Als een soort verrottingsstrategie. Zoals VOKA (= Vlaamse werkgevers) nog onlangs zegden : liever een langzame maar goede staatshervorming (4) dan een snelle maar slechte.
En als het echt niet lukt ...
Tja. Jammer.
(1) oud vlaams volkslied
(2) herinner je een andere (niet zo oude) volkspreuk : "een de weverken doen"
(3) ik zou voorzichtig zijn met die uitspraken van (aldanniet zelfverklaarde) filosofen. Vooreerst betwijfel ik of er in Vlaanderen een radicalisering bestaat (ik hoop dat de web www.reddesolidariteit.be het omgekeerde zal aantonen). En vervolgens : zo'n opgefokt taaltje kan ver leiden (ik ben het russisch van Poetin -laat ons voor één keer over Bush zwijgen - niet machtig dus laat het ons houden op : onze Heimat moet groter zijn).
(4) de beste staatshervorming voor VOKA : zo veel mogelijk gesplitst, zo weinig mogelijk solidariteit
Wie is hier populistisch bezig?
Stefaan, 26/09/2007 – 15:10
Met stijgende verbazing de tekst van Jan Blommaert gelezen. Termen als absurde vaudeville, paljassen, knoeiers, prutsers, mengsel van onbenullen en onbenulligheden gebruiken... het gaat hier natuurlijk over de Vlaamse politici.
En dan de indruk geven alsof iedereen er zo over denkt als de auteur zelf. Dat is pas plat populisme.
En dan zichzelf blijkbaar als dé 'intellectueel' beschouwen. Volgens mij is die mijnheer ofwel vreselijk arrogant ofwel serieus overspannen.
Eigenlijk is heel deze
Anonymous, 26/09/2007 – 15:19
Eigenlijk is heel deze 'formatie' hét bewijs par excellence van slecht bestuur.
Alle vlaams-gebeten politici stonden te roepen en te zwaaien met de vlaamse vlag voor de verkiezingen, maar vergaten dat ze na de verkiezingen wel met de franstaligen moeten praten.
Maw, al die vlaamse politici hebben gedaan of de franstaligen niet bestaan, alsof België niet bestaat... Er is veel te zeggen op Franstalige politici en op België, maar dat ze niet bestaan, is toch een teken van de ongelofelijke vervreemding van die vlaamse politici.
Ze zijn allemaal bewust of onbewust in de val van de VB-propaganda gelopen. Die denken ook dat het algemeen belang niet bestaat, alleen maar het vlaams belang.
Maar de boemerang zal terugkomen... Na Dewinter komt de lente...
zeg, weverke wilde gij dansen (deel II)
Anonymous, 26/09/2007 – 21:16
(uittreksel uit het oud vlaams volkslied :
zeg weverken wilde gij dansen
ik zal u geven een land ?
welja zei dat weverken
'k zal dansen al wat ik kan
refrein: Schietspoele, sjerrebekker, spoelza
djike, djake, kerrekollekes, klits klets
en ze deelden het land in vieren
grenzen en welke maatschappij willen wij
Noël, 26/09/2007 – 22:11
Polri deelt het land in volgens taal.Ik neem een klassestandpunt in.Die van de gewone Jan met de pet waar toe ik behoor tegen degenen die het economisch voor het zeggen hebben en hun slippedragers. Politiekers zoals Leterme,Vandenbroucke,dewinter ,Dedeckere ,noem maar op..Degenen die schreeuwend rijk worden tenkoste van het welzijn van de overgrote meerderheid.Mocht nederlandstalig België morgen onafhankelijk zijn dan zou de situatie voor Jan met de pet geen moer veranderen.Integendeel ,want alle nederlandstalige partijen zijn voorstander van een ultra liberaal programma dat ons aan het einde van de rit naar amerikaanse toestanden brengt.Ik bedank daarvoor en steun elke beweging die tegen de nationalistische verdwazing ingaat en opkomt voor het echte algemeen belang.Het welzijn van de bevolking.
de Belgische grondwet deelt ons land op in taalgroepen
Polri, 27/09/2007 – 01:03
Beste Noel,
Het is de Belgische grondwet die het land in gewesten en gemeenschappen indeelt, niet ik ;)
Onze verkiezingen worden binnen die taalgroepen georganiseerd (kamer in eentalige provinciale kieskringen, op BHV na uiteraard, Senaat op basis van taalgroepen) en niet federaal. Dat zijn gewoon feiten...
Links of rechts is een interessante en belangrijke discussie, maar als men het heeft over een staatshervorming is dat weinig relevant, aangezien de kleur van het bestuur af moet hangen van de stem van de kiezer, en niet van de bestuursorganisatie.
Ik blijf nog altijd maar 1
IB uit Hasselt, 27/09/2007 – 01:18
Ik blijf nog altijd maar 1 reden horen om BE te splitsen = €.
Inderdaad Euro's, de munt van Europa.
Binnen enkele jaren is er de Federale Staat Europa. Dan ben je een landgenoot van een Leliaert uit Paris, een Kaaskop uit Nijmegen, een Pruis uit Dresden,...
En in Vlaanderen willen, volgens mij nog altijd een minderheid, enkelen BE splitsen :-)
Terug naar de €'s.
Krantenkop 2007: "Iedere Vlaming betaald 2,85 euro per Waal."
Dus splitsen die handel, dan heb ik, Vlaming, 2,85 euro meer. Laat die Waal maar werken voor zijn eigen geld, puh.
Krantenkop 2027: "Vlaanderen kreunt onder de vergrijzing."
Ja, ja, tegen dan zijn er meer Waalse werknemers dan Waalse gepensioneerden. En meer Vlaamse gepensioneerden dan Vlaamse werknemers. En u? U wil natuurlijk terug samengaan met Wallonië, dan kunnen zij ons helpen de pensioenen en andere kosten van de vergrijziging te betalen.
OK, de Vlaamsche ontvoogding (cultureel, taal, onderwijs,...) was nodig.
Maar ik denk dat we dat ondertussen wel bereikt hebben.
Enfin, als €'s je reden zijn om te splitsen.
Denk dan 2x na.
(vergeet ook niet dat buitenlandse investeerders niet happig zijn om te komen/blijven naar/in een instabiel land)
Ben je er tegen.
Teken iedere mogelijke splitsing voor de eenheid van België! Eenheid maakt macht, l'union fait la force!
Wie parasiteert er werkelijk...
W.W., 27/09/2007 – 11:38
Stel je een bedrijf voor dat 10 mensen tewerkstelt, het beheer van dat bedrijf is in de handen van de directeur die daarvoor een riant
loon ontvangt.
De negen anderen in dit bedrijf voeren uit wat de directeur in al zijn wijsheid beslist.
Samen zorgen zij voor de opbrengsten waarmee hun loon en het riante loon van de directeur betaald worden.
Tot zover het bedrijfsleven - zo is het altijd geweest en zo zal het waarschijnlijk altijd zijn.
Op een dag echter beslist de directeur zonder daarvoor iets aan de anderen te vragen dat de uitvoering van zijn taak moet verdeeld worden tussen hem en zijn vriend medewerker die soms een andere visie heeft en die dit samen zo bedacht hebben.
Vanaf nu worden er twee riante directeurslonen uitgekeerd en de acht overige lonen van de medewerkers.
De winsten voortgekomen uit de opbrengsten verminderen daardoor maar alles gaat nog goed.
De tweede directeur heeft echter binnen het bedrijf ook last van iemand die in het snotje heeft wat er gebeurt is en wil meeprofiteren van het systeem bedacht door zijn twee voorgangers. Voor de lieve vrede beslissen ze onder hun drieën dat er voortaan drie directeurs zullen zijn die elk dezelfde dikke directeurspree zullen ontvangen.
De winst is nu weg en de werkdruk voor de overige zeven medewerkers begint zich te laten voelen.
Met drie directeurs aan het hoofd van het bedrijf begint de besluitvorming mank te lopen, de slagvaardigheid vermindert en er ontstaat enige onenigheid.
Drie haantjes de voorsten (bij de resterende 7 medewerkers) maken van de ontstane verwarring gebruik en eisen omwille van een beter bestuur inspraak in dat bestuur.
De oorspronkelijke directeur ziet zijn machtspositie verschrompelen terwijl de vijf nieuwe directeurs zich steeds meer macht toe-eigenen in een poging om het bedrijf terug op de rechte sporen te krijgen.
Intussen maakt het bedrijf verlies wegens de 6 maal duurdere bestuurskosten dan die die het oorspronkelijk had. De resterende medewerkers zijn vooral harde werkers geworden onderhevig aan een onhoudbare werkdruk (waarvoor de 6 directeurs hen niet genoeg kunnen prijzen).
De gewone medewerkers moeten ook meer en meer de broeksriem aanhalen want ze zien zich geconfronteerd met besparingen die de directeurs hebben doorgevoerd.
Om vooral de aandacht van zichzelf af te leiden zetten de directeurs de drie overgebleven (mede)werkers tegen elkaar op door te beweren dat de slechte bedrijfsresultaten te wijten zijn aan die of die werker die meer ziek is dan de andere of trager werkt dan de twee andere.
Op dezelfde manier leggen ze ook de schuld bij de oorspronkelijke directeur in een poging om hem weg te krijgen en ook op zijn pree beslag te kunnen leggen en onder hen te verdelen.
De drie overgebleven werkers zijn nogal goedgelovige types (wat verklaart waarom zij werkers zijn en de anderen directeurs) en trappen met open ogen in het verhaaltje dat hen wordt wijsgemaakt.
Ze laten zich verdelen en spreken niet meer met elkaar terwijl de eerste directeur almaar meer kritiek krijgt te verwerken.
De andere directeurs wachten intussen verlekkerd af..........
Dit scenario dat in het echte bedrijfsleven ondenkbaar zou zijn is het scenario dat nu van toepassing is op België met zijn intussen 6 regeringen.
Separatisme of het confederalisme (zoals de politiek dat ziet ) is de laatste stap om tot analogie te komen met het bovenstaande verhaaltje.
Dergelijke politiek is er één van de ergste soort omdat het er één is die parasiteert op de rug van diegenen die ze zo succesvol verdeeld hebben.
In plaats van beter bestuur hebben we vooral MEER bestuur
Kristof, 27/09/2007 – 15:18
Stop de splitsingen.
De gewone pers heeft beweert kritisch te zijn tegen alles en nog wat maar doordat ze zelf reeds gesplitst is kan/wil/mag ze niet meer kritisch zijn t.o.v. allerhande splitsingen die ons in de maag gesplitst worden.
Het zijn de deelregeringen zelf die zoals een bende plunderaars stelselmatig zoveel mogelijk bevoegdheden van de federale regering weggeroven.
Hun beweegredenen daarvoor zijn allerminst een beter bestuur want na meer dan 25 jaar (te) verregaande hervormingen hebben we weliswaar veel meer (en vooral een veel duurder) maar allerminst een beter bestuur, anders zou alles immers toch eenvoudiger, transparanter, goedkoper enz.. moeten geworden zijn. De realiteit is dat alles ingewikkelder, ondoorzichtiger en duurder is geworden.
Het Belgisch federalisme staat niet langer meer tot dienst van zijn bevolking maar lijkt uitsluitend nog een bij uitstek geschikt "tool" om steeds meer bestuursmandaten te genereren waarmee men zich dan alle privileges die dit ambt met zich meebrengt complexloos kunnen laten welgevallen.
Als echte bloedzuigers ontnemen ze zo het land zijn slagkracht en weerbaarheid wat op middenlange termijn een verregaande verzwakking van onze economie tot onvermijdelijk gevolg zal hebben.
We zijn met z’n allen als het ware de gedweeë gijzelaars geworden van een exponentieel uitdijend bestuursapparaat waar niemand nog vat op lijkt te hebben.
De huidige toestand begint heel erg te lijken op die dewelke men in Frankrijk kende voor de revolutie, 1 land verscheurt en onbestuurbaar geworden door 13 regeringen en drie standen. Regeringen waarin allerlei parvenu’s zetelden en waarbij van enige waarachtige visie of goed bestuur van langs om minder sprake was.
De edelen en religieuzen van toen zijn hier echter vervangen door opportunisten van allerlei pluimage voor wie partij-ideologie ondergeschikt is geworden aan de eigen positie.
Het kiezerspubliek is hier de speelbal is geworden dat naar hartelust kan worden ingezet als pasmunt en onderpand.
We zijn de verkeerde weg ingeslagen en wie een verkeerde weg inslaat moet helaas een heel eind lopen, ik zou zelfs zeggen terugkeren want de splitsingen die in het verleden werden doorgevoerd zijn op zijn minst niet langer verdedigbaar en zelfs soms totaal verwerpelijk (zoals de geluidsnormen en ontwikkelingshulp bvb om er maar 2 te noemen).
Geen kat ligt er wakker van?
Jan Van Roost, 27/09/2007 – 17:13
Jan met de pet is niet geïnteresseerd in de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en co. Dat is wat ik lees bij de commentaren en waar ik mij aan erger.
Ten eerste liggen de mensen er blijkbaar wel wakker van, want anders hadden ze niet gestemd voor de politiekers waar we nu mee zitten. Maar goed, laten we aannemen dat de meningen verdeeld zijn.
Ten tweede is dit steeds weerkerend stijlfiguur in linkse betogen nogal misplaatst. Want waar ligt Jan met de pet wel van wakker? Van België? Van sociaal onrecht of het leefmilieu? De waarheid is dat bedroevend weinig mensen er wakker van liggen, anders zouden de klein-linkse partijen het veel beter doen en zou het onrecht in de wereld al een stuk minder zijn.
Dus alsjeblief: gebruik dit argument niet meer, want het is niet omdat mensen ergens niet (of minder) wakker van liggen dat het niet belangrijk zou kunnen zijn!
onrecht en vergelijkingen
Noël, 27/09/2007 – 21:08
Waarom zou ik het onrecht in België en in de wereld niet mogen gebruiken als argument.Veel belangrijker dan uw taalprioriteiten.En u gebruikt en vergelijkt toch ook ongepast de situatie ivm BHV met de schrijnende situatie van de Palestijnen.Niet te vergelijken maar u doet het.
politiek belang
Jan Blommaert, 29/09/2007 – 09:58
Over dingen die 'belangrijk' zijn, het volgende. Ze zijn altijd belangrijk voor bepaalde mensen en bepaalde groepen. De uitbreiding van de luchthaven van Deurne is zeer belangrijk voor de lobby van diamantairs en havenbonzen, zeer onbelangrijk voor de duizenden omwonenden die last hebben van lawaai en gevaar. Wanneer Renault z'n fabriek in Vilvoorde sluit was dit een zeer belangrijk probleem voor de duizenden arbeiders, niet voor de grote baas van Renault (voor wie het een zeer belangrijke opportuniteit was). En zo voort. Dingen zijn nooit absoluut belangrijk, steeds voor bepaalde groepen. Het is die analyse die eens moet gemaakt worden in verband met de zogeheten 'Vlaamse eisen'.
Ik ga even kort in op enkele van de commentaren. Eén, het feit dat politieke compromissen doorgaans in het nadeel uitvielen van Vlaanderen. Twee opmerkingen: wie is dat, 'Vlaanderen'? Onze industriëlen alvast niet, want bij elk politiek compromis hebben zij het beter gehad. Onze gepensioneerden of werklozen ook al niet, want de klappen die zij kregen deelden ze met hun Franstalige lotgenoten. Dus: wie en welk nadeel hadden we hier? Geef eens wat voorbeelden? Ten tweede, de Franstaligen zeggen precies het zelfde: elk politiek compromis met Vlaanderen is ten nadele van Wallonië. Wanneer er compromissen gesloten worden gaat het altijd zo: ze kunnen steeds zowel als een overwinning als als een nederlaag worden voorgesteld.
Twee: het feit dat links geen ruimte laat voor Flamingantisme en zich hier van zijn smalste kant laat zien door resoluut de Belgische kaart te trekken. Ik ken de leeftijd van de commentator niet, maar het is goed te weten dat dik tien jaar geleden de hele linkerzijde de Flamingantistische kaart trok. Het waren de tijden waarin de KP zichzelf omvormde tot een redelijk radicale Vlaamse splintergroep (met Antoon Roosens en Louis Van Geyt op kop); de tijden ook van het 'Sienjaal' van De Batselier en Coppieters, waarin botweg werd gezegd dat een socialist noodwendig Vlaamsgezind moet zijn; mensen als Abicht reisden in die tijd het land af met lezingen over hoe men links en Vlaamsgezind terzelfdertijd kon zijn. In de SP.A namen de Vandenbrouckes het voortouw, enw werd figuren als Willockx huisarrest in het stadhuis van Sint Niklaas opgelegd. 'Links' en 'België' ging niet meer samen, en wie daarbij wat kritische voetnoten plaatste werd uitgekafferd voor 'nostaligische', 'ouderwetse', 'verstarde' Belgicist, en voor lakei van de Belgicistische kapitalistische elites. Dat kafferen verliep zeer agressief, we werden echt wel overgoten met bakjes stront in die tijd wanneer we durfden opperen dat een anti-solidariteitsdiscours niet echt in een socialistisch gedachtengoed paste. Ik ben in die tijd immuun geraakt aan schimpscheuten en gedonder van bovenaf.
Mensen beweerden toen ook de mafste dingen hoor. Zo circuleerde gedurende enige tijd de slogan dat een Vlaanderen dat bevrijd zou zijn van de Franstaligen eindelijk meer aandacht zou kunnen schenken aan migranten; Vlaanderen zou volwaardig multicultureel worden wanneer het ophield een stukje België te zijn. (Hoe goed zo'n dingen dan in de praktijk lopen weten we inmiddels: Marino Keulen geeft je 5000€ boete als je geen Nederlands spreekt. Prachtig, tolerant samenlevinkje hé.)
Da's dik tien jaar geleden. Inmiddels heeft men begrepen dat een Vlaamse kapitalistische elite niet noodzakelijk sympathieker staat tegenover linkse idealen dan een Belgische (of Europese, of mondiale); dat het model van 'meer Vlaanderen' vooral meer gepruts en gezever heeft veroorzaakt, met telkens een hele hoop ministers die over elkaars voeten struikelen over dezelfde bevoegdheden (hetgeen dan een 'staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging' noodzakelijk maakte zeker?); dat de gewone burger verloren loopt in een woud van overheden, en dat het voor een democratie niet goed is wanneer mensen, in een hoog-geinformatiseerde samenleving, niet meer weten wie precies Vlaams, federaal, Brussels Minister of parlementslid is, en wat dat dan precies betekent. Door 'op maat van de mensen' te willen zijn is de politiek net verder van de mensen komen te staan.
Dus: misschien heeft die linkerzijde in tussentijd zijn lessen geleerd? Misschien is een standpunt dat ingaat tegen Vlaams elitair egoisme een product van een analyse, niet van emoties? het zijn allemaal mogelijkheden, en ze zijn in alle geval het overdenken waard
Het grote gelijk
Joachim, 17/10/2007 – 15:38
Het deed me plezier om deze opinie te lezen. Voor mij zit hier meer objectieve informatie in dan in de eindeloze stroom artikels over de "staatshervorming" waarmee we overspoeld worden. God weet waarom de pers hetzelfde standpunt deelt. Zijn er mensen met veel invloed die er belang bij hebben dat België splitst? Misschien, ik het zou het niet weten, maar het lijkt alsof er al enige tijd een indoctrinatie-campagne bezig is die langzaam in haar opzet lijkt te slagen. Het eerste slachtoffer daarvan was de media zelf, die eens vertrokken in een bepaalde richting, de wij-zij verslaggeving, niet meer terugkan en samen met de politiek in een pervers spelletje verwikkelt is. Logischerwijze wordt de publieke opinie na jarenlange kleuring serieus beïnvloed. 10 jaar geleden kon het de meesten mensen geen moer schelen hoe het nu zat met België, Vlaanderen en Wallonië... het was gewoon geen issue. Nu is het voor velen een 'hot topic'... waarbij de radicalisten als de "sterken" worden voorgesteld... Het gevolg lijkt mij logisch... alle meelopers zijn maar al te blij om te kunnen 'meelopen' want ‘zo’ zijn ze winnaars. En iedereen wil toch winnaar zijn? Waar het eigenlijk om gaat doet er niet zo toe. De malcontenten hebben een gerichte uitlaatklep en een zondebok en de "rechtsdenkenden" onder ons kunnen zich sowieso gemakkelijk vinden in dit gedachtegoed, het komt van hun.
Veel zorgwekkender zijn al die "meelopers" die ervoor zorgen dat deze standpunten het "grote gelijk" van een 'meerderheid' worden, een niet te stoppen sneeuwbaleffect waardoor grote gelijk steeds groter en gelijker wordt... waar stevenen we dan op af? De Vlaams-Rechts-nationalistische lawine lijkt onafwendbaar. Zitten we in een cyclus en krijgt het gedachtegoed van WO2 terug zijn kans...en zien we later dan weer als kentering een soort mei 68... ? Heeft de ene beweging automatisch de omgekeerde als gevolg en is deze slingerbeweging onontkoombaar. Fatalistisch denken is fataal.
Ergens kan ik wel begrip opbrengen voor sommige rechtse standpunten zelfs al ben ik 'links-progressief'. Mijn rationele verstand speelt rechter... Als idealist geloof ik dat de meerderheid van de mensen beschikt over dit 'rationele verstand' en juist kan oordelen over schuld en onschuld, maar men moet over genoeg en juiste informatie beschikken. En daar wringt hem het schoentje. De informatie waarmee we overspoelt worden duidt op schuld van Franstalige zijde... Persoon A steelt van persoon B --> persoon A is een dief! Wie kan daar nou niet mee akkoord zijn? Je moet wel dom zijn om persoon A te verdedigen... of? misschien ben je zelf wel een dief! De kracht van het simplisme lijkt onverwoestbaar... een genuanceerd gebalanceerd opiniestuk bereikt niemand, uitsluitend mensen die al voor of tegen waren. De massa leest krantenkoppen, voelt de teneur en laat zich meeslepen door de golfbeweging zonder tegenstand te bieden. Hoe valt deze tsunami te stoppen?
Er is een tegenbeweging nodig en die komt gelukkig langzamerhand op gang... maar als er geen echte leiders opstaan, mensen die een massa kunnen toespreken, mensen die opgewassen zijn tegen de leuzen van het nationalisme, mensen die met een kwinkslag de verdorvenheid van dit 'egoïstisch' denken kunnen blootleggen dan vrees ik dat de meerderheid zal winnen… en de meerderheid dat is het kamp met de meelopers, waaronder een zéér groot deel van media, een zéér groot deel van de politici en'last but not least' zeer groot deel van de 'modale Vlamingen’. Misschien moet ik opletten wanneer ik de modale Vlaming uitscheld voor meeloper… pfff, het zal me worst wezen...de 'modale Vlaming' leest geen ellenlange opinies, alleen krantenkoppen.
modale Vlamingen
Jan Blommaert, 28/11/2007 – 18:25
We zijn allemaal in velerlei opzichten 'modale Vlamingen'. We hebben constant van onszelf de indruk dat we dat niét zijn, en als je rondgaat dan merk je dat zowat niemand zichzelf 'modale Vlaming' zou omschrijven. Laat ons dat even als ideologische beïnvloeding zien. We zijn gewend geraakt aan constante (met ernstig wenkbrauwenwerk gemaakte) verwijzingen naar 'de modale Vlaming', en die Vlaming zou dan ... wat? wat zou die dan zijn? Rechts? Conservatief? Arbeider? Huis-tuin-keuken-kust mens? het gevolg is dat zowat iedereen zichzelf niet-representatief vind, een minderheid en dus niet bij machte om met gewicht tegengas te geven, en vol schroom om dat te doen (we zouden wel eens 'niet-democratisch' kunnen zijn). Elke mens is modaal, elk van ons is derhalve lid van 'de mensen' waarover onze media en politici het constant hebben. Verhef dus maar je stem.
BHV onbenullig?
WWilders, 19/04/2009 – 13:30
Jan Blommaert is per definitie een Linkse Professor wat wil zeggen dat hij zijn titel van professor misbruikt. Kom vanuit uw ivorentoren! Denk niet dat u de waarheid in pacht hebt omdat u tot uw 25 jaar op de schoolbanken hebt gezeten. Het gevolg bij velen van uw soort is dat u wereldvreemd bent geworden. U denkt ook "wat ik zeg zullen de domme Vlamingen wel slikken". Mis man doe geen moeite. BHV is meer dan wat u denkt. Kom er wonen en u weet waarover het gaat. 150.000 voorkeurstemmen voor een paar Brusselse politici die ze zouden verliezen. Op terrein is het een invasie van Waalse dikkenekken die het vertikt van na 30 jaar in Vlaams Brabant ook meer een woordje Nederlands te kunnen of te willen spreken. Gevolg verfransing. BXL is franstalig geworden. De volgende stap is van Vlaams Brabant Waals Brabant maken door vergroting van BXL of door immigratie van de elitaire Walen.