The demigods must be crazy

Fototrekster10 december 2007 – 14:28

Dit artikel is eigenlijk te lezen als een opiniestuk waarin wij ons willen afzetten tegen een heersende mentaliteit die ons in de toekomst zeker in de problemen zal brengen, voor wat het waard is : uiteindelijk was de bedoeling van de organisatoren een mentaliteitsverandering tot stand te brengen, waarbij ik niet wil beweren, zoals ik opgevangen heb op de betoging, dat dit vergelijkbaar is met de strijd van Don Quichote tegen windmolens. (tekst Woyzek)

Gisteren ben ik samen met een aantal fotografen van Indymedia, cute Anja, nice Erik en geëngageerde Inge naar Brussel gegaan om de manifestatie tegen klimaatopwarming te verslaan. Het werd echter een hindernissenparcours. Nadat ik gelezen had op de website van de organisatoren dat zij opriepen de trein te nemen, begaf ik mij naar het station van Berchem om daar naar het Zuidstation te treinen. Een spontane actie van de kleinste spoorvakbond gijzelde echter iedereen die hetzelfde voornemen had. Geen treinen wist de spoorbeambte me te verzekeren, of misschien binnen een uur, maar dat kon hij niet bevestigen. Afwachten was het devies. Als ik dit advies had opgevolgd, had ik de hele manifestatie gemist en had ik er ook geen verslag van kunnen doen. En dit was uiteindelijk de hele bedoeling van de organisatoren, die al aangaven dat de traditionele media hun betoging schromelijk over het hoofd zagen. Aangezien ik eerder vertrouw op een onafhankelijke verslaggeving, indymedia met andere woorden, kan ik deze stelling niet bevestigen, noch ontkennen.

Na enig getwijfel, besloot ik toch maar een vriend te bellen, toen me onverwacht een lift werd aangeboden naar Brussel. Andere would-be demonstrators hadden dit geluk echter niet en keerden onverrichter zake terug naar huis. U moet de ironie ongetwijfeld appreciëren, naar een manifestatie gaan tegen de opwarming van de aarde met de wagen door een actie van een onbeduidende vakbond tegen een futiel lokaal probleem, namelijk de invoering van een nieuw dienstrooster. Ik wil hierbij zeker niet het stakingsrecht betwisten maar twijfel wel aan het perspectief van de stakende spoorbond.

Enfin, we geraakten dan toch in Brussel, waar meteen de hemelsluizen werden opengezet om de ontmoedigde actievoerders nog meer te demoraliseren. Maar het heilige vuur van de overtuiging brandde nog in de harten van de ruim 3000 actievoerders, minder dan de organisatoren hadden verwacht, maar u begrijpt uit bovenstaand verslag wel waarom. Ik heb getwijfeld om u een opsomming te geven van de organisatoren, maar ik vond echter dat de boodschap belangrijker was dan de personen. Ik had echter het wrange gevoel dat zij slechts roepende profeten waren in een uitdeinende woestenij. Eerst en vooral viel de aanwezigheid van alle traditionele media op, ondanks hun niet-mobilisatie voor een niet onbelangrijk onderwerp, daarna sloeg de moedeloosheid me om het hart toen ik zag dat slechts ecolo, groen, spirit en pvda aanwezig waren als vertegenwoordigers van het politieke wereldje, dat hun eindeloze gekrakeel over postjes en komma's blijkbaar belangrijker vond. U begrijpt, prioriteiten stellen, de oude eerst ikke en de rest kan stikke-mentaliteit.

Andere aanwezige groeperingen (u moet het mij vergeven dat ik u vergeet) waren de fietsersbond, friends of the earth, comac, greenpeace, wwf, vrienden van het bos, anachistische dansmajoretten. Als uw groepering ook aanwezig was, en ik ben u vergeten, gelieve mij een seintje te geven, en ik vermeld u alsnog. Ik wil geen oordeel vellen over de importantie of impotentie van uw beweging, maar u allen wordt beschouwd als luizen in de pels van de valse yorkshire-terriër, die België moet voorstellen. Na afloop van deze sympathieke mars, werd de artistieke beau monde nog gemobiliseerd om hun steun te betuigen. U snapt het wel, de publieke opinie mobiliseren door bekende koppen, waar ik weeral niets wil zeggen over hun engagement, dat voelbaar was.

Na afloop van de mars en het leuke feestje hadden de begripvolle flikken besloten om de E19 af te sluiten voor een alcoholcontrole. Ik hoop dat niet teveel feestvierders in de opgezette f(n)uik zijn terechtgekomen. Wij konden gelukkig ontsnappen aan dit onheil dankzij een berichtje op de radio, waarvoor dank.

Ik zeg het nogmaals, the demigods must have gone completely crazy, als het uitdragen van een positieve boodschap een halsmisdaad is, please hand me the noose.

Als er toch politici zouden luisteren, dit waren enkele oplossingen van betogers:

-promoten openbaar vervoer
-promoten fiets
-aanpakken wegtransport
-promoten groene stroom door subsidiëring
-nieuwe spaarlampenactie
-conflictsituaties oplossen op een pacifistische manier

Met dank aan Tom, Geoffrey en Michael

foto fototrekster

haha

christophe, 10/12/2007 – 14:40

Een haarscherpe beschrijving van een onmogelijke dag. Als de klimaatbetogers nu nog geen Nobelprijs verdiend hebben, weet ik het ook niet meer.

Ik kon er niet bij zijn

Luc, 10/12/2007 – 22:25

Spijtig genoeg kon ik er niet bij zijn. Deze prachtige reportage geeft me wel een heel goede kijk op het gebeuren. Goed geschreven, goed gefotografeerd en een interessante visie.

Indymedia.be is niet meer.

The demigods must be crazy

The demigods must be crazy

haha

Ik kon er niet bij zijn

Tags

Tags

Nieuwslijnmeer

Media blogmeer