Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Vierde Vredesconferentie: kunnen militaire interventies humanitair zijn?

Vierde Vredesconferentie: kunnen militaire interventies humanitair zijn?

Staten en hun soevereiniteit, gewaarborgd door het VN-handvest. Het idee is dat staten die binnen hun territoriale grondgebied soeverein willen blijven, automatisch de soevereiniteit van de staten rondom hen moeten accepteren, waardoor vrede, theoretisch gezien, gewaarborgd kan blijven. Maar wat als sommige staten binnen hun grenzen de mensenrechten overtreden? Humanitaire conflicten veroorzaken? Hebben westerse landen dan het recht om de autonomie van een staat te schaden? En zijn zij dan capabel genoeg om zo’n conflict in al zijn facetten te begrijpen, zodat ingrijpen een legitieme optie wordt?

Vredesconferentie_Peace.jpeg

Foto Chermaine

De vierde Vredesconferentie, georganiseerd door een breed waaier aan organisaties (Vrede vzw, Oxfam-Solidariteit, Attac-Vlaanderen, BRussells Tribunal, IMAVO, Masereelfonds, KP, Lef, StopUsa en Vonk), boog zich over dit dilemma. De vraag of interventies zowel militair als humanitair kunnen zijn hield zaterdag verschillende geesten bezig. Militaire interventie tast de soevereiniteit van staten aan. Maar mag je dan helemaal niet meer interveniëren?

Aan Rik Coolsaet, professor Buitenlandse Betrekkingen aan de Universiteit Gent, Jean Bricmont, professor aan de Universite Catholique de Louvain en auteur van het boek 'Humanitaire interventies' en Francine Mestrum, doctor in de sociale wetenschappen de taak om meer context te schetsen.

Francine Mestrum: “Er zijn verschillende manieren van interventie. Zo kunnen we er voor kiezen om een land op sociaal-economisch vlak te steunen, door geld en kennis te sturen, dan zijn milities niet direct nodig. Het mooiste is dat een land zichzelf vanuit zichzelf kan én wil ontwikkelen. Wij kunnen in die fase alleen maar ondersteunen.”

Rik Colsaet: “Maar er zijn situaties waar deze manier van interventie niet meer helpt. Moeten we dan maar niet militair ingrijpen bij conflicten zoals in Rwanda? Er zijn situaties waar je niet zomaar kunt toekijken.”

Jean Bricmont: “Maar mensenrechten mogen nooit gezien worden als een excuus om een oorlog te beginnen. Als de NAVO besluit te interveniëren, dan spelen er altijd verschillende belangen. Die belangen zijn meestal niet gebaseerd op het beschermen van de mensenrechten, maar gaan vooral over het onder controle krijgen van de natuurlijke grondstoffen in het land.”

Jean Bricmont schreef hierover het boek ‘Humanitaire interventies, Mensenrechten als excuus voor oorlog’ (EPO).

“Europa is groot geworden doordat het arme bevolkingsgroepen, niet-Europeanen, gebruikt heeft om haar groei te verwezenlijken. Europa heeft er dus belang bij dat bepaalde groepen in een lage sociale positie blijven. Dit verklaart deels de dubbelzinnige houding van het Westen.
Bovendien oordeelt Europa heel makkelijk over dingen die ze helemaal niet kent. Kennen wij de denkwijzen van andere grootmachten? Weten wij wat China, wat Rusland van plan zijn, hoe ze tegen ons aankijken? Als we de kranten er op naslaan, dan zien we dat nog geen 10 procent van de wereldbevolking vertegenwoordigd is. We hebben dus een heel eenzijdige kijk op de wereldproblematiek,” aldus Bricmont.

Naarmate het debat vordert, groeien de vragen, stijgen de kritieken. Het is duidelijk dat er geen eensgezinde antwoorden op dit ruime probleem gegeven kunnen worden. Na het debat was er in werkgroepen, geleid door journalisten en mensen van verschillende NGO’s, ruimte om dieper in te gaan op het thema.