Marc-Antoon De Schryver12 januari 2007 – 14:19

Wie voor het eerst naar het WSF trekt, zit met heel wat vragen. Hoe vind je op zo’n forum je weg? Zijn er momenten die je niet mag missen? Komt er op het einde van het WSF een gezamelijke verklaring? Enkele ervaren WSF-reizigers gaven tips en uitleg.

“Plan je bezoek. Leg linken.”
Er worden dit jaar op het WSF in Kenia 150.000 deelnemers verwacht, en er zijn meer dan 1000 activiteiten gepland. Johan Quintelier (ACV) benadrukte daarom het belang van een goede planning. Hij schetste ook de unieke kansen voor netwerking. “Er zijn mensen van vakbonden, de vredesbeweging, NGO’s. Het WSF is een kans om linken te leggen, niet alleen over de landsgrenzen maar ook de bewegingsgrenzen heen, een gelegenheid om elkaar beter te leren begrijpen. In Brazilië en India was er ook veel lokale inbreng en veel feestelijkheid. Wij zijn dat niet gewoon – ook dat is erg verrijkend.”

Fabrice Collignon (coördinator BSF) raadde de aanwezigen aan om vooral hun licht op te steken bij de vele workshops. “De grote plenaire zittingen komen vaak wat vaag en onvoorbereid over. De grote namen voeren er het woord, zonder dat ze elkaar eerst hebben kunnen leren kennen – wat niet zo’n boeiende discussies oplevert. De workshops zijn rijker en meer interactief.” En hij drukte de aanwezigen op het hart te profiteren van de informele momenten, waaronder ook de traditionele Belgische avond. “Paradoxaal genoeg is het WSF ook voor de Belgen zelf een gelegenheid om elkaar beter leren kennen”. Voor die Belgische avond werd alvast een datum vastgelegd: 21 januari.

En achteraf?
Wat levert zo’n forum op? Is er een gezamelijke eindverklaring? “Neen, maar de vierde dag is dit jaar wel voor het eerst volledig gewijd aan het maken van afspraken over praktische doelstellingen en concrete acties”, verduidelijkte Francine Mestrum (Attac, NIGD). Zij gaf ook een woordje uitleg over de hevige discussies die al jaren woeden tussen mensen die van het WSF een beweging willen maken die zelf standpunten inneemt en mensen die willen dat de rol van het WSF beperkt blijft tot een ‘open ruimte’, een ontmoetingsplek voor debat en het smeden van allianties.

Fabrice Collignon gaf ook aan dat er vaak geklaagd wordt over het gebrek aan opvolging van het WSF. Hij moedigde iedereen aan om zelf, via verslagen en getuigenissen, de kennis en het enthousiasme die ze opdoen op het WSF terug te koppelen naar de eigen gemeenschap. Hij stelde ook dat het BSF een faciliterende rol kan spelen in het onderhouden van contacten en uitwisselen van ervaringen tussen de Belgische WSF-reizigers na terugkomst.

Is er een moment dat je zeker niet mag missen?
De openingsceremonie, stelde Francine Mestrum. “Dat is een ongelooflijk enthousiasmerend moment.”

Help de reportage over het Wereld Sociaal Forum in Nairobi mogelijk te maken