Is dat geen toeval? Gisterenavond in een boekenwinkel nog een tijd met het laatste boek van Kurt Vonnegut in mijn handen gestaan. En vandaag wakker worden met het bericht dat hij dood is. So it goes.

Ik heb het boek niet gekocht. Vonnegut is één van die schrijvers die zo'n fantastisch boek heeft geschreven dat alle andere werken alleen maar voorstudies of doorslagjes kunnen zijn. Slaughterhouse-five (zo heet het meesterwerk) gaat dan ook nog eens over een schrijver die zijn hele leven rondloopt met dat éne boek dat hij wil schrijven over de gruwel van het bombardement op Dresden. Vonnegut was zelf getuige van dat bombardement waarbij tienduizenden Duitsers om het leven kwamen en 78.000 huizen vernietigd werden. So it goes, zoals het hoofdpersonage zucht na elke dramatische passage.

Het boek verscheen in 1969 op het hoogtepunt van de oorlog in Vietnam en kwam meteen op de verboden lijst terecht. Als het al niet was omwille van de harde anti-oorlogsboodschap, konden zedenprekers altijd nog verwijzen naar de expliciete seksscènes.

In een school in North Dakota werd in 1973 een groot vuur gestookt met alle 36 exemplaren van het boek die in de schoolbibliotheek te vinden waren. De leraar Engels werd aan de deur gezet omdat hij het boek vermeld had in één van zijn lessen. So it goes.

Zijn laatste boek 'A Man Without a Country' bevat enkele essays waarin hij het beleid van Bush op de korrel neemt.