Links in de lift: wat valt er te leren van SP Nederland ?

pvl02 mei 2007 – 11:15

De Socialistische Partij (SP) Nederland boekt spraakmakende successen in de verkiezingen. Wat is er zo bijzonder aan de aanpak van de SP dat de Nederlanders opnieuw smaak krijgen in het socialistisch gedachtengoed? Ook in België zorgde de vernieuwde aanpak van PVDA met de Kiwi-beweging voor een doorbraak in de media. Over het koorddansen tussen aanpak, analyse en principes voerden Herman Beekers (SP) en Kiwi-dokter Dirk Van Duppen een debat op het 1-mei feest van de PVDA.

'Doorgedreven inplanting met lokale gemeentelijke afdelingen en luisteren naar de mensen'' zegt Herman Beekers, lid van het dagelijks bestuur van de SP in Nederland. ''Dat was de eerste en is nog steeds de belangrijkste sleutel voor ons succes.''
''Ons landelijk gezicht leverde ons vanaf 1974 zetels op in de gemeentelijke raden. Onze club was gestart vanaf 1970, maar veranderde in '72 van naam naar Socialistische Partij. Het aantal verkozenen steeg snel van 2 naar 342 lokale mandatarissen. We waren vooral actief rond lokale problemen en er was ook de invloed van onze sociale hulpdiensten.''

''We hebben nu 150 afdelingen met 52.000 leden. We hebben sinds 2000 het lidmaatschap van onze partij opengesteld naar een veel bredere laag mensen. Iedereen mag meewerken volgens eigen intensiteit en op het niveuau dat zij/hij wenst of aankan. Maar wel met discipline en eensgezinde uitvoering van de genomen besluiten.''

Die openstelling was het onrechtstreekse resultaat van een bevraging die uitmondde in Handvest 2000.

''Rond 2000 startten we een ruime bevraging rond ons breed programma'' , legt Beekers uit. ''Zeg maar: ''Onze 25 eisen voor een fatsoenlijk land''. Dat is voorgelegd aan een half miljoen mensen. Het bevatte natuurlijk ook eisen voor een rechtvaardige samenleving. Met daarin inderdaad dat er democratische controle moet zijn op de hele economie. Maar geen blauwdruk dus met een eindoplossing erin. We schrapten het etiket marxistisch-leninistisch uit onze partij benaming.''
''We vinden wel dat je op elk moment met het volk de oplossingen voor de bestaande problemen moet doorpraten. Naast de rationele analyse van onze huidige samenleving zijn er natuurlijk de historische lessen van de verschillende vormen van socialisme in de realiteit. Maar, wij vinden dat je niet nu al een oplossing moet poneren voor het eindstadium van de socialistische samenleving. ''

'' We voeren ook niet enkel parlementaire actie. Ook buiten het parlement zijn we actief . Letterlijk zelfs. We demonstreren elke week pal voor de Kamer, met brandweerlui, met verpleegsters, waar een probleem opduikt daar voeren we actie,'' zegt Beekers.

Dirk Van Duppen van PVDA ziet vier krachtlijnen in het werk en de aanpak van de Nederlandse SP. Eerst en vooral waakt de SP erover dat ze concrete successen boekt. ''In zijn boek noemt SP-voorzitter Marijnissen het ''de lijn van Os', naar het plaatsje waar hijzelf van bij de start de methode in de praktijk bracht, zegt Van Duppen. ''Daarnaast is er het voortdurend bevragen van de mensen en daarmee aan het werk gaan. Dat zou ik de ''massalijn'' noemen.''
'' Dan is er het volgehouden basiswerk. Niet aanpakken en laten uitdoven, maar doorgaan op een aangepakt probleem. En uiteindelijk, het consequent links blijven in alle concrete analyses en praktische uitwerkingen.''

Van Duppen verwijst graag naar de ervaringen met de Kiwi-beweging. Ook daar staat de concrete analyse centraal, maar die moet op tijd gevoed worden door tastbare successen. Zoals de daling van de prijzen van medicijnen, zoals de actie rond paracetanol in Hulst.

''Je moet als revolutionair wel het einddoel in het achterhoofd houden'', vindt Van Duppen. ''De verschuivingen in strijd met de farmaceutische sector kunnen erg snel gaan. Bijvoorbeeld rond de nieuwe generatie dure geneesmiddelen en de patenten voor kankerbestrijding. Het kan nodig zijn op een bepaald moment die patenten op te eisen. Ik houd dus de nationalisering wel in mijn achterhoofd.''

ik snap niet hoe een partij

Anonymous, 03/05/2007 – 12:02

ik snap niet hoe een partij die beweert het belang 'van het volk' te vertegenwoordigen de natuur blijft negeren en als een luxe-probleem blijft beschouwen.

wat gaat 'het volk' doen als de natuur totaal verziekt is, en uitgeroeid? zelf ziek zijn.. zichzelf uitroeien.. inderdaad. en dat is precies wat er bezig is!

het klimaat is totaal ontregeld, de natuur heeft eigenlijk koorts (geen winter, superzachte lente,..), en wat schrijft de pvda op haar website over haar 1 mei-feest: "geloof je het? het weer was straaalend!". om misselijk van te worden zo ne 'volkspraat'..

wanneer gaat de pvda haar revolutionaire handboeken eens opzij leggen, en de ecologische realiteit/noodzaak erkennen?

hoe lang nog durft de pvda de natuur/ecologie enkel te gebruiken als strategie/taktiek om het kapitalisme aan te vallen?

wanneer gaat de pvda beseffen zoals susan george zei op het belgisch sociaal forum dat "de economie een deel is van de ecologie, en niet omgekeerd"?

ik snap dat wel

gaetan, 04/05/2007 – 08:11

Het ecologisch probleem is inderdaad een serieuze hondenkloof en dient dringend te moeten aangepakt. Er kan daar niet genoeg aandacht aan worden besteed. Als we op deze manier voortdoen zou het binnen een dikke 100 jaar wel eens gedaan kunnen zijn. Er wordt tijd dat daar deftig over wordt nagedacht.

Verschillende pistes zijn in het verleden al gelanceerd geweest en min of meer in de praktijk gezet. Ze gingen van milieuboxen tot de Kyotonorm. Milieuboxen was pure demagogie en was eigenlijk weer eens een manier om mensen nog meer te laten betalen. Aan het milieu hebben die boxen maar weinig bijgedragen.

Het punt is dat er dieper moet worden nagedacht. En in die zin ben ik niet akkoord met susan george als die zegt dat 'economie een deel is van de ecologie'. Volgens mij is de economie verantwoordelijk voor de teloorgang van de ecologie. En dan meer bepaald hoe er momenteel economisch gehandeld wordt. De kapitalistische economie dus. Dit type van economie kenmerkt zich door dat je als producent zoveel mogelijk produceert als mogelijk, om nadien zoveel mogelijk te verkopen als je maar kunt. En dit zo goedkoop mogelijk natuurlijk. Er is niet gepland: anarchie in de productie eigenlijk. Deze visie gaat uit van oneindigheid. Het is het principe van altijd meer en meer. Hoe kun je zoiets rijmen met een wereld waar de het ecologisch systeem gekenmerkt is door eindigheid? Daar zit hem de tegenstelling. Deze moet aangepakt worden. Dit doe je echter niet door het invoeren van milieuboxen en andere lapmiddeltjes, maar door een grote mentaliteitswijziging en het plannen van de productie, in het belang van de noden van de mensen en niet in het belang van de oneindige portefeuille van één of ander aandelenclubje.

Het gaat dan niet om 'ecologie als strategie gebruiken om het kapitalisme aan te vallen'. Ik denk dat het kapitalisme eenvoudigweg moet verdwijnen wil men op een serieuze manier de ecologische problemen aanpakken. Oneindigheid rijmt nu eenmaal niet met eindigheid. Nu moet je natuurlijk niet tussen de lijnen lezen dat er ondertussen niets moet worden ondernomen. Alle kleine druppeltjes helpen de mensen om zich bewust te worden van de problematiek.