Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

christophe

christophe's blog

De Standaard voert campagne voor Lange Wapper

De Standaard schakelt een versnelling hoger in de strijd voor de Lange Wapper. Maandag pakte de krant uit met een heuse scoop. Carl Van Camp, voorzitter van de raad van bestuur van Total Petrochemicals wil geen tunnel onder zijn bedrijf. Dat ziet er dus slecht uit voor de tunnel, die een alternatief moet zijn voor het viaduct.

Alleen vergist De Standaard zich. De tunnel van het studiebureau Arup/Sum loopt helemaal niet onder de chemische installaties van Total, wel onder een braakliggend terrein dat in handen is van Total.

De illustraties bij het artikel zijn ook misleidend. Die tonen niet de bedrijvengrond van Total zoals De Standaard beweert, maar wel Petroplus en LBC.

De Standaard trekt al een tijdje de kaart van de Lange Wapper. Een aantal maanden geleden publiceerde de krant een open brief van een reeks industriëlen en academici die een gepassioneerd pleidooi hielden voor “de unieke Lange Wapper-brug”.

Thomas Leysen, voorzitter van de raad van bestuur van Corelio (uitgever van De Standaard en Het Nieuwsblad) was mede-ondertekenaar van de brief. De ondervoorzitter van Corelio, Philippe Delaunois, is tevens voorzitter van de raad van bestuur van CFE. Dat bouwbedrijf maakt deel uit van Noriant, het consortium dat de Lange Wapper mag bouwen.

Lees meer / 2 comment(s)

Raad van State: VRT misleidt kiezers

“De openbare omroep VRT moet het Vlaams Belang op dezelfde manier behandelen als elke andere politieke partij. Dat heeft de Raad van State beslist.”

Zo schrijft De Standaard. Dat heeft de Raad van State natuurlijk helemaal niet beslist. De Raad van State deed op 25 juni een uitspraak over een heel concrete zaak. Mocht de VRT bij de laatste federale verkiezingen van 2007 een zogenaamd kanseliersdebat organiseren met enkel de kopstukken van VLD, CD&V en sp.a?

Ja, zegt de VRT want wij hebben ons hier laten leiden door de andere media die ook deden alsof er drie kandidaat-premiers waren (Guy Verhofstadt, Yves Leterme en Johan Vande Lanotte).

De Raad van State is snoeihard voor die redactionele keuze van de VRT-nieuwsdienst. De VRT moet correcte informatie geven en mag de kiezer niet misleiden, oordeelt de Raad van State.

“Door een debat te organiseren waarbij enkel die in andere media aangemerkte kandidaat-premiers worden uitgenodigd [kan] een verkeerde indruk bij de bevolking worden gewekt dat bij de federale verkiezingen ook de eerste minister wordt verkozen”, schrijft de Raad van State.

In België worden geen regeringen verkozen. Als we naar de stembus trekken is dat om het parlement samen te stellen, niet om 'kanseliers' aan te wijzen. Door een kanseliersdebat te organiseren misleidt de VRT de kiezers.

“'Door andere media beschouwd worden als kandidaat-premier' [is] geen objectief en redelijk criterium, dat de selectie van de deelnemers aan de bewuste verkiezingsdebatten kan verantwoorden”, zo gaat de Raad van State verder. Al dan niet door de media tot kandidaat-premier gebombardeerd zijn, mag dus voor de VRT geen reden zijn om de kandidaten van Vlaams Belang (maar ook van Groen! en PVDA) te discrimineren.

De Raad van State spreekt zich niet over het geheel van de verkiezingsberichtgeving. “Deelname aan andere informatieve programma’s over de verkiezingen in het algemeen niets afdoet aan de door de kamer vastgestelde discriminatie en onpartijdigheid in de twee bedoelde debatten.”

De Raad van State heeft dus nergens gezegd dat de VRT het Vlaams Belang op dezelfde manier moet behandelen, zoals De Standaard misschien graag had gezien. De VRT moet voortaan wel correct informeren en moet redactionele keuzes “objectief en redelijk verantwoorden”.

Zeggen: we hollen de andere media en hun inhoudsloze formats achterna, zal niet meer volstaan.

U kan het arrest hier lezen:
www.raadvst-consetat.be

Lees meer / 0 comment(s)

De cim-cijfers

Het is september en dus zijn de cim-cijfers daar. Die cijfers waarmee de kranten en bladen zich elk jaar weer moed inpraten. "Hoera, het gaat helemaal niet zo slecht met de kranten!"

Gelooft u die cijfers? Ok, één cijfer dan om dat snel af te leren. Volgens de meest recente cijfers wordt elk exemplaar van De Morgen elke dag gelezen door 4,9 personen. De tijd van de grote gezinnen is weer helemaal terug!

Lees meer / 4 comment(s)

Kwalitietsjournalistiek

Geen kwaliteitsmedia zonder onderzoeksjournalistiek zoals blijkt uit De Standaard van vandaag:

"De geruchten over een borstvergroting begonnen eind juli toen foto's van de ex-Miss België [Alizée Poulicek] in P-Magazine verschenen. Wie die foto's vergeleek met oudere foto's van de blondine, zag dat haar bh of bikini iets meer gevuld was."

Lees meer / 0 comment(s)

Rel rond foto van dodelijk verwonde Amerikaanse soldaat

In de VS is ophef ontstaan over de publicatie van een foto van een stervende soldaat. De foto werd op 14 augustus genomen door Julie Jacobson van het persagentschap AP. Ze was op stap met een groep Amerikaanse soldaten in het Afghaanse dorp Dahaneh toen ze plots werden bestookt met kogels en granaten.

Eén van de granaten raakte de benen van lance corporal Joshua Bernard. Hij werd nog weggebracht met een helicopter, maar overleed later aan zijn verwondingen. AP heeft gewacht met de publicatie tot na de begrafenis van Bernard. De vader van de soldaat was het niet eens met de publicatie.

De Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates probeerde de publicatie van de foto te verhinderen en toen AP toch doorzette, schreef hij een boze brief. “Uw gebrek aan medeleven en gezond verstand in de keuze om dit beeld van hun verminkt en getroffen kind op de voorpagina van kranten te zetten is verbijsterend”, schreef Gates.

“Het is onze journalistieke plicht om de realiteit van de oorlog te tonen, hoe onaangenaam en brutaal die soms ook is”, reageerde Santiago Lyon, directeur fotografie van AP.

Sinds de oorlog in Vietnam weten de Amerikaanse autoriteiten dat foto's de sfeer aan het thuisfront kunnen doen omslaan. In 1972 haalde de foto van het naakte, huilende meisje Phan Ti Kim Phuc de voorpagina's van alle kranten. Haar kleren waren verbrand door Amerikaanse napalm. Dit hadden 'onze jongens' haar aangedaan.

Het Amerikaanse leger probeert daarom de informatie over de oorlogen in Irak en Afghanistan zo goed mogelijk te controleren. De meeste journalisten zijn embedded. Hun bewegingsruimte is beperkt en als ze toch buiten de lijntjes kleuren worden ze daarvoor gestraft.

Onlangs nog lekte uit dat het Pentagon een communicatiebedrijf inschakelde om embedded journalisten te screenen.

“Als oorlogsverslaggever is het je primaire taak om schendingen tegen de mensenrechten te registreren en niet zoals mijn embedded collega’s doen: vertellen hoe leuk de militairen het hebben, hoe lekker het eten is in Kamp Holland en of de post op tijd komt. Het is een gemakzuchtige oplossing én het is financieel voordelig, want het kost de journalisten helemaal niets. Embedded journalisten hebben doorgaans weinig ervaring en geloven al die oorlogspropaganda meestal wel. Maar het ergste is dat ze zich vrijwillig laten kortwieken”, zei oorlogsverslaggever Arnold Karskens daar ooit over in een interview met Indymedia.be.

De foto werd uiteindelijk in een twintigtal Amerikaanse kranten gepubliceerd, maar het was vooral de controverse rond de foto die de voorpagina's haalde. De BBC besliste om de foto niet te tonen. Een beslissing met een politieke impact op het moment dat zoveel Britten vragen stellen bij de vele Britse slachtoffers in Afghanistan. Dat geeft de zender ook toe.

“Men begrijpt waarom regeringen zich verzetten tegen het tonen van de dood van een soldaat, terwijl diezelfde regeringen zelf foto's van dode tegenstanders vrijgeven. Eén bekend voorbeeld zijn de foto's van de zonen van Saddam Hoessein in 2003,” aldus de BBC.

joshuabernard.jpg

BijlageGrootte
joshuabernard.jpg19.4 KB

Lees meer / 0 comment(s)

Kleine en grote spelers ruiken kansen in mediacrisis

Het is niet alles kommer en kwel in de media. Op het moment dat sommige oude media teloorgaan ruiken anderen kansen. Knack lanceert in volle zomerperiode een webkanaal dat volledig gewijd is aan boeken. De site bundelt het boekennieuws uit de bladen van Roularta, maar gaat ook op zoek naar eigen primeurs. Er worden ook artikels uitgewisseld met Vrij Nederland.

Op de site staan ook de feeds van de gerenommeerde boekensites van The Guardian en NRC. Het boekenkanaal wordt gelanceerd in samenwerking met het Vlaams-Nederlands Huis deBuren en de provincie Antwerpen.

Ook gloednieuw is het magazine Staalkaart dat vanaf september in de betere krantenwinkel ligt. Het meer dan 120 pagina's tellende magazine is de opvolger van Muziek & Woord. In december vorig jaar verscheen het laatste nummer van dit 'Cultureel Programmablad van Klara'. De klassieke radiozender van de VRT zette de uitgave stop omdat het naar verluidt niet opgewassen was tegen de concurrentie van het wereldwijde web.

Staalkaart, dat net als Muziek & Woord uitgegeven wordt door Decom, zat al langer in de pijplijn, maar ent zich nu nadrukkelijk op de crisis. “In deze tijden, waarin vele cultuurredacties noodgedwongen moeten slinken, wil Staalkaart een waardevol tegengewicht bieden.” Heel wat medewerkers van Staalkaart waren begin dit jaar ook betrokken bij ‘PRESS FOR MORE’, de actie voor een diepgaandere en meer kritische cultuurberichtgeving.

Het magazine verschijnt elke twee maanden. Het eerste nummer wordt op 15.000 exemplaren gedrukt. Muziek & Woord had op het einde een 3000-tal abonnees.

“Crisissen zijn uitdagingen”. Die uitspraak van André Leysen (ex-topman VUM) kennen ze bij Corelio (vroeger VUM) ook nog altijd. In Vlaanderen is er wellicht maar plaats voor één kwaliteitskrant vindt hoofdredacteur Peter Vandermeersch. En als die krant De Standaard wil heten, moet eerst die vervelende concurrent De Morgen worden uitgeschakeld.

Dat zal wel meevallen. Onder de vakkundige leiding van de Van Thillo-generaals Van Doorne en Van Isacker schakelt De Morgen vooral zichzelf uit. Journalisten die het verschil maken worden aan de deur gezet of weggejaagd. De Standaard heeft die brokstukken maar op te vangen. Zo werkt sportjournalist Hans Vandeweghe (de enige gast die er in slaagde de flatline van het vederlichte Eén-tourprogramma 'Vive le vélo' te doorbreken) vanaf september voor Corelio.

Links:
www.staalkaart.be
knack.be/boekenburen

Lees meer / 1 comment(s)

Kranten maken klopjacht op verdachten

De berichtgeving over de arrestatie van de vrouw die de drie gangsters uit de gevangenis van Brugge hielp ontsnappen, maakte het nog eens heel duidelijk. Het verschil tussen de zogenaamde kwaliteitskranten en de populaire bladen is totaal vervaagd.

In volle komkommertijd gooiden alle krantenredacties zich met een zelden geziene gretigheid op de zoektocht naar Lesley D. Stilaan rijst de vraag of we de zoektocht naar verdachten niet beter overlaten aan de kranten. Als de regering in het najaar op zoek gaat naar posten waarop bespaard kan worden, moet ze dat zeker eens overwegen.

Ja, natuurlijk heeft zo'n spectaculaire ontsnapping enig maatschappelijk belang. De ontsnappingen wijzen op problemen met de strafuitvoering en de gevangeniscapaciteit, zo schrijft Knack deze week. Maar dat zijn nu precies zaken waar weinig over te lezen viel in de kranten. Liever ging het over gangsterliefjes en gedetailleerde kaartjes met de ontsnappingsroutes.

De Raad voor de Journalistiek schreef eind vorig jaar nog een 'Aanbeveling over identificatie in een gerechtelijke context'. Vergeefse moeite (hier zit nog een kans in voor een besparing!), want redacties lappen dat soort teksten aan hun laars.

“De journalist zal telkens een afweging maken tussen het recht van het publiek om zo volledig mogelijk geïnformeerd te worden enerzijds, en het recht op privacy van de persoon over wie bericht wordt anderzijds.” Zo staat het in de aanbeveling.

Deze keer helde ons oordeel over naar het recht van het publiek, zullen de hoofdredacteurs repliceren. Een tegenargument dat makkelijk weerlegt kan worden als je de kranten aandachtig leest.

Om de feiten is het de kranten immers zeker niet te doen. De artikels spreken elkaar meermaals tegen. Volgens DM was er eerst de ingeving van de wijkagent en dan pas een bevestiging door het gsm-verkeer van de gezochte persoon. In Het Laatste Nieuws en De Standaard staat dat het net andersom was. DM schrijft dat de vrouw een dochter heeft en twee zonen. Volgens HLN heeft ze twee dochters en één zoon.

Feiten zijn alleen maar het alibi om spektakel te brengen. In DM en HLN kan je de volledige naam lezen van de persoon bij wie L. D. onderdook. Alle kranten hebben een foto van het huis waar de verdachte woont en geven het adres. In DS kom je ook nog te weten met welke auto de verdachte rijdt en met welk speelgoed haar kinderen spelen. Dankzij HLN weten we dat de verdachte behandeld is voor psychische problemen.

Dat is volledig tegen de regels van de Raad voor de Journalistiek. Er is immers twijfel over de betrokkenheid van de verdachte. Wist zij dat ze een gezochte persoon onderdag bood? En onderdak bieden aan een voortvluchtige is ook geen ernstig misdrijf met een groot maatschappelijk belang. Wellicht ben je een kniesoor als je daar nog om maalt, maar DS is de enige krant die niet de volledige naam van de Beringse vrouw geeft.

Ook bij kranten lijkt er trouwens nogal wat besparingsmarge te bestaan. De drie kranten stuurden elk een reporter naar Beringen. Allemaal kwamen ze terug met de nietszeggende commentaar van dezelfde buurtbewoner, Yüksel Gökçe.

Lees meer / 3 comment(s)

Professoren publiceren advertentie tegen valse berichten AP

CJRad.jpg

Over de Venezolaanse president Hugo Chavez doen de wildste geruchten de ronde. Dat is niet abnormaal bij een president die door zijn beleid zoveel tegenstanders tegen de haren in strijkt. Maar dat betekent niet dat persagentschappen die roddels gewoon moeten overnemen, vonden een aantal Amerikaanse professoren.

Zij legden hun spaargeld samen en kochten een advertentiepagina in The Columbia Journalism Review. Daarin nagelen ze Associated Press (AP) aan het kruis. AP verspreidde de voorbije jaren twee leugens over Chavez die de lezers moeten overtuigen dat de Venezolaanse president een antisemiet is en dat hij de opstandelingen van de Farc steunt. Volgens de professoren heeft AP ook toegegeven dat het om valse geruchten ging.

U kan de advertentie hier bekijken:
http://www.borev.net/assets_c/2009/07/CJRad.html

BijlageGrootte
CJRad.jpg104.72 KB

Lees meer / 1 comment(s)

De Morgen zoekt ongekende diepten op

Wij zijn geen kwaliteitskrant meer! De Morgen schreeuwt het elke dag van de daken. Door de vele spel-, zet- en (ver)taalfouten natuurlijk. Komt er van als je talentvolle eindredacteurs aan de deur zet. Voorbeelden vindt u hier en hier.

Maar ook door de krant vol te stouwen met foute informatie. Vandaag nog: een artikel over veertig jaar Woodstock met als illustratie een foto van ... Bob Dylan, die wel in Woodstock woonde, maar die niet optrad op het Woodstock-festival.

De Morgen waagt zich ook aan journalistieke vormen die je eerder in The Sun of Bild verwacht. Interviews met toevallige getuigen van ongevallen of rampen bijvoorbeeld. “'De Morgen'-hoofdredacteur en buurtbewoner Bart Van Doorne was ooggetuige van de brand in Melle”. Dat was de titel van een artikel in de krant van vrijdag. Journalist-slachtoffer van dienst was Cuba-kenner en lid van de buitenlandredactie Lode Delputte (ja, buitenland is een rekbaar begrip als je bijna geen journalisten meer overhoudt na alle herstructureringen en conflicten). Hij moest het relaas van Van Doorne neerpennen.

Held Van Doorne: “Toen we op de tweede verdieping aankwamen en daar de deur opendeden, zag ik een enorme massa zwarte en giftige rook. Geen doorkomen aan.” Kijk, daarom schrappen echte kwaliteitskranten cafépraat uit hun kolommen. Omdat je anders onzin verkoopt. Laat de vaststelling of rook giftig is liever aan kenners over.

En dan maken Van Doorne en Delputte van een artikel over een drama pure kolder. “Uiteindelijk brachten ze een eerste dodelijke slachtoffer naar buiten. Je hoefde geen dokter te zijn om dat te zien”, zegt Van Doorne en tikt Delputte ijverig en gedwee.

Van Doorne weet waar hij over praat. Je hoeft ook niets van journalistiek te kennen om De Morgen te leiden. En dat Delputte maar eens terugdenkt aan dit dieptepunt uit zijn carrière als hij nog eens tekeer gaat tegen journalistieke onvrijheden in verre landen.

Lees meer / 15 comment(s)

Traditionele media sturen hun kat naar mediadebat op Gentse Feesten

In een interview met Knack had Eric Goeman er al over geklaagd. Hij krijgt zo moeilijk politici naar zijn stilaan legendarische debatten tijdens de Gentse Feesten. “De meeste politici willen alleen nog maar debatteren voor een publiek dat ze kennen of beheersen. Waarom zou ik me laten beledigen, denken ze, het levert niets op”, aldus Goeman.

Sinds maandag weten we dat dat niet enkel geldt voor politici. Alle vertegenwoordigers van de tradtionele media zoals Peter Vandermeersch (Corelio) en Marc Van de Looverbosch (VRT en Journalistenbond) die waren aangekondigd stuurden hun kat. Alleen Marc Coenen, algemeen directeur marktstrategie van de VRT, durfde het debat over de crisis in de media aan.

Dat had dan weer wel het voordeel dat het geen welles-nietes debat werd. De sprekers kregen ruim de tijd om wat dieper in te gaan op enkele prangende vraagstukken. Zoals: doen de media niet gewoon wat het publiek wil? Rommel, vervlakking en trivialisering: u vraagt, wij draaien? “Journalisten hebben geen ethische verhouding meer met hun publiek. De wens van het publiek is de enige autoriteit. Maar wat vinden de hoofdredacties er van dat hun publiek dat wil?”, vroeg recensent Wouter Hillaert (De Standaard, Rekto:verso) zich af.

“Rommel is ook goedkoop. Het kost gewoon heel veel geld om een moeilijk onderwerp op een toegankelijke en aantrekkelijke manier te brengen. Daarom krijgen we wel de neus van Michaël Jackson en niet een onderzoek naar de impact van de bommen die Belgische F-16's droppen in Afghanistan”, zei Han Soete van Indymedia.be.

“De media staan in voor de verspreiding van goedkope massaproducten. Zij maken één product voor iedereen. Maar niets is voor iedereen. Ik geloof veel meer in nichemedia zoals je die nu overal op het net ziet opduiken”, zei professor Jan Blommaert.

Wouter Hillaert hoopt wel dat er algemene media blijven bestaan. “Maar er is wel een verschil tussen een medium dat voor iedereen is en de verplichting dat elk artikel of programma voor iedereen moet zijn. In de krant moet tegenwoordig elk artikel vertrekken van een lezer zonder enige voorkennis, maar moet elk artikel daar ook eindigen?”

Voorbij de klaagzang
En de oplossingen dan? Is er een uitweg uit de crisis? Volgens moderator Eric Goeman munt links uit in analyses, maar ontbreekt het vaak aan concrete oplossingen. Dat viel maandag op het slotdebat van deze twintigste reeks nogal mee. De oplossingen werden wel niet opgelijst, maar de toehoorder die tot het einde volhield, kon toch naar huis met de hoop dat het misschien toch ooit nog goed komt.

Zo werd er een lans gebroken voor een sterke openbare omroep die een 'yardstick' (dixit professor media Hilde Van den Bulck) moet zijn voor de andere media. Marc Coenen wil die handschoen wel opnemen. “Nu we het trauma die de komst van VTM teweegbracht, hebben weggewerkt, is het tijd om weer wat meer onderscheidend te zijn en meer na te denken over onze maatschappelijke impact.”

Volgens Han Soete mogen er ook strikte voorwaarden komen voor de steun die de overheid geeft aan de commerciële kranten. “Goedkope posttarieven, reclamebestedingen van de overheid, BTW-nultarief, het gaat om enkele honderden miljoenen euro. Daarmee kan je alle journalisten in België in dienst nemen.”

Ides Debruyne van het Fonds Pascal Decroos rakelde het voorstel op van Luc Huyse, die onlangs pleitte voor de oprichting van een ombudsdienst waar mediaconsumenten terecht kunnen met hun kritische opmerkingen.

Jan Blommaert had ook nog een woord van troost voor alle gefrustreerde opiniemakers die hun stukken geweigerd zien worden in De Morgen en De Standaard. “Het kanaal van de grote media zit geblokkeerd. Maar misschien overschatten we dat ook gewoon. In al die jaren heeft nooit iemand geciteerd uit één van mijn opiniestukken. Die belanden meteen in de vuilnisbak. Hier vier uur discussiëren met 150 mensen is veel belangrijker.”

Lees meer / 3 comment(s)

Mia Doornaert verkast naar kabinet Leterme

Mia Doornaert ruilt de redactie van De Standaard voor het kabinet van kersvers minister van Buitenlandse Zaken Yves Leterme. Liefhebbers van haar onbeschaamd rechtse opiniestukken hoeven niet meteen te wanhopen. Op vraag van hoofdredacteur Peter Vandermeersch blijft ze haar tweewekelijkse column schrijven en tussendoor zal ze ook de “brandende internationale actualiteit in opinieartikelen toelichten”.

Doornaert wordt bij Buitenlandse Zaken “beleidsadviseur voor de voorbereiding van beleidskeuzes, beleidsbrieven en toespraken”. Opmerkelijk is dat Doornaert twee weken geleden nog in een column bijna openlijk solliciteerde voor die job.

“Zorg ervoor dat u goede tekstschrijvers hebt voor binnen- en buitenlandse optredens. Een toespraak moet meer zijn dan een catalogus in het genre 'België is voor vrede, en is voor ontwikkeling, en is voor Europese integratie, en bekommert zich om de om de regio van de Grote Meren, en bevordert ontwapening,...' Er moet reliëf in een toespraak zitten, een afwisseling van ernst met een vleug humor, met menselijke warmte, met een pertinente of leuke historische verwijzing.” Zo schreef ze in een reeks tips voor de opvolger van Karel De Gucht.

Kruistocht
Met Doornaert haalt Yves Leterme een hardliner binnen op zijn kabinet. In haar columns voert Doornaert een kruistocht tegen het antizionisme, het tiersmondisme en meer algemeen alles wat links is. Telkens de vredesbeweging de voorbije jaren op straat kwam uit protest tegen Israëlisch geweld in Palestina klom Doornaert op de barricade. Antizionisten, zo schreef ze, zijn vermomde antisemitische gauchisten die na de val van het communisme een nieuw geloof zochten. “Dat verbond infiltreert met groot succes in ngo's, vakbonden, en de academische wereld.”

In een andere column noemde Doornaert de Zesdaagse oorlog van 1967 een “schitterende militaire prestatie”. Israel veroverde toen in minder dan een week het volledige grondgebied dat de Palestijnen nog restte. Het was het begin van een bezetting die tot vandaag duurt.

De komst van Doornaert op het kabinet van Buitenlandse Zaken belooft niet alleen weinig goeds voor de Palestijnen. In het wereldbeeld van Doornaert hebben de derdewereldlanden de armoede, honger en ellende aan zichzelf te danken. Doornaert: “Blijven doen alsof ,,het Westen'', ,,het liberalisme'' of ,,het kapitalisme'' schuld hebben aan alle problemen in de wereld, zwijgen over de corruptie, de onbekwaamheid, de intellectuele oneerlijkheid van de leiders van veel Afrikaanse en andere landen, komt erop neer dat men ze beschouwt als onmondige wezens die nu eenmaal niet slimmer zijn of niet beter kunnen.”

Van de 190 landen in de hele wereld behoren er zo'n 120 tot de Derde Wereld (of het Zuiden of de periferie). Dat zijn landen die sinds hun onafhankelijkheid vechten tegen onderontwikkeling en al die jaren werd de kloof alleen maar groter en dieper. De reden, aldus Doornaert: slechte leiders! Hebben wij en die vijftig andere rijke landen toch wel geluk dat we al al die jaren op goede leiders kunnen rekenen. Anders zaten we misschien ook in een tentenkamp van de VN honger te lijden.

Mei '68
In haar columns richt Doornaert ook graag haar pijlen op links. Gematigd links wordt altijd la gauche caviar genoemd en wie wat radicaler is, is een gauchist met heimwee naar de Sovjet-Unie. En allebei hebben ze schuld aan zowat elke maatschappelijke ontsporing van de voorbije jaren. Doornaert: “In de nasleep van mei '68 is een sfeer ontstaan die elk gezag als een fascisme ging zien, die burgerzin afdeed als een onderdrukkend concept, die het ongehoord vond van kinderen inspanningen te vragen om kennis te verwerven of civisme aan de dag te leggen. Stelen werd een aanvaardbare maatschappelijke sport. Als jongeren onbeschoft of brutaal waren werd dat vergoelijkt als ,,mondigheid'.”

In een snoeiharde repliek op een essay van schrijver Tom Naegels schreef ze ooit: “'Wijven moeten niet zoveel praats hebben', zei in de jaren zeventig de linkse vakbondsleider Louis Major. De Linkse Man is sindsdien nog niet ver opgeschoven.” Ja, columns en subtiliteit gaan bij Doornaert niet altijd samen.

Maar misschien is ze dan wel een goede journaliste? Eentje die haar bronnen checkt en zeer rigoureus te werk gaat. Ze werd toch niet voor niets in de adelstand verheven door koning Albert? Wel, dat valt tegen. Tijdens haar ideologische kampen wil er al eens een waarheid sneuvelen. “Ook in het Venezuela van Chavez, die zijn oliegeld gul uitstrooit om diplomatieke steun te kopen, is de armoede toegenomen”, schreef Doornaert in 2006.

Fout, zoals u in deze studie kan lezen. Tussen 1999 – het jaar dat Chavez voor het eerst verkozen werd – en 2005 daalde het aantal arme gezinnen met bijna dertien procent tot 37,9 procent. In 2007 waren er nog 27,5 procent arme gezinnen. Die cijfers houden er dan nog geen rekening mee dat veel gezinnen nu beroep kunnen doen op voedselbonnen en gratis gezondheidszorg.

Hoax
Soms durft Doornaert zelfs een ranzige roddel van het internet te plukken als dat in haar kraam past. “Halifax en NatWest halen het aloude spaarvarkentje uit reclamefolders of geschenkjes aan kinderen. De reden: voor moslims is het varken een vies dier,” schreef ze ooit. Het gaat hier om een hoax die verspreid werd door het Britse rechts-populistische boulevardblad Daily Express en later gretig werd overgenomen door neonazistische sites als die van Stormfront. Beide bankinstellingen ontkenden de beschuldiging.

“Belangrijk is echter niet alleen wat u zegt maar evenzeer, of nog meer, hoe u het zegt.” Dat gaf Doornaert ook nog mee als raad aan Leterme. Op vlak van hoe en wat zijn de prestaties van Doornaert niet meteen geruststellend. Leterme gaat het toch niet nog eens verknoeien?

Lees meer / 5 comment(s)

VRT: hoe meer verbreding, hoe minder kijkers/luisteraars

Anderhalf jaar geleden heette het nog dat er zoveel mogelijk crossmediaal moest gewerkt worden - radiopresentatoren op tv en vice versa – en dat duopresentaties voor meer dynamiek zorgen.

Maar zie, een kijkersonderzoekje later moet het weer helemaal anders bij het duidingsprogramma Terzake. “Uit onderzoek blijkt dat mensen nood hebben aan herkenbare ankers. En het is nu eenmaal zo dat ankers herkenbaarder zijn als ze met minder zijn”, zegt VRT-hoofdredacteur Kris Hoflack. En dus krijgen we vanaf september nog maar eens een vernieuwd Terzake voorgeschoteld.

Emmanuel Rottey verdwijnt terug naar de achtergrond. Annelies Beck en Lisbeth Imbo keren terug naar de radio. Zo blijven alleen Kathleen Cools en Lieven Verstraete over om de naar herkenbaarheid smachtende kijker op zijn wenken te bedienen.

Wat wel blijft, is de verkleutering. Daar kan geen onderzoek iets aan veranderen. In Hoflack-taal: “Ernstige onderwerpen en lichtere onderwerpen moeten elkaar afwisselen.” Die mix – in het persbericht van de VRT “verbreding” genoemd – werd anderhalf jaar geleden door de ondertussen gedegradeerde Siegfried Bracke geïntroduceerd. “Die luchtige stukjes zijn er om luchtige intermezzo's te creëren. Ik vergelijk het graag met de meest gelezen stukken op De Standaard Online: niemand zegt ze te willen lezen, maar iedereen leest ze.”

Hoflack verantwoordt die luchtige stukje ook nog zo: “Ik ben meer een Humo-mens dan een Knack-mens.” Kan best zijn, maar hoe de Knack-mensen dan aan hun trekken moeten komen, is niet meteen duidelijk.

Hoe vaak er ook van marsrichting wordt veranderd, de kijkcijfers blijven gelijk of dalen licht. Alle verbreding ten spijt.

Datzelfde kan je ook zeggen van Radio 1, dat andere vlaggenschip van de VRT-nieuwsdienst. Vorige week ging alle aandacht naar de slechte luistercijfers van Donna-opvolger MNM. Maar daarbij werd uit het oog verloren dat ook het marktaandeel van Radio 1 opnieuw zakte. Het marktaandeel komt met 8,1 procent aardig in de buurt van de 7,9 procent die de aanleiding was voor de grote vernieuwingsoperatie van 2007. “Geen verkleutering, maar verleuking”, zo vatte manager Isabelle Baele toen die vervelling samen.

Ik zou ook wel eens de evolutie van de kijkcijfers van het totaal irrelevant geworden 'De Zevende Dag' willen zien.

De managers van de VRT blijven dus maar nieuwsprogramma's verleuken, verbreden en verluchtigen, maar dat levert geen kijker of luisteraar meer op. Hoe zou dat komen? Misschien moet de VRT daar eens een onderzoekje over bestellen.

Lees meer / 3 comment(s)

Chef politiek van De Morgen Ruud Goossens stapt op

Na de chef sport en de chef opinie – beiden slachtoffer van de herstructurering - is De Morgen ook haar chef politiek kwijt. Ruud Goossens hield de eer aan zichzelf en stapt op. De voorbije weken namen ook de politieke journalisten Liesbeth Van Impe en Gorik Van Holen ontslag. Ook Tom Cochez liet weten dat hij het niet meer ziet zitten om voor De Morgen te werken. Dat meldt ex-eindredacteur van De Morgen Tim Van der Mensbrugghe op zijn weblog.

Op de politieke redactie van de krant blijven er nog een paar eenzame soldaten over. De Morgen mag duimen dat Herman Van Rompuy zijn regering overeind houdt want anders moet de krant de federale verkiezingen verslaan met twee journalisten.

Hoofdredacteur Klaus Van Isacker zou naar verluidt ook voor het eerst met zijn visie op de toekomst van de krant op de proppen zijn gekomen. Maar als we Van der Mensbrugghe mogen geloven was dat een bijzonder mager beestje. Meer van hetzelfde, daar kwam het zo'n beetje op neer. Of beter gezegd, hetzelfde van minder.

Vraag: wat zijn Van Thillo/Van Isacker van plan met De Morgen? Verder uitkleden in de hoop er nog zoveel mogelijk aan te verdienen tot de laatste journalist het licht uitdoet? De vraag wordt stilaan retorisch.

En nog een vraag: waarom blijft het hier zo stil over? Een krant bloedt dood en geen haan die er naar kraait. Het politieke hart van de redactie van De Morgen neemt ontslag en hoofdredacteur Van Isacker kan gewoon blijven zitten alsof er niets aan de hand is. Omdat niemand daarover lawaai maakt.

Lees meer / 5 comment(s)

Cultuurjournalist Eric Min trekt deur achter zich dicht bij De Morgen

En hij doet dat met een knal. Hieronder vindt u zijn ontslagbrief. Eric Min schreef in De Morgen stukken over beeldende kunst, fotografie en literatuur. Vorig jaar publiceerde hij een biografie van James Ensor.

T.a.v. Klaus Van Isacker, algemeen hoofdredacteur, en Bart Van Doorne, hoofdredacteur van De Morgen

Mijne heren,
 
Wij kennen elkaar niet. Dit jaar schrijf ik precies twintig jaar freelance voor de cultuurbladzijden en -bijlagen van De Morgen, maar we liepen elkaar nooit tegen het lijf. Ook herinner ik mij niet, ooit stukken van uw hand gelezen te hebben. Misschien zijn ze mij ontgaan.
 
Al deze jaren berichtte ik met heel veel genoegen over beeldende kunst, fotografie, literatuur en nog een en ander. Ik ben de krant van die dagen enorm dankbaar voor de kansen die zij mij heeft geboden. Het was een voorrecht, samen te werken met de collega's van de cultuurredactie.
 
De Morgen is veranderd, mijne heren - ik moet het ù niet vertellen. Bis bloedt langzaam leeg: de laatste tijd was het knokken om er nog wat cultuur in te krijgen en even los te komen van de waan van de dag.

Uitgerekend het medium dat (terecht) teerde op zijn cultuurberichtgeving, heeft sinds Café des Arts en na het opdoeken van het al te schrale Encore zelfs geen echt cultuurkatern meer, en de boekenbijlage telt zegge en schrijve nog acht bladzijden. Ook van onze kwalitatief hoogstaande fotojournalistiek schiet niet veel over.  

Tijdens discussies met (doorgaans ex-)lezers of bij het verslepen van kartonnen dozen met oude kranten stijgt het schaamrood mij naar de wangen. Ik ben geen nostalgicus, maar vind deze bocht diep tragisch. Aan loyaliteit zijn grenzen: als cultuurstukken bijna uitsluitend kunnen geschreven worden (of: als ze alleen uitgebreid in de krant mogen) wanneer er sensatie, geld en/of seks in zit, klopt er iets niet. Natùùrlijk moet een krant breed en wervend zijn - en economisch gezond - maar ergens heeft kwaliteit een ondergrens. Voor cultuur lijkt ze nu bereikt.
 
Met de recente ingrepen op de redactie en in het bijzonder het ontslag van Bernard Dewulf, een van onze beste pennen, van de fijne fotograaf Filip Claus, van Bert Bultinck, van Georges Timmerman, Hans Vandeweghe en de andere, minder mediatieke collega's - is voor mij, als medewerker en lezer van het eerste uur, de maat vol. Deze mensen ontsla je niet, mijne heren: je vecht om ze te krijgen en te houden, je koestert hun talenten.

De ontslagen zijn niet de eerste trap in de onderbuik van mensen die De Morgen mee gemaakt hebben tot het o zo succesvolle en goedverkopende product dat het vandaag blijkbaar is.
 
Ik houd mijn medewerking dus voor bekeken. Met heel veel spijt en droefheid - dat spreekt, want het verval van De Morgen baart mij grote zorgen. Niet één exemplaar van de krant heb ik gemist; ook dat zal voortaan anders zijn. U ligt er niet wakker van ? Ik wel.
 
Wij kennen elkaar niet, mijne heren. Bij nader toezien is dat beter zo.
 
Eric Min

Lees meer / 1 comment(s)

Redactie De Morgen verliest opnieuw bepalend gezicht

Vorige week haar nog geïnterviewd en nu - lees ik op mensbrugghe.wordpress.com - heeft ook zij ontslag genomen.

"Liesbeth Van Impe heeft net ontslag genomen bij de krant. En nee, ze weet nog niet wat ze nu gaat doen." Zo staat het in Facebook-jargon op haar profiel.

Het bloeden bij De Morgen is nog niet gestelpt. Van Thillo en Van Isacker hebben hun hand overspeeld. Net een beetje te ver gegaan. Uit arrogantie? Wraakgevoelens? Onwetendheid over wat leeft onder hun journalisten? Onder de lezers?

Van Impe schreef in mooie volzinnen over politiek. Artikels die je las voor de knappe taalvondsten en de inside-informatie over de sp.a en andere partijen. (al was het soms op het randje van horse race-verslaggeving, maar daar zwijgen we vandaag over want over de werklozen niets dan goeds). Maar ook dat kunnen we dus voortaan schrappen als abonnee, na Dewulf, Vandeweghe, Hillaert, Claus, Casper en Hobbes.

Lees meer / 1 comment(s)