Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Kranten maken klopjacht op verdachten

Kranten maken klopjacht op verdachten

De berichtgeving over de arrestatie van de vrouw die de drie gangsters uit de gevangenis van Brugge hielp ontsnappen, maakte het nog eens heel duidelijk. Het verschil tussen de zogenaamde kwaliteitskranten en de populaire bladen is totaal vervaagd.

In volle komkommertijd gooiden alle krantenredacties zich met een zelden geziene gretigheid op de zoektocht naar Lesley D. Stilaan rijst de vraag of we de zoektocht naar verdachten niet beter overlaten aan de kranten. Als de regering in het najaar op zoek gaat naar posten waarop bespaard kan worden, moet ze dat zeker eens overwegen.

Ja, natuurlijk heeft zo'n spectaculaire ontsnapping enig maatschappelijk belang. De ontsnappingen wijzen op problemen met de strafuitvoering en de gevangeniscapaciteit, zo schrijft Knack deze week. Maar dat zijn nu precies zaken waar weinig over te lezen viel in de kranten. Liever ging het over gangsterliefjes en gedetailleerde kaartjes met de ontsnappingsroutes.

De Raad voor de Journalistiek schreef eind vorig jaar nog een 'Aanbeveling over identificatie in een gerechtelijke context'. Vergeefse moeite (hier zit nog een kans in voor een besparing!), want redacties lappen dat soort teksten aan hun laars.

“De journalist zal telkens een afweging maken tussen het recht van het publiek om zo volledig mogelijk geïnformeerd te worden enerzijds, en het recht op privacy van de persoon over wie bericht wordt anderzijds.” Zo staat het in de aanbeveling.

Deze keer helde ons oordeel over naar het recht van het publiek, zullen de hoofdredacteurs repliceren. Een tegenargument dat makkelijk weerlegt kan worden als je de kranten aandachtig leest.

Om de feiten is het de kranten immers zeker niet te doen. De artikels spreken elkaar meermaals tegen. Volgens DM was er eerst de ingeving van de wijkagent en dan pas een bevestiging door het gsm-verkeer van de gezochte persoon. In Het Laatste Nieuws en De Standaard staat dat het net andersom was. DM schrijft dat de vrouw een dochter heeft en twee zonen. Volgens HLN heeft ze twee dochters en één zoon.

Feiten zijn alleen maar het alibi om spektakel te brengen. In DM en HLN kan je de volledige naam lezen van de persoon bij wie L. D. onderdook. Alle kranten hebben een foto van het huis waar de verdachte woont en geven het adres. In DS kom je ook nog te weten met welke auto de verdachte rijdt en met welk speelgoed haar kinderen spelen. Dankzij HLN weten we dat de verdachte behandeld is voor psychische problemen.

Dat is volledig tegen de regels van de Raad voor de Journalistiek. Er is immers twijfel over de betrokkenheid van de verdachte. Wist zij dat ze een gezochte persoon onderdag bood? En onderdak bieden aan een voortvluchtige is ook geen ernstig misdrijf met een groot maatschappelijk belang. Wellicht ben je een kniesoor als je daar nog om maalt, maar DS is de enige krant die niet de volledige naam van de Beringse vrouw geeft.

Ook bij kranten lijkt er trouwens nogal wat besparingsmarge te bestaan. De drie kranten stuurden elk een reporter naar Beringen. Allemaal kwamen ze terug met de nietszeggende commentaar van dezelfde buurtbewoner, Yüksel Gökçe.

waarheid of leugen, zolang het maar verkoopt

Ik herinner mij dat na de moord op Joe Van Holsbeeck en andere moordzaken, dat de krantencommentaren schande spraken over de familie en vrienden van de jonge daders, die hun namen zogezegd geheim hielden. De werkelijkheid bleek heel anders in elkaar te zitten, de daders waren intussen naar Polen gevlucht, maar dat vernamen we enkele edities later.

Nu titelden verscheidene kranten in vette letters: "verraden door familie". Welke waarden hanteren die eindredacteuren nu eigenlijk, behalve de verkoopcijfers?

de saga gaat verder

DS heeft vandaag nieuws over een nieuwe verdachte die L.D. zou geholpen hebben. En alweer: de volledige naam én ... een foto van de verdachte die DS van Facebook plukte.

De buurman

De buurman vertelt in HBVL. Heeft die man ook zijn 'fifteen minutes of fame'. Dat hij later weer buurman zal zijn, wanneer de vrouw (alleenstaande en moeder van drie kinderen) vrijgelaten wordt, dat schijnt hem niet te interesseren.

Kijk, ik maak ook wel eens fouten en schop wel eens graag tegen schenen, maar als ik ooit in zo'n situatie kom, dan ga ik niet toestaan dat een journalist een foto van mij neemt en smeuiige details probeert te ontfrutselen.

Liever nog zou ik contact proberen te nemen met de vrouw of haar advocaat en bij de bevoegde instanties navragen of haar kinderen goed terecht zijn. Of werkt dat zo alleen maar in Feel Good Movies?

christophe

Gepost door christophe
12.08.2009

Tags