Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

ACV-Brussel beraadt zich tijdens studiedag over betere bescherming delegees

ACV-Brussel beraadt zich tijdens studiedag over betere bescherming delegees

BRUSSEL -- De bescherming van vakbondsafgevaardigden schiet te kort. Daarover zijn ze het in vakbondsmiddens eens. Maar hoe het dan anders moet, daarover bestaan verschillende meningen. Het ACV consulteert nog tot juni de achterban en neemt pas dan standpunt in over de te volgen strategie. Op een druk bijgewoonde studiedag van ACV-Brussel bleek wel nogmaals duidelijk waar de knelpunten liggen.

Het Brusselse verbond van het ACV voert al langer actie voor een betere bescherming van delegees, maar het ontslag van vakbondsafgevaardigde Maria Vindevoghel bij luchthavenbedrijf Flightcare bracht de hele discussie wel in een stroomversnelling. Ondertussen werd al verschillende keren actie gevoerd tegen het ontslag van Vindevoghel, betoogde het ABVV in Gent tegen het ontslag van twee delegees bij papierfabriek Stora Enso en betoogden de drie vakbonden in maart van dit jaar zij aan zij in Zaventem voor een betere bescherming van delegees.

Sindsdien werd het opnieuw wat stil rond het dossier. Dat komt omdat de vakbonden hun tijd willen nemen om de juiste strategie te bepalen. Tijdens de betoging in Zaventem werd ook benadrukt dat er een gemeenschappelijk vakbondsinitiatief moest komen en zoiets kost tijd. Op de studiedag van ACV-Brussel bleek dat de pijnpunten wel makkelijk kunnen worden aangeduid, maar dat er bij elk voorstel tot oplossing ook meteen een aantal vragen opduiken.

De vakbonden zijn het er over eens dat de wet van 1991 die de bescherming van vakbondsafgevaardigden regelt niet voldoet. “Naar aanleiding van die wet heeft de toenmalige minister van Werk zelf verklaard dat een recht op reïntegratie voorzien is, maar dat de werkgever de mogelijkheid heeft dat niet na te leven. Nooit eerder gezien dat een minister zegt dat een bestaand recht niet gerespecteerd moet worden,” zegt de Brusselse advocate Mireille Jourdan.

Dat bleek ook bij de uitspraak van de arbeidsrechtbank in de zaak die Vindevoghel en het ACV hadden aangespannen tegen Flightcare. Flightcare werd door de rechter stevig aangepakt en veroordeeld voor discriminatie, maar de rechter voegde er ook aan toe dat hij het bedrijf niet kon dwingen om Vindevoghel opnieuw in dienst te nemen. Van een financiële sanctie liggen de meeste werkgevers niet wakker. Vakbondssecretaris Guy Tordeur geeft het voorbeeld van Hotel Amigo in Brussel dat in 2000 vijf vakbondsafgevaardigden aan de deur zette. De 35 miljoen BF aan verbrekingsvergoedingen lagen klaar en waren zelfs voorzien in het businessplan. “Daar ging het om een weloverwogen en letterlijk berekende strategie om de vakbond uit te schakelen,” aldus Tordeur.

Een mogelijkheid waaraan gedacht wordt, is een wetswijziging waardoor een werkgever kan veroordeeld worden tot het betalen van een dwangsom voor iedere dag dat hij de reïntegratie tegenhoudt. “Maar dreigen de vakbonden zo niet de deur wagenwijd open te zetten voor het patronale gebruik van dwangsommen tijdens sociale conflicten,” vroeg iemand in de zaal zich af. “Nee,” meent Jourdan, “rechtbanken komen systematisch tijdens stakingen tussen met dwangsommen, maar dat heeft niets te maken met het wettelijk kader rond contractverbreking.” En als de reïntegratie dan wettelijk geregeld is, zullen werkgevers dan niet vaker hun toevlucht nemen tot pesterijen? Volgens Peter Tierens van LBC zijn er ook op dat vlak nog veel problemen. “Een werkgever kan het leven van een delegee tot een hel maken,” zegt Tierens.

Dan is er ook nog de discussie of een sterke vakbondsmacht niet de beste bescherming is tegen ontslag of pesterijen. “De bescherming moet inderdaad elke dag veroverd worden, maar toch kan niet ontkend worden dat ook de wet leemtes bevat” zegt Tordeur. Tenslotte is er ook het tactische spel. Bij het ACV zijn ze er voor beducht dat de discussie vervuild wordt door politieke partijen die er snel hun eigen agendapunt zoals de rechtspersoonlijkheid voor vakbonden willen doordrukken. Na de consultatieronde zal de Algemene Raad van het ACV in juni een standpunt bepalen.

onschendbaarheid?

deze commentaar is ten persoonlijke titel en niet uit naam van welke functie dan ook die ikzelf uitoefen als vakbondsmillitant.

de rechten van een vakbondsmillitant verbeteren via de juridische weg is een must maar indien we de arrogantie van multinationals en andere patroons willen tegengaan moeten we misschien verder gaan.

ik verklaar me nader; een vakbondsmillitant is de eerste persoon die een wezenlijke , dicht bij de mensen, democratie voert. indien politici, parlementairen, een onschendbaarheid genieten voor hun job waarom kan dit dan niet voor millitanten? is het aan de werkgever om een millitant te beoordelen op zijn job als syndicaal afgevaardigde?
is het aan de werkgever om te bepalen of hij ja dan neen een vakbondsafvaardiging wenst in zijn bedrijf? want als deze werkgever er genoeg geld tegenaansmijt kan hij deze vakbondsafvaardiging afkopen op verschillende manieren. de voorbeelden hiervan zijn legio;
hotel amigo, ryanair, microsoft en anderen.
de politiek wil blijkbaar dat vakbonden rechtspersoonlijk worden maar zelf zijn zij enkel verantwoording verschuldigd aan hun kiezers. de politieke partij waar zij deel van uitmaken is ook geen rechtspersoonlijkheid verschuldigd. waarom zou dit niet mogelijk kunnen zijn voor millitanten van een vakbond en de vakbond waar zij deel van uitmaken?

de afvaardiging wordt gekozen door de collega's binnen een bedrijf. zijn het dan niet enkel deze collega's die ervoor instaan dat deze millitant wel of niet zijn werk kan doen of goed doet? zou het niet beter zijn om een systeem in te voeren waarbij collega's aan de centrale waartoe de millitant behoort kunnen duidelijk maken dat er een probleem is met de syndicale afvaardiging binnen hun bedrijf zodoende dat de desbetreffende centrale hier zijn conclusies kan uit trekken en het nodige doet om ervoor te zorgen dat deze delegatie in het bedrijf zijn werk naar behoren uitvoert?

het kan toch niet zijn dat een directie beslist, in haar arrogantie, en met de macht van het geld aan haar kant dat zij geen syndicale delegatie wenst vermits zij niet wil dat er iemand zich mengt met de interne politiek van het bedrijf....

volgens mij kan enkel deze syndicale onschendbaarheid ervoor zorgen dat de millitanten voldoende kunnen wegen op het beleid van een bedrijf en wel in die mate dat zij steeds voor 100% hun nek kunnen uitsteken voor hun collega's zonder dat ze riskeren om vervolgd of gepest te worden door hun werkgever. de band tussen millitant en zijn achterban , de collega's , zou enkel sterker worden hierdoor. een millitant die zijn werk goed doet in een bedrijf, war regelmatig problemen opduiken , kan onmogelijk zijn werk op de werkvloer naar behoren uitoefenen. misschien zou een vervangingsplicht ten dele moeten worden ingevoerd zodat de millitant de nodige tijd heeft om zijn werk als syndicalist naar behoren uit te oefenen. al te vaak hoor je dat millitanten dit niet kunnen doen vermits de werkgever de directe collega's van de millitant tegen hem opzet. 'het is uw delegée zijn fout dat jullie meer werken hebben' is hier een vaak gehoorde zin.

indien we 'enkel' een reintegratieplicht beogen riskeren we dan niet dat we in een hoekje gezet worden tussen de 'bezemstelen'? volledig geisoleerd raken en ook nooit meer het nodige werk kunnen verrichten. bij reintegratieplicht gaan we er nog steeds van uit dat een werkgever ons kan ontslaan maar ons weer moet aannemen. dit toont aan de collega's nog steeds de grote macht van een directie. deze macht , die jaar na jaar groter wordt, moet volgens mij gebroken worden. indien we als syndicale delegatie willen wegen op het beleid, indien we willen wegen op ethische problemen binnen een bedrijf of bedrijfsgroep vrees ik dat enkel reintegratieplicht niet geoeg zal zijn. het afdwingen van van bijvoorbeeld ethische beleggingen van het bedrijf waar we werken of gebruik van ecologische materialen, zal niet gebeuren als de werkgever weet, beseft dat we hiervoor eigenlijk niet genoeg macht hebben en zeker neit genoeg bescherming.

zoals zo vaak gezegd is het aan de millitanten om strijd te voeren tegen onrecht, strijd te voeren tegen malfiede praktijken, te ageren bij verkeerde beslissingen van de werkgever op beleidsvlak of naar personen toe. wij zullen dit steeds doen maar geef ons dan ook een wettelijk , juridisch kader om dit te doen. laat onze collega's uitmaken of we dit goed doen en niet, nooit de werkgever beslissen indien hij dit wel of niet wenst.