U kunt me tegenspreken als u dat wilt. Doch hier spreekt iemand met ervaring, in eerste instantie ben ik opvoeder (momenteel kinderbegeleider in de buitenschoolse opvang). In tweede instantie heb ik zo goed als al men stages gedaan bij mensen met een verstandelijke beperking en ten derde ben ik opgegroeid tussen mensen met een verstandelijke beperking, die ofwel bij ons thuis een weekend kwamen doorbrengen of die bij ons thuis wonen. U kunt dus weinig op mij aanmerken als ik kritiek lever wat ik ook doe. Ik lever kritiek op manifestaties zoals dit hierboven. Niet omdat ik dat deze mensen niet gun, integendeel. Ik gun het hen van harte. Maar moet iedereen in de samenleving zijn eigen festival krijgen? De holebi's hebben hun Gay pride, en nog anderen heb nog hun eigen feestjes. Het zijn hier twee groepen die riepen (en soms nog roepen) om meer "erkenning" en gelijkwaardigheid. Dat laatste noem ik liever "evenwaardigheid". Som maar eens alles op wat mij aan jullie "gelijk" maakt? Wat mij "gelijk" maakt aan iemand met een verstandelijke beperking? Heb ik zulke beperking? Neen, wij kunnen ons dat niet voorstellen, hoe ons leven zou zijn als wij in hun plaats een verstandelijke beperking hadden. Dus het is dan ook niet erg hen als 'anders' te zien.
Men zit te roepen om verdraagzaamheid en het 'anders - zijn" als normaal te beschouwen, als regulier. Maar het is net alsof men angst heeft om te erkennen dat er mensen nu eenmaal 'anders' dan onszelf zijn.Daarom willen we dat ze 'gelijk' aan ons zijn. Wel, persoonlijk vind ik dat een ontkenning van hun anderzijds, het eigenlijk niet willen weten dat ze nu eenmaal anders zijn dan ons. Daarom eisen we gelijkheid tussen man en vrouw, gelijkheid tussne homo en hetero, gelijkheid tussen valiede en andervaliede, of wel - of niet verstandelijke beperkt. We moeten vooral een "eenheidsworst' zijn!

Ik stond en sta dagdagelijks oog in oog met deze mensen, ik weet dus waar ik over sprek.
Die vraag naar 'gelijkheid' is in een modewoord gegoten: 'inclusie'. Een woord dat deze mensen nota bene zelf nog niet verstaan, laat staan al weten in welke richting men ermee uit wil! Dat op zich vind ik discriminerend. Inclusie betekent in deze context mensen betrekken bij de samenleving, ondanks hun anders - zijn. Een edel doel, maar men pakt het naar mijn persoonlijke mening totaal verkeert aan. Met uitzondering van sommige organisaties (zoals Wild in't Park in Herent).

Als men echt de gedachte van 'inclusie' een effectieve en constructieve vorm wil gieten, naar de samenleving toe, dan organiseert men niet de 'rock voor specials'. Men wil die groep meer aan bod laten komen, maar dan ook nog eens met de nadruk dat ze 'speciallekes' zijn. Ik erger me daar dood aan. Men roept om tolerantie en gelijkheid, maar dan komt men met manifestaties af die net het tegendeel in de verf zetten.

Mijn antwoord is, er zijn voldoende festivals, ze hebben voldoende geld, laat iedereen naar festivals voor iedereen gaan en zorg voor ADL - hulp en extra medische - en andere sociale begeleiding.

Het doet me denken aan vroeger, ik heb dat niet meer gekend. Maar toen werden deze mensen in 't gesticht gestoken, ver weg van de samenleving, in bosrijk gebied werden ze 'verstopt', om niet gezien te worden. Wat doet men nu, nu stopt men ze weg in eigen festivals....erg!

Men klaagt over te kort aan begeleiding! inderdaad, maar eigen festivals organiseren, geen probleem. Men klaagt over tekort, maar begeleiders die het waart zouden zijn, worden aan de kant geschoven.....

Men heeft het blijkbaar niet begrepen wat 'inclusie' betekent.

Reinhout,

Ik volg je redenering in zekere zin.
Maar ik ben 7 jaar vrijwilliger geweest op rock voor specials en ik ga er elk jaar opnieuw naartoe.
Hoewel de naam en de oorspronkelijke doelgroep inderdaad doet uitschijnen dat voornamelijk gaat om mensen met een beperking, spreekt de realiteit dit tegen.
De heterogene groep festivalbezoekers bestaat ook nog uit: heel wat jonge enthousiaste vrijwilligers, de begeleiders, een pak Evergemse jeugd, buurtbewoners,...

Rock voor specials is meer en meer het festival van doornzele, toegankelijk voor iedereen. Maar met meer comfort voor de specifieke doelgroep en een heel aangename gemoedelijke sfeer waar deze mensen ook zonder begeleiding kunnen rondstruinen. Dat laatste is op grote festivals nagenoeg onmogelijk.

Groet