De schoenenwerper van Irak: Dorpsgek of vrijheidsstrijder?

Karel Trullemans17 december 2008 – 02:27

Afgelopen zondag kon de Iraakse journalist Muntadar al-Zeidi het gepalaver van president Bush plots niet meer aanhoren. Hij greep naar zijn schoen en vuurde hem met duizelingwekkende snelheid op Bush af, al schreeuwend: “Dit is de afscheidskus van het Iraakse volk, hond!”.

De Amerikaanse president toonde vervolgens dat in tegenstelling tot wat sommigen beweren over zijn denkvermogens, zijn reflexen nog goed in orde zijn, door bliksemsnel onder de vliegende schoen door te duiken. Nog geen halve seconde later volgde er al een tweede schoen, dit maal vergezeld van de (gevleugelde) woorden: “En deze is voor alle weduwen, wezen en vermoorde mensen in Irak!”. Bush herhaalde zijn verdwijntruck terwijl op het eigenste moment de schoenengooier tegen de grond getrokken werd. Alsof de man drie voeten had en er dus nog een laatste schoen ontmanteld moest worden werd hij krijsend van de pijn ingeblikt door security guards.

Toen het nieuws bekend raakte: “Journalist gooit schoenen naar Bush” ging menig oog fonkelen van plezier. Als er echter werd bijverteld wat Muntadar al-Zeidi bij het gooien van Schoen 2 had geschreeuwd, moesten velen allicht toch even slikken. Bovendien bleef het gekrijs van de arme man nog even nazinderen (blijkbaar liep hij enkele fikse breuken en snijwonden op). Wat zou er verder met hem gebeuren?

In Bagdad zelf kwam een 1000-tal mensen de straat op om zijn vrijlating te eisen. Ook zijn collega-journalisten riepen op om hem te laten gaan. Sommigen gingen verder en eisten ook zijn schoenen terug, maar dat geheel terzijde. Je kan je afvragen of het juist was wat de man deed en of het wel zin had. Misschien was het pure woede die hem er toe bracht om tot actie over te gaan, of misschien had hij de schoenen in Amerika gekocht en was hij er niet content mee. In ieder geval heeft hij, gewild of niet, met zijn opmerkelijke actie gedaan wat sommige journalisten verloochenen te doen, en wat anderen tevergeefs proberen langs de conventionele manier: Hij heeft de barbaarse oorlog die de levens van honderdduizenden mensen verwoestte weer in het nieuws gebracht. Niet vanuit het Amerikaanse perspectief maar vanuit het perspectief van de Iraakse slachtoffers. Er blijft van het mooie Irak met haar rijke geschiedenis niet veel meer over dan een leeggeplunderde puinhoop. Als er iemand in de gevangenis thuishoort is het wel Bush en niet één van zijn slachtoffers, de schoenenwerpende journalist Muntadar al-Zeidi. Laat ons hopen dat er hem nog veel schoenenwerpers in de blote-voetsporen treden, zodat geen enkele oorlogsmisdadiger nog met een gerust hart een persconferentie kan houden alsof er geen vuiltje aan de lucht is.

Man van het jaar

Peterr, 17/12/2008 – 10:56

Geef die man een standbeeld en een nieuw paar schoenen.

Boodschap is duidelijk

F Gordon, 17/12/2008 – 12:13

De boodschap was zeker duidelijk en met overtuiging gebracht. Het gooien van de schoenen vind ik erover.
Ik hoop dat de actie de Amerikanen duidelijk maakt dat hun visie niet de enige is.

debat

christophe, 17/12/2008 – 13:33

Ik vind het vooral geweldig dat Muntadar met zijn actie eindelijk nog eens liet zien dat de overgrote meerderheid van de Irakezen tegen de Amerikaanse bezetting is. Het was lang geleden dat die kritische stem nog eens in de media te horen was.

Poetic Justice

Marc-Antoon, 17/12/2008 – 17:05

“Call it poetic justice, but in the end President George W Bush found his weapons of mass destruction - in the form of two size 10 shoes hurled at his head. Bush may have dodged them with his "cat-like" reflexes, but metaphorically they managed to strike the huge army of assorted profiteers that made the Iraqi tragedy possible, while putting US public opinion to shame. The thrower, meanwhile, is being hailed across the Arab world.” - Pepe Escobar Lees meer: http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/JL18Ak02.html

En van Patrick Cockburn, één van de weinige Westerse journalisten in Irak die het niet doet vanuit z'n hotelkamer, "Each Shoe Was Worth a Thousand Words": http://www.counterpunch.org/patrick12162008.html

MUNTADAR AL - ZEIDI - JOURNALIST & ACTIEVOERDER.

Koen Calliauw, 17/12/2008 – 18:37

Deze actie van een beroepsjournalist is bijzonder moedig en terecht. Van groot belang. Hij is én journalist én actievoerder. Klaar en duidelijk. Zonder échte perskaart was hij zeker niet op de eerste rij geraakt tijdens deze ontmoeting met Busch. Mijn mening over perskaarten - échte en die van Indymedia.be - is dat men ze "in je..." kan steken. Hetzelfde met journalistieke deontologie en andere raden van de journalistiek. Zelfs met de wet...

In de slipstream van de uitgebreide discussie over de rol van Indymedia.be meenden enkelen er op te moeten wijzen dat men of journalist of actievoerder is. Kwestie van "objectiviteit", zelfs "neutraliteit" en andere kul. Lang geleden, toen de dieren nog praatten, maakte ik als beroepsjournalist de mijnstakingen in Limburg mee. Ondermeer bij Zwartberg. Mét een échte kaart.

En als absoluut niet "objectieve" actievoerder die evengoed stenen gooide naar de rijkswacht die met scherp schoot, als de mijnwerkers dat deden. Dat is nog steeds mijn standpunt en praktijk. Ik werd als "journalist/kraker" ondertussen een geschoold "inbreker" en publiceer daar over. Ter ere van Muntadar al-Zeidi in Bagdad, die zijn volk haar trots gaf.

***

PS: Zij die hier in hun reacties menen de grappigste thuis te zijn over de betekenis van dat "schoenen gooien" zijn aan wat bijscholing toe. In Irak en omringende landen is het gooien van schoenen zowat de zwaarste belediging mogelijk, die het hele volk begrijpt. Van meer waarde dan een hoofdartikel, dat die journalist had kunnen schrijven. Hij schreef met zijn schoenen. Het is een belangrijk cultureel gegeven dat de klompendansende boerkes in dit Beieren aan de Noordzee, nooit zullen begrijpen.

Straf

E., 17/12/2008 – 19:49

De man riskeert volgens een Iraakse advocaat 2 tot 15 jaar gevangenisstraf. Dat is er zwaar over.
Dit is vooral symbolisch belangrijk: Terwijl de man op een emotionele manier protesteert en hiermee voor zichzelf nog meer ellende veroorzaakt, staat Bush te grijnzen. Erg te vergelijken met de verhouding Iraaks volk - Amerikaanse macht.
Teken daarom de petitie.

A unifying Iraqi symbol

Marc-Antoon, 17/12/2008 – 20:18

"The young journalist who took on Bush has become a unifying Iraqi symbol, a national hero," schrijft Sami Ramadani. Zie: http://www.commondreams.org/view/2008/12/17-8

"Expressions of support and demands for Muntadhar's immediate release have spread from Najaf and Falluja to Baghdad, and from Mosul in the north to Basra in the south. An impressive show of anti-occupation unity is developing fast, after being weakened by the sectarian forces that the occupation itself has strengthened and nourished, as Muntadhar himself used to stress."

Facebook-cause

Karel Trullemans, 17/12/2008 – 20:37

Ik heb op facebook een "cause" opgericht voor zijn vrijlating. Het is niet echt zo krachtig als een petitie maar je kan er wel op een makkelijke manier mensen mee bereiken door de invite-functie.
Ondertussen toch al 600 leden!

http://apps.facebook.com/causes/175481?m=611088da&recruiter_id=18245919

tof

christophe, 17/12/2008 – 21:09

Goed gedaan, Karel.

Misschien kunnen we ook een iet of wat officiële brief schrijven naar de ambassade van Irak om protest aan te tekenen. Wie schrijft iets?

Ludieke actie?

Karel Trullemans, 17/12/2008 – 21:27

Met z'n allen schoenen gaan gooien aan de Amerikaanse ambassade is misschien wat riskant, maar we zouden wel symbolisch met een hele grote schoen door Brussel kunnen trekken om aan de ambassade te gaan afleveren als geschenk?
Het vraagt natuurlijk wel veel organisatie, maar het is een idee.

elders

christophe, 17/12/2008 – 23:10

Elders zijn er al dergelijke acties:

http://www.cmaq.net/node/31722 (in Canada)

Misschien een idee!

Doen we een oproep? Het mag kleinschalig zijn. Misschien best aan de Amerikaanse ambassade (Iraakse ambassade aan de F. Rooseveltlaan is nogal moeilijk bereikbaar). Ergens begin volgende week rond een uur of 18u?

Voor mij is dat goed. Het

Karel Trullemans, 18/12/2008 – 00:04

Voor mij is dat goed.
Het kan misschien wel een nadeel zijn dat het na 17uur al donker is? Of is dat geen probleem?
Één van de manieren om de oproep te verspreiden is alvast via de facebook-cause.

stof

Jo, 18/12/2008 – 00:10

Dit klompendansende boerke heeft het wel begrepen. Koen schrijft: "Enkelen meenden erop te moeten wijzen dat men of journalist of actievoerder is". Ik heb ook al elders geschreven dat ikzelf, dit deed in een bepaalde context. Mijn mening daarover is veel genuanceerder en zeker niet rigide.

Als Koen zou schrijven: "In Irak en omringende landen is het gooien van schoenen zowat de zwaarste belediging mogelijk, die het hele volk begrijpt. Van meer waarde dan een hoofdartikel, dat die journalist had kunnen schrijven. Hij schreef met zijn schoenen."

Daar kan ik mij volledig in vinden. Als een journalist niet de kans krijgt om met z'n pen te schrijven, dan moet hij verder gaan en bijvoorbeeld met zijn schoenen schrijven.

Maar Koen schrijft: "Zij die hier in hun reacties menen de grappigste thuis te zijn over de betekenis van dat "schoenen gooien" zijn aan wat bijscholing toe. In Irak en omringende landen is het gooien van schoenen zowat de zwaarste belediging mogelijk, die het hele volk begrijpt. Van meer waarde dan een hoofdartikel, dat die journalist had kunnen schrijven. Hij schreef met zijn schoenen. Het is een belangrijk cultureel gegeven dat de klompendansende boerkes in dit Beieren aan de Noordzee, nooit zullen begrijpen."

Die randcommentaartjes moeten er altijd bij van Koen. Kwestie van duidelijk te zijn wie de enige echte journalist/activist is en wie maar slappe afkooksels zijn ... Of hoe moet ik dat verstaan?

Ik ben een theepot rond van buik. Hier is mijn oor en daar is mijn tuit. Als het water kookt dan roep ik luid. Til mij op en schenk mij uit!

Koen, dit klompendansend boerke noemt u een theepot. Een kopje thee op zijn tijd vind ik erg lekker maar daarom een theepot te gaan aanbidden gaat mij weer wat te ver.

Gooi zelf met schoenen

han, 18/12/2008 – 10:26

http://play.sockandawe.com/

We willen alvast op de

Bert De Belder, 18/12/2008 – 12:04

We willen alvast op de kerstwake voor vrede nu zaterdag in Brussel (16 u, Muntplein - zie http://www.intal.be/nl/kerstwake-voor-de-vrede-brussel-0) een schoenen-gooien-naar-Bush moment inlassen. Misschien kan dat ook op de kerstwakes die doorgaan in Gent, Antwerpen, Leuven, Charleroi?

Overzicht van enkele commentaren in de internationale media

Jo, 20/12/2008 – 00:31

Heel wat gespin in de media naar aanleiding van het schoenenprotest van Muntadar al-Zeidi.

In het Belgische 'Metro' gazetje, las ik vanmorgen dat het soort schoenen dat Muntadar naar Bush gooide intussen een echte commerciële hit zouden zijn. Maar er is onenigheid of het om een Turks of Irakees merk schoenen zou gaan. (Als daar maar geen oorlog van komt.)

Een ander opmerkelijk bericht van donderdag 18-12-2008, overgenomen door o.a. het Nieuwsblad, stelt dat Muntadar intussen spijt zou hebben betuigd van zijn 'schandelijke daad'. Wellicht omdat er letterlijk druk op hem is uitgeoefend?

Een overzicht van enkele commentaren van internationale nieuwszenders, is gebundeld in een artikel van het online magazine 'Monthly Review'. De auteur, wiens naam niet staat vermeld, van dit nieuwsoverzicht plaatst om te beginnen de berichtgeving van Al Jazeera naast die van Fox News. De beelden en commentaren van beide zenders spreken voor zich.

Lees, kijk en vergelijk zelf maar: http://www.monthlyreview.org/mrzine/iraq151208.html

De auteur van MR-zine stelt zich vervolgens ernstige vragen over het welzijn van Muntadar al-Zeidi en zijn familie. Na het schoenenprotest zou Muntadar door Irakese veiligheidsdiensten het ziekenhuis in geslaan zijn en ook zijn familie zou uit vrees voor arrestatie door Irakese of Amerikaanse troepen uit hun huis gevlucht zijn. Dezelfde vragen worden ook in andere media gesteld, maar de antwoorden blijven vaag.

Laat ik besluiten met de 'editor's footnote on footwear resistance' van het Monthly Review magazine: "Some commentators say that a defiant use of shoes is an Arab thing, and others say that it's a Muslim thing, but the idea has an undeniable universal appeal, and it might ecumenically catch on across cultures and religions."

Nog dit: "Muntadar al-Zeidi's shoes are the Lexington and Concord of creative anti-imperialist resistance in the age of YouTube."

Met daarachter een sprekende cartoon die geen twijfel laat over de argumenten van de schoenengooier.

Bron: Monthly Review magazine.

International Shoe Throwing Day

Jo, 26/12/2008 – 10:56

Informatie over het evenement
Organisator: Fans of Muntazer al-Zaidi
Soort: Feest - Benefiet
Netwerk: Global
Datum en plaats
Datum: woensdag 31 december 2008
Tijd: 0:05 - 23:55
Locatie: Anywhere & Everywhere

www.facebook.com/event.php?eid=40414780901

Vliegende schoenen zijn

Dries, 28/12/2008 – 16:11

Vliegende schoenen zijn tegenwoordig de aanleiding om over perskaarten te beginnen. Waar gaat de wereld naartoe.

Was deze persoon een actievoerder? helemaal niet... gewoon een mens met een duidelijke mening die hij niet in zijn krant kwijt kon en dan maar besloot het richting bush zelf uit te werpen (inclusief bijhorende schoenen).

Die man verdient ongetwijfeld de gouden schoen.