christophe

Ophef over maanden oud Tv-Brussel interview

13.11.2007

Het optreden van de Nederlandse journalist Arthur van Amerongen op TV-Brussel zorgt voor nogal wat deining. Deze wat gefrustreerde oorlogscorrespondent schreef een alarmerend boek over de moslims in Brussel. “Omdat je moet luisteren naar alle meningen” (dixit de hoofdredacteur van TV-Brussel), mocht van Amerongen het ook even komen uitleggen in de studio. Maar het liep grondig fout. Van Amerongen kwam twintig minuten voor hij live op antenne moest de studio in gestrompeld met een stuk in zijn kraag. Om zich onder te dompelen in de leefwereld van de Brusselse moslims had van Amerongen acht maanden niet gedronken, zo vertelde hij even later aan de TV-Brussel-journalist die zich op dat moment wellicht afvroeg waarom van Amerongen net dat moment had uitgekozen om de schade in te halen. Van Amerongen was toen al een stuk opgeschoten met zijn wereldrecordpoging gemeenplaatsen en racistische bon mots uitspuwen in één interview.

Het interview dateert van 13 augustus, in volle komkommertijd, maar blijft voor ophef zorgen. De antiracismebeweging Mrax (Mouvement contre le Racisme, l'Antisémitisme, et la Xénophobie) liet vandaag weten dat het bij de Raad voor Journalistiek klacht gaat indienen. Daarnaast overweegt Mrax ook juridische stappen. Een lange lijst onderzoekers van de UCL en de ULB schreef vandaag een brief naar Tv-Brussel waarin ze een recht van antwoord eisen (zie bijlage onderaan). Het interview trok hun aandacht omdat het voor de tweede keer opdook op www.dailymotion.com. De eerste keer was het weggehaald op vraag van Tv-Brussel.

De critici vinden dat de journalist te weinig weerwerk bood. Of dat zo is, kan je zelf nagaan: op de website van de Mrax vind je een transcriptie van het interview. Ze vinden het ook niet kunnen dat Van Amerongen werd aangekondigd als de journalist die infiltreerde in de Marokkaanse gemeenschap van Brussel. Daar hebben ze wel een punt. Wie dat woord gebruikt, roept meteen een sfeer op van geheimzinnigheid en illegaliteit. Hoe doe je dat ook, infiltreren in een gemeenschap? In een stad? Ik heb jaren in Molenbeek gewoond, maar nooit het gevoel gehad dat ik aan het infiltreren was als ik een brood kocht bij de Marokkaans-Belgische bakker of als onze buur zijn mening gaf over het aanhoudend slechte weer van de voorbije zomer.

Spijtig natuurlijk dat net Tv-Brussel zoiets moet overkomen. De zender doet best wel moeite om kleurrijk te berichten over de hoofdstad. Alleen is de verdediging van de hoofdredacteur wat zwak. “We hebben het recht om dergelijk iemand aan het woord te laten”, klinkt het. Het recht om iemand racistische praat te laten verkopen en te beledigen, is niet meteen een recht waar je trots op moet zijn.

Dossier van onderzoekers en professoren

Lees meer / 0 comment(s)

Bénédicte Vaes veel te vroeg gestorven

02.11.2007

Bénédicte Vaes, journaliste van Le Soir is vrijdag overleden aan de gevolgen van een agressieve kanker. Daar word ik even heel stil van. Op persconferenties van de vakbonden was zij een vaste waarde. Wellicht was geen enkele journalist beter op de hoogte van wat er reilt en zeilt binnen het ABVV (en de PS) als zij. De inhoud van een interprofessioneel akkoord? Als de onderhandelaars de lippen stijf op elkaar hielden, kon je in Le Soir al lezen welke kant het opging en welke pistes op tafel lagen.

Maar Bénédicte Vaes kende ik eigenlijk al veel eerder van op betogingen. Zij werkte bij Le Soir op de 'sociale en politieke redactie', maar ik denk niet dat zij ook maar één grote betoging aan zich liet voorbijgaan. Op de betogingen tegen de oorlog in Irak, de betoging tegen het generatiepact, altijd was ze er met haar notaschriftje en dan maar discussiëren met betogers. Ik herinner me dat er bij de start van de stille mars voor Joe op twee plaatsen gedrumd werd. Rond de ouders van Joe probeerden hitsige journalisten een quote vast te krijgen en een beetje verder stond Bénédicte in een geanimeerd gesprek verwikkeld met een groepje jongeren dat steeds groter werd.

Als je haar naam in google gooit, kom je terecht op Vlaams-nationalistische sites waar ferm gefulmineerd wordt tegen de “Waalse passionara”. Geen journaliste, maar een activiste, spuugt een boze blogger. Vaes was een geweldige journaliste. En een beetje een passionara ook, jawel. Journalism with a cause. Eén van de laatste keren dat ik ze zag was aan gesloten centrum 127bis. Ze was er niet omdat ze een stuk moest schrijven, maar omdat ze zich het lot aantrok van de kleine Angelica die haar arm tussen de tralies stak om te zwaaien naar haar broer en haar vader.

Le Soir schrijft het zo:
“Jusqu’au bout, elle se sera battue pour ses valeurs : la tolérance, la solidarité, le respect quelle que soit l’origine des personnes.”

Je kan dat doen als advocaat, dokter of mensenrechtenactivist. Bénédicte Vaes bewees dat je dat ook kan doen als journalist. Vaarwel, Bénédicte!

Lees meer / 3 comment(s)

De transfers waar niemand het ooit over heeft

30.10.2007

Oranje-blauw waagt zich de komende dagen aan de zware brokken: B-H-V, de staatshervorming en de begroting. De Standaard weet de toekomstige begroting bijéén te puzzelen. Voor de verhoging van de sociale uitkeringen zou er een extra inspanning komen van 1,4 miljard euro verspreid over vier jaar. De VLD krijgt een lastenverlaging van 1,8 miljard euro. Een agentschap voor fiscale fraudebestrijding moet zo'n 1,1 miljard euro genereren. De bestrijding van sociale fraude moet 400 miljoen euro opbrengen. Kerncentrales die langer openblijven worden extra belast. Dat zou 400 miljoen euro moeten opleveren, al verwacht CD&V dat het minder wordt.

Hieronder enkele cijfers die in elk artikel over de begroting, strijd tegen fiscale fraude en belastingen niet zouden mogen ontbreken.

- Het belastingsverlies door fiscale fraude bedraagt 14,5 à 17,6 miljard euro per jaar.

- De aftrekbare notionele interest (de door de paarse regering ingevoerde truuk die bedrijven naar België moet lokken) slaat dit jaar alleen al een gat van 1 miljard euro in de begroting.

- De vervroegde afschrijving van haar kerncentrales (dankzij hoge energieprijzen voor de consumenten) levert Electrabel volgens de Commissie voor de Regulering voor de Elektriciteit en het Gas (CREG) een extra winst op van 11 miljard euro.

- Volgens de berekeningen van VLD-begrotingsspecialist Dirk Van Mechelen betalen de werkgevers jaarlijks 5,5 miljard euro minder sociale bijdragen.

Lees meer / 1 comment(s)

En hoe hard hebt u geleden onder de staking?

26.10.2007

Vanop de website van De Standaard, vrijdag, 11 uur

Het is ongezien. Een staking tegen een regering die er wellicht nooit komt. Dan moet het toch over een ernstige zaak gaan. Dat is het ook. Het stakingsrecht is even fundamenteel als het recht op vrije meningsuiting. Zonder stakingen geen stemrecht, geen achturige werkdag en al zeker geen sociale zekerheid. ACOD vreest een inperking van het stakingsrecht en trekt ten strijde tegen de plannen om een minimumdienstverlening in te voeren. Als de media over een staking bij de openbare diensten berichten, is het altijd zoeken naar de reden waarom er gestaakt wordt. Een staking is op zich al een symptoom en toch slagen de media er in om het enkel te hebben over enkele praktische en heel tijdelijke gevolgen van dat symptoom. De Standaard bakt het deze keer zeer bruin. Op de voorpagina kon je tijdens de staking in Brussel die een uur (!) duurde, een artikel" lezen waarin met geen woord gerept wordt over de aanleiding van de staking.

De Amerikaanse mediacriticus Michael Parenti schreef daar ooit een artikel over.

“One has to marvel at how the corporate news media can give so much emphasis to surface happenings, to style and process, and so little to the substantive issues at stake. A glaring example is the way elections are covered. The political campaign is reduced to a horse race: Who will run? Who will get the nomination? Who will win the election? News commentators sound like theater critics as they hold forth on how this or that candidate projected a positive image, came across effectively, and had a good rapport with the audience. The actual issues are accorded scant attention, and the democratic dialogue that is supposed to accompany a contest for public office rarely is heard through the surface din.

Accounts of major strikes — on those rare occasions the press attends to labor struggles — offer a similar slighting of content while focusing heavily on process. We are told how many days the strike has lasted, the inconvenience and cost to the public and the economy, and how negotiations threaten to break down. Missing is any reference to the substance of the conflict, the grievances that drive workers reluctantly to the extreme expediency of a strike, such as, cutbacks in wages and benefits, loss of seniority, safety issues, or the unwillingness of management to negotiate a contract.
Media pundits often talk about the “larger picture.” In fact, their ability or willingness to link immediate events and issues to larger social relations is almost nonexistent, nor would a broader analysis be tolerated by their bosses. Instead, they regularly give us the smaller picture, this being a way of slighting content and remaining within politically safe boundaries.”

Lees meer / 16 comment(s)

D'Hoore en Op de Beeck worstelen met deontologie

25.10.2007

Twee keer in enkele weken tijd botsen VRT-journalisten op de deontologische regels van hun job. Eerst was er Greet Op de Beeck die gingen bijklussen voor het kabinet van Fientje Moerman, de partijgenote van haar vriend Patrick Dewael. Deze week is er beursspecialist Paul D'Hoore die ontslag neemt bij de VRT-nieuwsdienst om er vanaf november exclusief terug te keren als zelfstandige. D'Hoore had eind augustus in het weekblad Trends laten vallen dat hij een magazine of nieuwsbrief wil uitbrengen met beleggingsaanbevelingen. Enkele weken geleden maakte hij bekend dat hij vanaf 30 oktober elke week een nieuwsbrief van een viertal pagina's zou sturen naar abonnees die daar 125 euro per jaar voor willen neertellen (dat is net iets minder dan een abonnement op Knack). De VRT liet meteen weten verveeld te zitten met de zaak, maar deed er toch nog twee weken over om tot een besluit te komen.

Aanvankelijk zag D'Hoore niet eens graten in zijn initiatief. Niet iedereen was het daar mee eens. “Er moet voldoende afstand zijn tussen de journalist en zijn onderwerp en dat komt in het gedrang als een VRT-journalist beleggingsadvies geeft,” zo reageerde Pol Deltour, nationaal secretaris van de Vlaamse Vereniging van Beroepsjournalisten (VVJ).

De raad voor de journalistiek stelde in 2006 een richtlijn op voor beursjournalisten. Daarin stond natuurlijk dat journalisten zich moeten onthouden van marktmanipulatie en handel met voorkennis. Stel dat een journalist dankzij zijn onderzoek en goede contacten te weten komt dat een bedrijf slecht nieuws gaat bekend maken. Het spreekt vanzelf dat hij dan niet vlak voor de persconferentie nog snel enkele telefoontjes mag doen om zijn aandelen in dat bedrijf te verkopen. In die richtlijn staat ook dat een journalist zich moet onthouden van beleggingsadvies als er een belangenconflict dreigt te ontstaan.

Met zijn twee petjes van journalist en beleggingsadviseur dreigt D'Hoore de belangenconflicten aan te zuigen als een magneet. Wat doet hij als hij op de redactie hoort dat de regering eindelijk een wet klaarstoomt die Electrabel kan pijn doen? Of als een onderzoeksjournalist van Panorama fraude op het spoor is bij een bedrijf? Als beleggingsadviseur is het niet zijn taak te informeren, maar wel zijn abonnees centen te helpen verdienen. “De klanten willen 20 procent per jaar en ik moet daarvoor zorgen”, aldus D'Hoore in Trends. D'Hoore vond het aanvankelijk ook doodnormaal dat hij met een privé-initiatief geld verdient met informatie die hij tijdens zijn werk bij de openbare omroep vergaart. Vraag is of zijn ontslag veel verandert. Hij blijft als zelfstandige exclusief verbonden aan de VRT.

De slimste
Tja en die arme Greet Op de Beeck dan. Het VTM-journaal pakte uit met het nieuws dat Op de Beeck aanvankelijk 35.000 euro zou krijgen voor vier debatten die ze modereerde. Oeps, een nulletje te veel reageerde het kabinet van Fientjes Moerman. Waarna de VRT-nieuwsdienst een robbertje uitvocht met de collega's van VTM. "Er is niks verkeerd aan dat journalisten debatten modereren. Het zijn experts, en net daarom worden ze gevraagd. Je ziet overal journalisten van VRT én VTM aan het werk", zo klonk het uit de mond van VRT-hoofdredacteur Jos Bouveroux.

Naast de kwestie helaas. Natuurlijk mogen journalisten debatten modereren. Daar ging dit toch niet over. Wel over het feit dat de VRT-journaliste die ooit al eens in een lastig parket zat door haar relatie met een regeringslid over wie ze moest berichten, nu ook nog eens gaat bijklussen voor een partijgenoot-minister van haar levensgezel.

Nu ik hier op het eind van deze blogpost gekomen ben, merk ik dat mijn titel verkeerd is. D'Hoore en Op de Beeck worstelen helemaal niet met deontologie. Het is maar nadat er in de media een debatje losbarst dat hun frank valt. Bij Op de Beeck is hij wellicht nog altijd niet gevallen. Misnoegd haalt ze haar schouders op over zo veel onbegrip.

Lees meer / 0 comment(s)

Regeringsonderhandelaar Jan Jambon: “Jaag de Walen uit hun hangmatten”

17.10.2007

Bart De Wever is opnieuw papa geworden en laat zich aan de onderhandelingstafel even vervangen door ervaren N-VA'ers als Geert Bourgeois en Frieda Brepoels. Dat vernamen we uit een bericht van Belga. Afhankelijk van het dossier, zo gaat het bericht verder, schuiven er ook minder bekende N-VA onderhandelaars bij. Woensdag mocht Jan Jambon zijn zeg doen over ambtenarenzaken. Jan wie?

Media zijn zo vluchtig, misschien nog meer dan ons geheugen. Gelukkig maar voor Jambon, Leterme en Degucht. Gelukkig ook voor de Franstalige onderhandelaars. Het zit namelijk zo. Luttele dagen voor de verkiezingen ging Karel Degucht in een vrt-verkiezingsprogramma in debat met Yves Leterme. Kamerlid Jan Jambon gaf een speech op de bewuste meeting van het Sint-Maartensfonds, een extreem rechts genootschap van voormalige oostfronters, die de kop van toenmalig VU-minister Johan Sauwens kostte, zo wierp hij Leterme voor de voeten. In die tijden (zes jaar geleden) was dat nog not done voor een Vlaams minister. Yves Leterme wist even niet waar hij het had tijdens die tv-uitzending. Bart De Wever reageerde woest: “Degucht is een kleine mens en dit staat op mijn harde schijf”.

Een dag later ging Degucht nog even door op zijn tijdelijke weblog op de site van De Morgen. “De heer Jan Jambon heeft wellicht wel meer uitspraken gedaan waar Jean-Luc Dehaene en Jan Renders het niet mee eens zijn. Als gastspreker op het Vlaams Belang-colloquium om de bedrijfswereld te paaien bijvoorbeeld.”

En toen ging bij ons een lichtje branden. Op dat colloquium waren wij ook. Dat vind je nog terug in onze archieven. Jambon was daar de ondernemer de service. Jambon was toen nog directeur bij de Bank Card Company. Het was de tijd dat het Belang zich wou aanschurken tegen de macht van het bedrijfsleven en naarstig op zoek ging naar een economisch programma dat voldoende expliciet de pro-patronale standpunten uitdrukte, maar dat toch de traditionele achterban niet tegen de borst stootte. Dus werd op dat colloquium vooral staalhard uitgehaald naar de Walen. “Kap dat land toch gewoon in twee,” riep manager Jan Jambon tijdens het colloquium. Of nog: “Jaag de Walen uit hun hangmatten.” Diezelfde Jambon moet nu een regeerakkoord onderhandelen met de Waalse politici Milquet en Reynders. En met Degucht natuurlijk.

Onderhandelen over de toekomst van de ambtenaren dan nog. En wat denkt die Jambon daarover? “Moet de overheid voor treinen zorgen?”, vroeg hij zich op dat colloquium af in zijn pleidooi voor een stevig ontvette staat. Een staat dus die niet voor openbaar vervoer zorgt en wellicht ook nog een pak andere diensten overhevelt naar privé-bedrijven. Benieuwd wat voor evenwichtig akkoord daar gaat uitkomen.

Lees meer / 7 comment(s)

De Standaard (via Corelio aandeelhouder van Woestijnvis) ontbloot bron van geheim contract

11.10.2007

Ophef in medialand. Het top secret contract tussen de VRT en Woestijnvis is na drie jaar eindelijk gelekt. De VRT heeft elk jaar tot 30 miljoen euro veil voor de leuke programma's van Woestijnvis. Vreemd is vooral dat de VRT met riante premies zwaait als de Woestijnvisprogramma's de kijkcijfertop-10 halen. Een eigenaardig criterium voor een openbare omroep, zeker als dat ook nog eens het enige criterium is.

Vreemd is ook dat een dergelijk contract met een openbaar gefinancierde omroep zolang geheim bleef. Zelfs de Raad van Bestuur en de minister van media was niet op de hoogte. Wat de motivatie van de bron van het lek ook geweest is, het is een goede zaak dat de inhoud van het contract nu bekend is. Ook de vakbonden bij de VRT vragen al een tijd meer openheid over de publieke middelen die zonder enige controle wegvloeien naar externe, commerciële spelers.

De Standaard, onderdeel van mediabedrijf Corelio dat niet alleen aan de VRT gelinkt is via de VAR-reclameregie maar ook nog eens aandeelhouder is van Woestijnvis, is blijkbaar minder tevreden met het lek en ging prompt achter de bron aan. Wie wat handig is met een PDF-bestand kon immers makkelijk achterhalen wie het dossier schreef dat samen met het ingescande contract werd verstuurd. Dat deed DS dan ook en schreef die naam meteen voluit in de krant van woensdag. De DS brengt daarmee bewust de bron in gevaar want de VRT had al laten weten dat de diegene die informatie heeft gelekt daar zwaar zal voor boeten.

Deontologie in een hypercommerciële mediawereld. Het is precies toch niet zo evident.

Ook De Morgen-journalist Douglas De Coninck maakt zich zorgen: "De bron is onhandig geweest. En wij, slimme jongens onder elkaar, wilden natuurlijk allemaal graag weten wie De Mol was. Klopt allemaal. Toch vrees ik dat de volgende keer dat een journalist in dit land zich wil beroepen op zijn bronnengeheim, iemand zal zeggen: doe niet onnozel. Daarom, beste lezer, besloten we u de naam van de 'author' te onthouden. In ruil houdt u een krant in handen waar journalistieke bronnen geverifieerd én gerespecteerd worden. Voor vertrouwelijke documenten met een zekere maatschappelijke relevantie: één adres (nog slechts.)"

Lees meer / 0 comment(s)

"Joëlle Milquet is een gauchistische guerillaleidster"

09.10.2007

Het gauchistisch cdH weet niet wat het wil en is daardoor een onbetrouwbare partner. Joëlle Milquet lijkt meer op een guerrillaleidster aan het hoofd van een Vietcongeenheid dan op de generaal van een geregeld leger.

Dit stukje scheldproza - ook wel eens eufemistisch krantencommentaar genoemd - kan je vandaag lezen in de Gazet van Antwerpen.

Wat is er aan de hand? Milquet heeft net als andere partijen als PS, de groenen en jawel ook CD&V, voor de verkiezingen beloofd dat ze eindelijk eens iets gingen doen aan de schrijnende toestand waarin tienduizenden mensen zonder papieren leven. Sommigen onder hen zijn hier al vele jaren, ontvluchtten miserie, oorlogen of repressie, hebben kinderen die hier school lopen en ze werken (of beter: worden als spotgoedkope werkkrachten uitgebuit).

De huidige wetgeving biedt geen oplossing voor die mensen en is ondoorzichtig en willekeurig vandaar de talloze wanhoopspogingen à la hongerstakingen van de laatste jaren. Het Forum Asiel en Migratie, een netwerk van 120 organisaties waaronder zowat alle grote en kleine sociale bewegingen die ons land rijk is en die enkele miljoenen mensen vertegenwoordigen, werkte een haalbaar en realistisch voorstel uit. Richt een onafhankelijke commissie op die aan de hand van duidelijke criteria snel kan zeggen aan mensen of ze kunnen geregulariseerd worden. Milquet was blijkbaar de enige politica die aan de onderhandelingstafel de echo van de vele acties voor regularisatie hoorde.

Volgens de Gazet van Antwerpen ben je dan een gauchistische guerillaleidster, een vrouwelijke Ho Chi Minh. De links/rechts grens is de jongste jaren dan toch wel heel ver opgeschoven richting rechterkant. Sinds vannacht weten we trouwens dat Ho Chi Milquet met de witte vlag boven het hoofd uit het struikgewas is gestapt. Er komt geen regularisatie. Het uitwijzingsbeleid wordt verstrengd.

Lees meer / 4 comment(s)

Contract met Woestijnvis op de keien

09.10.2007

Het exclusieve contracten tussen Woestijnvis en de VRT bleef jarenlang een goedbewaard geheim. Maar door de financiële problemen bij de VRT lopen de spanningen blijkbaar zo hoog op dat iemand het contract rondstuurde naar zowat alle media met het ironische e-mailadres tony2mary@. Uit het contract blijkt dat Woestijnvis jaarlijks 30 miljoen euro van het totale budget van de VRT opsoupeert. Voormalige topman Aimé Van Hecke beweerde enkele jaren geleden dat Eén in 2004 over een totaalbudget van 133,66 miljoen euro beschikte.

Download het contract

Lees meer / 0 comment(s)

Gezocht: Vlamingen van Marokkaanse afkomst voor onderzoek naar mediagebruik

04.10.2007

Graag even uw aandacht voor volgend interessante onderzoek:

"Er is al veel onderzoek gedaan naar de beeldvorming van allochtonen in die verschillende media, maar wij vragen ons af wat allochtonen zélf vinden van dat media-aanbod.

Ga je nog altijd af op de betrouwbaarheid van Martine Tanghe in het journaal, verkies je liever de Metro terwijl je naar het werk spoort of beperk je je tot weekbladen voor de laatste roddels? Al Jazeera, Al Arabia of CNN? Wij willen het weten!

Het Centrum voor Mediacultuur en Communicatietechnologie (CMC) van de Katholieke Universiteit Leuven voert een onderzoek naar het mediagebruik bij Vlamingen en Brusselaars van Marokkaanse afkomst.

We zijn op zoek naar 400 Marokkaanse respondenten, (18+), die een half uurtje van hun tijd willen vrijmaken om een vragenlijst te beantwoorden. De vragenlijsten zijn beschikbaar in het Nederlands en het Frans.

Woon je in Vlaanderen of Brussel en ben je van Marokkaanse afkomst? Dan willen wij graag van jou weten welke media jij gebruikt.

Wil je meer info, wil je hieraan meewerken of ken je mensen die aan het profiel beantwoorden? Neem dan contact op via onderstaande gegevens en wij bezorgen je de vragenlijst.

Hatim El Sghiar - Onderzoeker
T: 0486/75.65.28
hatim.elsghiar@soc.kuleuven.be
Faculteit Sociale Wetenschappen
Centrum voor Mediacultuur en Communicatietechnologie
Parkstraat 45, bus 3603
B-3000 LEUVEN"

Lees meer / 0 comment(s)

De krantencommentaren over Janssen Pharmaceutica: "Oplichters!"

19.09.2007

Ach, waar is de tijd dat we kronkelend van ergernis wakker werden met de krantencommentaren op Radio1. Vreemd hoe je ook de minder aangename dingen des levens kan missen. Ik lees ze voortaan op mediargus.be. Je kan het overzicht van de krantencommentaren trouwens ook nog altijd beluisteren op de website van Vrtnieuws. Ze worden immers wel nog ingelezen door Jan Huys en co. Ze zijn alleen niet leuk genoeg meer om ook nog Radio1 te halen.

Zeker na belangrijke gebeurtenissen als de ontslagen bij Janssen Pharmaceutica is het een lust om de commentaren te lezen. Waarover ging het ook alweer? Een multinational die vorig jaar 200 miljoen euro winst maakte op een omzet van 2 miljard euro schopt 688 werknemers aan de deur. Het rendement voor de aandeelhouders van moederbedrijf Johnson&Johnson bedroeg in 2004 29 procent. Voor de leken op financieel gebied: het rendement op een spaarboekje is niet hoger dan 3 procent.

Het wringt
In de verzamelde krantencommentaren lazen we twee kritische opmerkingen bij die winstzucht. “Het wringt toch wel een beetje dat Johnson&Johnson dit in de eerste plaats doet om zijn (hoge) winstgevendheid op peil te houden voor de aandeelhouders”, schrijft het Belang van Limburg.

“Maar Janssen is nog altijd een winstgevend bedrijf. Alleen wil de jongste evolutie in de industrie dat winst niet volstaat voor de aandeelhouder. Hij wil de grootst mogelijke winst. En dat duwt de sociale spiraal naar beneden”, klinkt het bij de altijd wakkere commentaarschrijver van Het Volk.

Niets van dat alles bij De Tijd. Daar wordt de herstructurering “niet helemaal onlogisch” genoemd. Meer zelfs: “De afslanking kan zelfs heilzaam zijn. Het bedrijf heeft de voorbije jaren misschien wel wat te veel vet aangekweekt, waardoor het van zijn scherpte verloor.” Werknemers als het overtollig vet van een voetballer of coureur.

Kiwi
Bij de Gazet van Antwerpen ligt het niet aan de aandeelhouders, maar aan de belastingen die veel te hoog zijn. “Nu blijkt pas goed dat onder meer de aanhoudende fiscale druk van de overheid een zware hypotheek legt op de verdere expansie van de geneesmiddelensector. De kosten voor farmaceutisch onderzoek worden in dit land onbetaalbaar, de investeringen alsmaar duurder, de veiligheidseisen strenger en de druk op de prijzen onhoudbaar. In zo'n omgeving zoeken de farmabedrijven wanhopig naar levensvatbare alternatieven. Ze gaan dan noodgedwongen activiteiten delokaliseren naar goedkope lageloonlanden en ondersteunende activiteiten outsourcen.” Tweehonderd miljoen euro winst, je zou als farmabedrijf van minder wanhopig worden. Volgens de Gazet van Antwerpen is het ook de schuld van het kiwimodel. “Al die maanden is onvoorstelbaar veel tijd verloren gegaan in de hopeloos karikaturale discussie om het zogenaamde kiwimodel. Volgens enkele versteende planeconomen zijn de geneesmiddelen in België veel te duur. Precies die kiwi smaakt vandaag in Beerse heel zuur.”

Oplichting
Bij het Nieuwsblad geen traan voor 688 mensen die plots zonder werk vallen. Ook geen fronsende wenkbrauwen bij zoveel kortzichtigheid van de aandeelhouders. Niet nodig, want zo weet het Nieuwsblad, het is allemaal de schuld van de vakbonden: “Afwachten of dezelfde bonden niet opnieuw de herstructurering mee helpen afwentelen op onze sociale zekerheid. Dat is de les van VW Vorst of Opel Antwerpen: de vakbonden zijn gewillig medeplichtig aan deze vorm van sociale oplichting.”

Lees meer / 3 comment(s)

Een Jeep: nu ook aan kleine prijzen

15.09.2007

Hebben reclamemakers een realistisch beeld op de werkelijkheid? In De Morgen zagen we gisteren een reclame voor een Jeep Grand Cherokee. "Een kleine prijs", stond er bij. Ligt het aan mijn loon of ben ik een atypische lezer van De Morgen? Raad eens wat tegenwoordig een kleine prijs is en zoek het antwoord dan op op de foto van de reclame.

NB 1: Het gemiddelde loon in België bedraagt zo'n 1500 euro per maand.

NB 2: De kleingeprijsde Jeep verbruikt 10,2 liter per 100 km. Dat is meer dan 2,5 keer meer dan de zuinigste wagens op de Belgische markt. Elke Jeep-rijder rijdt dus eigenlijk constant met bijna drie wagens tegelijk rond. De actiegroep Respire vindt het tijd om dergelijke reclames gewoon te verbieden.
http://www.indymedia.be/en/node/9426

Lees meer / 8 comment(s)

Polspoel schaamt zich journalist te zijn

11.09.2007

Nu het stof neerdaalt in de zaak van de steekpartij in Gent, begint de discussie onder journalisten over de manier waarop de media de zaak behandeld hebben. “Natuurlijk was het incident in Gent verschrikkelijk, maar ik begrijp niet goed waarom dit naar Belgische normen wereldnieuws is…. Op zo’n moment schaam ik me dat ik journalist ben”, zei Gui Polspoel in De Morgen.

VRT-journalist Chris Van den Abeele reageert geprikkeld. “Dat hij ongelijk heeft, heel (sic) Gui Polspoel! Nu ik eindelijk ook mijn gedacht mag zeggen zal ik het hem eens onder de neus wrijven zie… Dat ik ook liever op café zit of naar een jazzke luister, jaja, maar dat ik, als ik een journaal wil horen of zien, eerst en vooral alles wil weten over die steekpartij daar aan die school. Weet je waarom Gui? Omdat ik vind dat zo’n steekpartij naar Belgische normen wel degelijk wereldnieuws is. Omdat mij dat gerust stelt, dat het wereldnieuws is. Omdat al die media-aandacht impliceert dat het absoluut niet normaal is, een steekpartij op school. En dat het nooit normaal zal worden.”

Dus zolang journalisten dagenlang postvatten aan schoolpoorten, alle gegeneerde leerlingen met spreekverbod een microfoon onder de neus duwen en er op los speculeren over motieven en redenen, zolang nieuwsuitzendingen meer en meer op afleveringen van Witse lijken, mogen we op ons twee oren slapen: het valt allemaal nog wel mee met dat geweld in België.

De manier waarop alle media berichten over de steekpartij begint steeds meer te lijken op de Amerikaanse aanpak. Herinnert u zich nog de de zaak van O.J. Simpson? Toen Simpson zich moest aangeven bij de politie als verdachte van de moord op zijn ex-vrouw en haar nieuwe vriend stonden meer dan 1000 journalisten hem op te wachten. Maar Simpson kwam niet opdagen. Diezelfde avond werd zijn witte Ford Bronco opgemerkt waarop de politie de achtervolging inzette. Een achtervolging die live werd uitgezonden op tv. Net geen 100 miljoen Amerikanen keken naar de achtervolging en de daarop volgende arrestatie. Ook tijdens het proces dat 133 dagen duurde zou de media-aandacht geen moment verslappen. Niet omdat moorden godzijdank niet veel voorkomen in de VS, maar omdat het zo'n lekker verhaal was en ook omdat het de raciale kloof in de VS nog eens blootlegde.

Met helicopters vluchtende verdachten achtervolgen, doen de tv-zenders nog altijd met evenveel gretigheid. Je stapt niet zomaar af van een succesvolle format. Vorige maand botsten de helicopters van twee concurrerende zenders tegen elkaar tijdens een achtervolging in Phoenix. De helicopters storten neer en de twee cameramannen en de twee piloten kwamen om het leven. De autodief die het doelwit was van de achtervolging werd later gearresteerd. Twee andere helicopters waren in de buurt die onmiddellijk beelden konden schieten van de brandende brokstukken. Vier helicopters dus en acht mensen die hun leven wagen voor één ordinaire autodief. Impliceert al die media-aandacht dat de Amerikanen autodiefstal nooit normaal zullen vinden?

Lees meer / 3 comment(s)

Interviewen voor beginners: mislukken kan mooi zijn

09.09.2007

Mislukte tv kan ook mooi zijn. Journalist Joris Luyendijk beukt drie uur lang in op de verdedigingsmuur van tv-icoon Linda de Mol, maar geraakt er niet doorheen. Uiteindelijk geeft hij zijn nederlaag toe en net door dat te doen maakt hij toch een krasje in het plastieken pantser van Linda de Mol. Het levert een beklijvend stuk tv op in een aflevering van het VPRO-programma Zomergasten van enkele weken geleden.

Klik hier voor het fragment

Duiding: Luyendijk en de Mol hadden net naar een scène uit de film Bowling for Columbine gekeken waarin Michael Moore er wel in slaagde om acteur Charlton Heston in zijn blootje te zetten met enkele zorgvuldig opgebouwde vragen.

Lees meer / 2 comment(s)

Over Flikken, belangrijke en minder belangrijke steekpartijen

08.09.2007

“Geleidelijk aan komt er meer duidelijkheid over de vreemde relatie tussen de daders van de steekpartij en hun slachtoffer.” Uit De Standaard van 8 september.

Aha, is reeks 9 van Flikken toch al begonnen? Helaas voor de fans, maar in afwachting kunnen ze wel de berichgeving over de steekpartij in Gent volgen. Ernstige kranten of minder ernstige kranten, allemaal besteden ze bladzijden vol aan het verschrikkelijke, maar ook o zo banale incident. Het enige verschil is dat de kwaliteitsmedia zich ook nog eens afvragen of zoveel media-aandacht wel nodig is. Maar voor de rest doen ze allemaal mee. Tantes mogen vertellen hoe ze de week beleefden, anonieme leraars mogen tegenstrijdige berichten verspreiden en er moet vooral zo veel mogelijk gespeculeerd worden (gepest? een meisje? een ruzie tussen vrienden?).

“De directeur heeft de media intussen gevraagd om de leerlingen, leerkrachten en de ouders met rust te laten.” Het is een zinnetje dat opduikt in artikels waarin ondertussen lustig verder wordt gespeculeerd. Aspirant-journalisten hebben best niet te veel last van schaamte als ze het willen maken in de media.

Na de berichtgeving over dergelijke zaken van de voorbije twee jaar kan je er moeilijk om heen. De commercialisering dwingt de media om dat soort nieuws te brengen als drama. Met dezelfde wetten en logica als een scenarist van een Hollywoodkaskraker.

En voor wie een déjà-vue heeft:
http://www.indymedia.be/nl/node/7054
http://www.indymedia.be/nl/node/7055
http://www.indymedia.be/nl/node/7057

PS: Eén steekpartij met dodelijke afloop kreeg heel wat minder aandacht: een vluchteling stak in Brussel een bejaarde man neer. Hij leefde al maanden op straat, had ernstige psychologische problemen maar werd van het kastje naar de muur gestuurd omdat niemand zich verantwoordelijk voelde. Zo gaan wij nu eenmaal met vluchtelingen om. Een perfect vermijdbare moord met een falende overheid als schuldige. Zou geen enkele socioloog daar een mening over hebben? Enig idee waarom het nieuws maar een kolommetje waard was in de kranten?

Lees meer / 0 comment(s)