Misschien willen wij als Vlamingen enkel dat het vele geld dat uit solidariteit naar Wallonië vloeit, goed besteed wordt en bijdraagt tot de economische ontwikkeling van Wallonië.
In vele landen vloeit er geld van de rijkere naar de armere regio's, dat is een normaal en solidair gegeven. Tegelijkertijd zie je dan dat ook de invloed van de betere regio toeneemt op het politieke en economische beleidsniveau. En dat is nou juist wat Vlaanderen niet gegund wordt in België. Het mag enkel solidair zijn, maar moet zijn mond houden. Belangrijke beslissingen per regio kunnen niet steeds genomen worden, omdat er nog vele departementen unitair zijn, en daarom niet ten volle zijn afgestemd op de regio-specifieke behoeften.
Ik heb vandaag (13/05/09) in de Standaard een interview gelezen met Caroline Gennez, voorzitter van de SPa, waarin zij in het hoofstuk Caritas zegt: "Solidariteit is wederkerigheid, dat is wederzijdse verantwoordelijkheid. Solidariteit staat gelijk met do ut des, ik geef opdat jij zou geven. Caritas is eenrichtingsverkeer: ik geef en jij neemt."
Wel dat is het nu juist: wederkerigheid en geen eenrichtingsverkeer. En het is dat laatste wat wij Vlamingen niet meer willen.

Persoonlijk zou ik willen dat tientallen miljarden die naar het patronaat vloeien (door "lastenverlagingen", fiscale fraude etc...) zouden bijdragen tot de ontwikkeling van Vlaanderen. De ironie is dat men daar in Vlaanderen nooit over spreekt en het liever heeft over die paar miezerige miljarden die naar Wallonië vloeien. En bon wij Vlamingen. Ben ik dan geen Vlaming volgens u? Enfin de vraag stellen is hem antwoorden zeker? ;)

Sinds wanneer is een manifestatie om twee gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen "anti-Vlaamse" propaganda? In het beste geval kan men het anti-Vlaams-Nationalistsche propaganda noemen. Kan ik evengoed Vlaanderen Vakantieland Vlaamse propaganda noemen aangezien Vlaanderen helemaal geen land is. Het probleem voor Vlaams-Nationalisten is dat ze geen andere menigen dulden en dat iedereen die het niet met hen eens is slechte Vlamingen zijn die anti-Vlaamse propaganda verkondigen. Persoonlijk ben ik van mening dat het de Vlaams-Nationalisten zijn die anti-Vlaamse propaganda verkondigen. Internationale studies naar het imago van Vlaanderen geven me op dat vlak trouwens gelijk.

Ter vervollediging van de diverse meningen zet ik hier het artikel van Peter De Roover, zoals het in de Standaard van 13/05/2009 gepubliceerd werd als reactie op het
artikel "België heeft toekomst" van Stijn Oosterlynck, Patrick Deboosere, Jan Blommaert en anderen, alsook hier gepubliceerd.

Brood en spelen om het land te redden

17 mei. Antwerpen en Brussel. Twee manifestaties. De ene van de Vlaamse Volksbeweging, de andere van Belgavox. De ene voor Vlaanderen (www.ikkiesvoorvlaanderen.be), de andere voor België (www.belagvoxconcert.be). De gekozen dag is dezelfde, verder domineren de verschillen.
De VVB bestaat ruim 50 jaar. Het Staatsblad van 13 maart 2009 meldt de geboorte van Belgavox. Gevestigd, met zin voor ironische symboliek, in de Chemin des deux maisons 65, in Woluwe-Saint-Lambert en als objet de l'acte een eentalig Franse constitution. De oprichters zijn né à Menen, né à Leuven, maar vooral né en Wallonie où Bruxelles. Oui m'sieur, m'dam est servie. Of hoe de negentiende eeuw geruisloos kan overgaan in de 21ste. Serviliteit van évolués kleeft lang aan genen.

Stemmen als klokken vullen voor Belgavox op 17 mei. We vinden zowaar Laura Lynn terug. Pak aan Geert Bourgeois, duizendmaal belogen. Beetje smartlap bevat altijd een kern van waarheid en haar evergreen past als gegoten op een manifestatie pro België. Arno mag niet ontbreken. Ogenschijnlijke symbool van de karaktervaste dwarsligger, maar blij als een kind als hij mag optreden als animator op het verjaardagsfeestje van de koning. Niet in de rol van hofnar weliswaar, want van onder hun zotskap klonk tenminste nog kritiek op hun vorst. Axelle Red-België-maar-woon-in-Parijs ontbreekt ook nooit op dit soort feestjes.

Vergeef me deze persoonlijke prikjes, maar een gevoel van plaatvervangende schaamte valt toch moeilijk te onderdrukken. Deze bundel artiesten maakt er een erezaak van het regime actief te ondersteunen. Waar is de tijd dat zangers en kunstenaars zich kritisch opstelden tegen het establishment? In ons land vormen ze liever het dernier carré rond het bedreigde en vermolmde tweespan 'vorst & vaderland'. Erop rekenend dat brood en spelen ook vandaag het gemor kunnen sussen.

De kritiek dat een leuk concert de inhoudelijke schraalheid niet echt kan verbloemen, sneed hout en dus werd snel een manifest in elkaar gebokst, met als verrassende boodschap 'België is de toekomst' (zie hierboven). Internationaal imago-onderzoek geeft aan dat Eritrea en Zuid-Ossetië wellicht over meer toekomst beschikken. Feiten storen zelden als dogma's worden verdedigd.

Belgavox zet zwaar in op solidariteit, maar wekt de indruk dat het volstaat de horizon achter de Ardennen te situeren om zich wereldburger te wanen. Een zoveelste poging ook om de jaarlijkse shot door Vlaanderen gesponsorde pijnstillers voor Wallonië te verwarren met geneesmiddelen, alsof onze zuiderburen hulpeloze terminale patiënten zijn in de palliatieve vleugel van het Belgische huis. Wie minacht hier de Walen?

En wie trapt nog in die valse tegenstelling tussen Vlaamse autonomie en solidariteit? Solidariteit wordt bepaald door de sociale politiek, niet door de omvang van het grondgebied. Is de VS meer solidair dan Noorwegen omdat het groter is? De ruimte ontbreekt om dieper in te gaan op het ruim met containerwoorden doorspekte manifest.

Wie en wat staat daar tegenover in de Antwerpse Hangar 27, naast de Schelde die daar richting wijde wereld stroomt? Huguette, Pieter of Herwig. Familienamen zijn overbodig, wegens onbekend buiten de intieme familie- en vriendenkring. Gepensioneerd, leraar en arbeider. Lager BV-gehalte moet ver gezocht worden. Sociaal gedoemd tot onderdanigheid? En toch kritisch tegen het regime. Taboedoorbrekers voor wie politiek over inhoud gaat. Protestzangers zonder zangtalent tegenover protestzangers zonder protesttalent.

Uiteraard daagt in Brussel meer volk op dan in Antwerpen. Liesbeth Van Impe schreef in De Morgen over de tegenstelling tussen de halflege zaal bij de toespraken en de volle tent bij de optredens op 1 mei: 'Je kunt je immers de vraag stellen of het overwegend jonge publiek beseft dat het middels esthetisch verantwoord heupwiegen de strijd voor het socialisme aan het voeren is.' Lees 'België' in plaats van 'het socialisme' en de quote past als gegoten.

Spijtig dat ik op 17 mei in Antwerpen mijn politieke overtuiging ga uiten, anders was ik graag naar Brussel afgezakt om het gratis concertje mee te pikken. Soms moet amusement wijken voor engagement.

Want op niveau zingen, atletiek bedrijven of kantklossen, laat ik graag aan anderen over. Denken doe ik liever zelf.

Peter De Roover is politiek secretaris VVB.

@Linda. Kruithof noemt het Vlaamsche gevoel: 'een gegeven'. Fijn dat een filosoof voor één keer een 'gegeven' niet in vraag stelt. Voor Vlamingen maakt de Wijsheid graag een uitzondering: het Vlaamsche gevoel wordt doorgegeven door Moeder Natuur.