Origineel door Glenn Greenwald* in zijn blog op Salon.com op 29 januari 2010:

Remember the illegal destruction of Iraq?
bron: www.salon.com/opinion/greenwald/2010/01/29/iraq/index.html
vertaling: Jo C.

Het Britse politieke nieuws wordt de laatste weken gedomineerd door het formele onderzoek naar onwettigheid en misleiding in de besluitvorming van toenmalig premier Tony Blair om de V.S. te volgen in de invasie van Irak. Vandaag (vrijdag 29 januari 2010) is Blair zelf getuige vóór de openbare onderzoekscommissie en wordt op de rooster gelegd (being grilled) over de talrijke valse aantijgingen die hij heeft gemaakt ter voorbereiding van de oorlog, niet alleen over Iraakse wapensprogramma's (o.a. zijn valse waarschuwing dat Irak binnen 45 minuten zou kunnen aanvallen) de zogenaamde banden van Saddam Hoessein met Al Qaeda, maar ook over geheime verplichtingen die hij heeft gemaakt om de V.S. te volgen in de oorlog, op een ogenblik dat hij en Bush beweerden dat zij nog onbelist waren en wachtten op het resultaat van de V.N.-onderhandelingen en het inspectieproces.

Een belangrijke focus van het onderzoek is de onwettigheid van de oorlog. Een aantal zeer vervelende details die te voorschijn zijn gekome, betreffen conclusies door de eigen juridische adviseurs van de Britse overheid dat de invasie van Irak zonder de goedkeuring van de V.N. onwettig zou zijn. De hoogste Britse wettelijke ambtenaar gehad besloten dat de oorlog onwettig zou zijn, om zijn mening onder wezenlijke druk slechts kort voor de invasie te veranderen. Verscheidene weken geleden, leidde een formeel onderzoek in Nederland - wiens overheid de oorlog had gesteund - tot een eerste officiële uitspraak over de wettigheid of onwettigheid van de invasie. De invasie van Irak werd er onwettig bevonden, omdat er "geen wettelijke basis voor (was) te vinden in de internationale wetgeving".

Zoals Digby* (collega blogster uit Californië) schrijft, staat dit in grimmig en beschamend contrast met de houding van de V.S., die weigeren 'terug' te kijken en te onderzoeken of zij inderdaad een onwettige (en afschuwelijk vernietigende) oorlog voerden. Het Britse onderzoek is wijd bekritiseerd omdat het te passief en te weinig doortastend zou zijn. Er zou geen geloofwaardige verantwoordingsplicht zijn voor de betrokkenen (behalve de onthulling van enkele feiten). Nog, kan men zich niet voorstellen dat George Bush of Dick Cheney voor een onderzoeksjury zouden worden vervoerd, publiekelijk en onder ede zouden worden gedwongen te getuigen over wat zij gedaan hebben om vooraf de wettigheid of de onwettigheid van de invasie te bepalen. Als ze dat zouden doen, dan zou dat fundamenteel in strijd zijn met twee belangrijke principes van de Amerikaanse politieke werkelijkheid: (1) de hoogste politieke leiders moeten nooit verantwoordelijk worden gehouden voor acties die zij hebben uitgevoerd tijdens hun ambtstermijn; en (2) of wat zij doen "wettig" of "onwettig" is - de vooral aanvang van oorlogen - is volkomen irrelevant. In plaats van formeel te onderzoeken of zij de wet overtraden, worden ze behandeld als grote staatsmannen, die het verdienen om te leven in luxe en waarvoor de media niets dan lof moet hebben. Tony Blair - die over geen waarneembare deskundigheid of ervaring in bankzaken beschikte - zelf werd rijkelijk beloond (met een deeltijdse baan) door J.P. Morgan en door andere instellingen, die duidelijk profiteerden van zijn handelingen tijdens zijn ambt van Prime Minister.

Dit onderstreept het feit dat - ondanks de hevigheid van het publieke debat - wij nog naïef, en met morele blindheid, weigeren om ter zake te komen over ware toedracht van het wanbeleid dat geleid heeft tot de invasie van van Irak. Honderdduizenden Irakezen - minstens - werden vermoord als resultaat van deze oorlog, nog eens 4 miljoen Irakezen werden vluchtelingen. Irakese journalist en Professor Ali Fadhil bracht het in 2008, op de vijfde verjaardag van de Amerikaanse invasie, als volgt onder woorden: "In mijn beoordeling van de feiten, is een gehele natie genoemd Irak, nu weggevaagd". In tegenstelling tot de zelf-rechtvaardigende heersende overtuigingen in de westerse media, heeft de zogenaamde na-oorlogse verbetering van de Iraakse burgerlijke maatschappij, de vernietigingen van de invasie niet verlicht. Zoals 'The Economist' gedetailleerd beschreef in september 2009: de door de V.S. gesteunde regering Maliki bezondigt zich steeds meer aan tactieken uit het Saddam-tijdperk, zoals marteling, censuur, wetteloosheid en sectarische milities, en brutale straf van verschil van mening. "De schendingen van mensenrechten worden dagelijkse praktijken. In zichzelf vragen vele Irakezen, vooral opgeleide, zich af of zij naar hun land zijn teruggaan of naar een politiestaat."

De invasie van Irak was zonder twijfel één van de grootste misdaden van de laatste decennia. Veronderstel wat de toekomstige historici hierover het zullen zeggen - een harde, agressieve oorlog die gevoerd werd onder valse voorwendselen, in schaamteloze schending van alle relevante wettelijke voorschriften, dat een volledig land vernietigde, reusachtige aantallen onschuldige mensen vermoordde, en een volledige samenleving verwoestte. Hebben zelfs wij, als toeschouwers, die gruwel beoordeeld voor wat het werkelijk is? We zijn wel bereid toe te geven dat het een 'fout' was - een goedbedoelde en volledig begrijpbare 'beoordelingsfout' in de geest van tijd - maar slechts een kleine minderheid onder ons noemt het een misdaad.

Zoals altijd, is het de moeite waard om eraan herinnerend te worden dat Robert H. Jackson, de Amerikaanse hoofdaanklager van het Nuremberg proces, in zijn Sluitende Argumentatie tegen de Nazi-oorlogsmisdadigers aandrong dat "de centrale misdaad in dit patroon van misdaden (volkerenmoord, massadeportatie, concentratiekampen, ...) is de hoofdbout die hen allen samen houdt, de drijfveer voor agressieve oorlogen". De geschiedenis leert ons dat agressieve oorlog de grootste en gevaarlijkste van alle misdaden is - aangezien het de ergste handelingen van onmenselijkheid toelaat - en de onwettige, agressieve oorlog is precies dat wat (wij) in Irak voerden, met enorme verwoestingen als gevolg.

...

*Glenn Greenwald is een 42-jarige Amerikaan, advocaat, columnist, blogger en auteur van New York Times bestsellers How Would a Patriot Act? (2006), A Tragic Legacy (2007) en Great American Hypocrites (2008).

*Digby is het pseudoniem van liberale politieke blogger Heather Parton van Santa Monica, Californië, die de blog Hullabaloo oprichtte. Glenn Greenwald noemde haar (in zijn blog van 20 juli 2007) "één van de meest toonaangevende en bewonderswaardige commentators van progressieve blogosphere".