Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

christophe

christophe's blog

Ontslagen medewerker De Morgen klapt uit de biecht

Dog doesn't eat dog. Een journalist zal dus niet snel een boekje open doen over zijn soortgenoten. Laat staan over zijn eigen werkomgeving. Maar ontslagen journalisten zijn een hondenras apart. Plots wordt de omerta dan toch doorbroken.

Weinig of niets zinnigs gelezen in De Morgen of op de website van de krant over de staking en het conflict met de hoofdredactie en de directie? Op de blog van dit ontslagen redactielid lees (en zie!) je het wel. De teloorgang van een krant. Rauw en uncut. Curb your enthusiasm maar dan echt en niet om te lachen. Historisch materiaal. Sla het op op je harde schijf voor Van Thillo wordpress.com koopt om dit van het net te halen.

http://mensbrugghe.wordpress.com/

Enkele fragmenten:

"De sentimenten liepen bij wijlen hoog op, en ex-hoofdredacteur van De Morgen en huidig bevelvoerder op het DM Magazine Rudy Collier dacht de gemoederen te bedaren door onze standpunten nog een beetje belachelijk te maken – hoewel zijn collega-ex-hoofdredacteur Yves ‘The Chief’ Desmet hem subtiel probeerde te sussen."

"“Gij moet zwijgen”, snauwde Collier me met vonkende ogen toe. “Wat gaat ge doen? Mij ontslaan?!”, repliceerde ik meteen, wat hem van kolere bijna zijn modieuze werkmansklak deed opvreten."

"De huidige grote baas op de redactie, algemeen hoofdredacteur Klaus Van Isacker, zat tijdens de uitleg van directielid Rudy Bertels ineengedoken in een zeteltje en durfde nauwelijks iets te zeggen. Uiteindelijk stond Van Isacker het werkvolk pas te woord toen doordrong dat de stakinsdreiging te groot werd."

"Er volgde een uitleg die volgens vele aanwezigen met haken en ogen aan elkaar hing. Een van die mensen was Filip Claus, een van de beste fotografen van België en tevens een van de slachtoffers van het collectief ontslag. Hij vertelde dat hij al vele jaren 200 procent voor zijn krant leeft en zelfs overleeft. Hij wees erop dat hij al vele malen in een ver en gevaarlijk buitenland zijn leven gewaagd heeft om toch maar een prachtige foto in de gazet te krijgen. Filip, die na zijn hoogst avontuurlijke loopbaan als fotojournalist van De Morgen op 52-jarige leeftijd een nieuwe job mag gaan zoeken, besloot zijn toespraak door algemeen hoofdredacteur Klaus Van Isacker in het gezicht te werpen: “Ge moest u schamen.” Van Isacker en zijn strijdmakker Bart Van Doorne bogen deemoedig het hoofd, tot ik er nog iets uitflapte: “Als ge dat kunt.”"

Lees meer / 3 comment(s)

"Van alle artikels zijn er slechts een handvol helemaal correct”

Steven Vromman is al een jaar lang de Low impact man en is van plan dat ook nog een tijd te blijven. Op het einde van dat eerste jaar trok hij op zijn blog een reeks conclusies. Over zijn geluksgevoel, zijn financiële toestand, maar ook over zijn wedervaren met de media.

“Van alle artikels die er verschenen zijn er slechts een handvol helemaal correct”, stelt Vromman vast. In een stukje in Metro over het einde van zijn eerste Low impact-jaar telde hij maar liefst zeven fouten.

“Mediamakers staan onder hoge druk om snel en veel inhoud te leveren. En dit gaat soms ten koste van de juistheid”, is zijn – milde – oordeel over journalisten.

De Low impact man is ook verbaasd dat er zo'n spektakel werd gemaakt rond zijn inspanningen om milieubewuster te leven. “Ik merk dat journalisten graag met dezelfde figuren uitpakken”, zegt Vromman als hij bedenkt dat vele nobele onbekenden gelijkaardige inspanningen leveren om hun ecologische voetafdruk te verminderen.

Dat velen Vromman zullen herinneren als de man die koud water over zijn kinderen uitgiet, is ook een gevolg van de manier waarop de commerciële media werken.

“Wat de toon van de reportages betreft gaat de nadruk toch vaak naar de meest ‘excentrieke’ onderdelen van mijn project. Het grote verhaal, de wereldwijde context of het sociale aspect van waar ik mee bezig ben komen minder aan bod. Mediabedrijven zijn commerciële bedrijven en nieuws moet geld opbrengen. Dus liever een grote kop over iemand die zelden een bad neemt dan een toelichting over de link tussen het wereldwijde waterprobleem en het persoonlijk watergebruik.”

Lees meer / 0 comment(s)

Warren Buffet ziet geen enkele toekomst voor kranten

Überspeculant Warren Buffet is pessimistisch over de toekomst van kranten. Op de aandeelhoudersvergadering van zijn eigen beleggingsbedrijf Berkshire Hathaway werd hem gevraagd aan welke prijs het interessant werd om te investeren in kranten. “We zouden ze voor geen enkele prijs kranten kopen. Zij maken kans op oneindige verliezen”, was zijn weinig hoopgevende antwoord.

Erger was dat Buffet er op wees dat de huidige crisis niet eens de voornaamste oorzaak is van de problemen waar kranten mee worstelen. “Kranten waren twintig jaar geleden essentieel voor het publiek. Die essentiële natuur zijn ze kwijt. De erosie versnelde dramatisch. Ze waren alleen maar essentieel voor de adverteerders zolang ze essentieel waren voor de lezers. Niemand kocht graag advertenties in de kranten. Maar ze werkten wel. Ik zie aan de horizon niets dat de erosie kan stoppen.”

Dat zegt de tweede rijkste man ter wereld en Wall Streets beroemdste belegger die ook wel eens het orakel van Omaha wordt genoemd. Warren Buffet is nochtans zelf een verknocht krantenlezer en eigenaar van de krant Buffalo News. Hij is ook lid van de raad van bestuur van de Washington Post Company.

Buffet verklaart het huidige business model van onze commerciële kranten dood. En dat is slecht nieuws voor al die noodlijdende krantenbedrijven die wanhopig op zoek zijn naar vers geld.

In de VS hangt de toekomst van The Boston Globe aan een zijden draadje. De krant die eigendom is van The New York Times Co. zou dit jaar 85 miljoen dollar verliezen. The New York Times Co. wil daarom snel een akkoord met de vakbonden over een besparing van 20 miljoen dollar. Maar het is niet duidelijk hoe zelfs zo'n omvangrijke besparing de prestigieuze krant van de ondergang kan redden terwijl ook The New York Times zelf hapt naar adem.

We hebben het hier al eens geschreven: kranten hebben dringend een nieuw 'business model' nodig als ze willen overleven. Alleen moet je niet verwachten dat mensen als Buffet of Van Thillo daar mee op de proppen zullen komen.

Lees meer / 1 comment(s)

Mexicaanse griep en cijferkoorts

De Mexicaanse griep zou volgens een artikel van Belga al het leven gekost hebben aan 92 mensen in Mexico.

Fout dus. In de hele wereld zijn er tot nu toe 8 bevestigde overlijdens. Les één: neem alle cijfers over de Mexicaanse griep die je leest in de media met een flinke korrel zout. Wil je zekerheid surf dan naar de website van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).

Voor haastige redacteurs is het wat moeilijk want er circuleren verschillende cijfers. Er zijn verdachte gevallen en er zijn bevestigde gevallen. Verdacht ben je bijvoorbeeld als je hoestend en proestend uit het vliegtuig stapt dat je net uit Mexico terugvloog. In België zijn er een aantal verdachte gevallen geweest, maar die bleken tot nu toe allemaal negatief.

Volgens de WHO zijn er bevestigde gevallen in Mexico (26), de VS (91), Oostenrijk (1), Canada (13), Duitsland (3), Israel (2), Nieuw-Zeeland (3), Spanje (4) en het Verenigd Koninkrijk (5).

In het totaal ging het tot gisteren (29/04) om 148 bevestigde gevallen in negen verschillende landen. Vandaag (30 april) is daar in Europa nog één geval in Zwitserland bijgekomen en één geval in Nederland. Buiten Europa is er nu ook één bevestigd geval in Costa Rica.

Dan zijn er ook nog verdachte overlijdens en overlijdens die bevestigd werden. De WHO meldde op 29 april dat er in totaal al 8 bevestigde overlijdens zijn door de Mexicaanse griep: zeven in Mexico en 1 in de VS.

Op een bepaalde moment waren er in Mexico al 159 verdachte overlijdens, maar dat is ondertussen gedaald naar 84 gevallen. Die worden nog altijd onderzocht.

Relativeren is ook altijd welkom in tijden van (media)hysterie. In een gemiddeld 'griepjaar' zouden er in België 2.000 griepgerelateerde doden geteld worden. De Antwerpse huisarts Dirk Avonts vreesde begin dit jaar in de Gazet van Antwerpen voor 4000 griepgerelateerde doden in België.

Maar ook die cijfers moet je met heel veel scepsis bekijken. Ten eerste heeft de titel van dat artikel het over griepdoden terwijl er in het artikel sprake is van griep-gerelateerde doden. In een officieel rapport over de griep in België wordt gesteld dat er in de seizoenen 2005-2006 en 2007-2008 “duidelijke griep-gerelateerde oversterfte vastgesteld” werd.

Waar komt dat cijfer van 2000 griepdoden dan vandaan? Zucht. Zullen we dan maar aannemen dat je voor dergelijke informatie beter geen beroep doet op kranten of nieuwssites?

Lees meer / 2 comment(s)

Kranten slagen er niet in Ahmadinejad juist te citeren

Er is nogal wat te doen over de uitspraken van de Iraanse president Ahmadinejad op de VN-conferentie tegen racisme in Genève. Na een verwijzing naar de bezetting van Palestina stapten de vertegenwoordigers van alle 23 aanwezige EU-landen de zaal uit. Als kranten berichten over dat incident dan zou je toch verwachten dat je als lezer de correcte zinsneden voorgeschoteld krijgt.

De paragraaf die de EU-leden de zaal uitjoeg luidt: “Following World War II, they resorted to military aggression to make an entire nation homeless under the pretext of Jewish suffering. They sent migrants from Europe, the United States and other parts of the world in order to establish a totally racist government in the occupied Palestine.” (bron The Times)

Het liep fout bij Belga dat het laatste stuk van het citaat helemaal verkeerd vertaalde. “Zij hebben migranten naar Europa, de VS en de wereld van de Holocaust gestuurd om een racistische regering in bezet Palestina op te richten.”

Belga-fouten zijn even hardnekkig als wijnvlekken. Je krijgt ze nooit meer uit het mediasysteem. In De Morgen neemt de redacteur de foute vertaling gewoon over in zijn stuk over de VN-conferentie. In dat zelfde artikel staat nog een vreemde fout. “Dat hij dat uitgerekend zei op de herdenkingsdag van de Holocaust (de geboortedag van Adolf Hitler) zorgde voor extra woede”, schrijft De Morgen.

De Joden herdenken vandaag (21 april) inderdaad de Shoah. De herdenking begon al maandagavond. Zoals het christelijke paasfeest valt Jom ha Sjowa niet altijd op dezelfde dag. Dat de herdenking dit jaar een dag na de geboortedag van Adolf Hitler valt, is een ongelukkig toeval. De Joodse herdenkingsdag is gelinkt aan de opstand in het Getto van Warschau. De officiële herdenkingsdag van de Holocaust in België en de rest van de EU is trouwens 27 januari, de dag dat Auschwitz-Birkenau bevrijd werd.

Misschien dat die andere Vlaamse kwaliteitskrant De Standaard dan wel het juiste citaat heeft? Journaliste Mia Doornaert geeft enkel het eerste stuk van de paragraaf. Ook de DS-lezers kunnen dus niet weten wat de EU-leden juist deed opstappen.

Nu blijkt er wat verwarring geweest te zijn rond de tekst. Volgens persbureau AP zou er oorspronkelijk in de speech van Ahmadinejad een verwijzing gestaan hebben naar de Holocaust: "Following World War II, they resorted to military aggression to make an entire nation homeless on the pretext of Jewish sufferings and the ambiguous and dubious question of Holocaust." Maar Ahmadinejad sprak die woorden niet uit. Op de website van Mo* is het niet uitgesproken citaat wel nog te lezen in een artikel over het incident.

Om te weten waarom de EU-leden zo boos waren en waarom een deel van de rest van de wereld juist in een oorverdovend gejuich uitbarstte, lees je best de hele toespraak. Je vindt ze hier:
www.foreignpolicyjournal.com

Lees meer / 10 comment(s)

Dedecker zet Terzake-ankers voor schut

Nu hebben we hem, moeten ze bij Terzake gedacht hebben. Dedecker leek een vogel voor de kat. De hele politieke klasse sprak schande over zijn nieuwste stoot. De Gucht had het zelfs over “fascistische praktijken”. Maar het interview dat Dedecker moest ontmaskeren als opportunistische populist bood vooral een ontluisterend beeld van de twee Terzake-ankers.

Toen Dedecker terugbeet dat de journalisten van de VRT beter zelf wat meer aan onderzoeksjournalistiek zouden doen, zat Emmanuel Rottey schaapachtig te knikken. Kathleen Cools probeerde de kritiek van Dedecker nog te pareren: “U komt toch ook veel in de media met de schandalen die u aankaart.”

M.a.w. zelf zijn we inderdaad al lang gestopt met kritische onderzoeksjournalistiek, maar populistische politici die in dat gat springen, krijgen van ons met plezier een forum.

Een forum werd het. Cools en Rottey hadden nagelaten (of geen tijd gehad) om het interview grondig voor te bereiden. Ze hadden geen vragen klaar, enkel wat 'voorzetten' die herinneringen opriepen aan de vroegere Uitzendingen door derden waarin politici braafjes geïnterviewd werden, vaak door hun eigen woordvoerder.

Vanavond probeert de redactie het goed te maken. “Nu de heisa stilaan wegebt, richt Terzake zich op de kern van de zaak. Sale and lease back: de staat die haar gerechtshoven verkoopt om ze daarna van de koper te huren. Jan Holderbeke zoekt uit wie onze gerechtshoven vandaag bezit, voor welke bedragen ze van de hand zijn gegaan, en hoeveel de staat aan huurgeld betaalt.”

Het ontluisterende interview kan je hier nog eens bekijken:
http://terzake.canvas.be/video/terzake-174-herbekijk/

Lees meer / 2 comment(s)

Overheidssteun en kranten: de reacties

“Zonder gulle overheidssteun waren er nu al geen kranten meer”, dat schreven we vorige week. Het opiniestuk baande zich een weg op het internet en werd overgenomen door een reeks websites (mo.be, mediakritiek.be, nieuws.be, de nieuwsbrief 'De Groene Belg', editiepajot.com, knack.be). Het weekblad Knack publiceerde deze week ook een ingekorte versie.

We kregen ook heel wat reacties. Zo waren er enkele mails van mensen uit vakbonden (onder meer ACOD en LBC-NVK), een reactie van Unizo en ééntje uit de cultuursector. Oud-hoofdredacteur van Het Nieuwsblad en oprichter van bladen als Dag Allemaal Guido Van Liefferinge schreef: “Het is het moment voor iedereen die nog begaan is met de toekomst van een pers die zijn rol van vierde macht nog ter harte neemt om de rangen te sluiten, naar buiten te treden met allerlei initiatieven, de overheid te blijven bestoken met de juiste argumenten en ideeen te lanceren die buiten het klassieke denken treden.”

Van Liefferinge somde zelf nog een lijstje mogelijke pistes op: “Nonprofitorganisaties, stichtingen van verlichte miljonairs, meer staatsteun voor nieuwe onafhankelijke initiatieven bv.onder de koepel van het Fonds Pascal Decroos, uitbreiding van de opdracht van de VRT mits de blijvende garantie van totale onafhankelijkheid van de politiek, alleen nog staatssteun voor bestaande mediahuizen, zowel direct als indirect, als alle garanties voor een onafhankelijke redactie aanwezig zijn, universitaire initiatieven.”

“In ruil voor (meer) perssteun moeten er een aantal verplichtingen komen (redactiestatuut, een minimum aan onderzoeksjournalistiek,een deontologische code…). Indien de pers de vierde macht is, verdient zij de dezelfde steun en aandacht als de drie andere machten”, vindt Wim Van Rompaey, directeur van Lichtpunt.

Professor mediarecht Leo Neels (in een vorig leven directeur-generaal van VTM en in een parallel leven algemeen directeur van de farmaceutische lobbyclub pharma.be) pikte één zin uit het stuk (het citaat van Pol Deltour) en gebruikte dat voor een rondje foeteren op die journalisten voor wie de patron “een pre-Daens ondernemer” is en die de crisis misbruiken om hun “achterhaalde corporatistisch-syndicale strijd tégen de directie, en zeker tegen de journalisten die mee het beleid van hun mediabedrijf bepalen, te reanimeren”. Alstublief.

Maar het ging dus over een nieuw medialandschap, een alternatief voor het bijna failliete en alleen nog dankzij het overheidsinfuus overlevende commerciële bestel. In de komende weken gaan we ook eens nagaan welke voorstellen rond media er in de verkiezingsprogramma's van de verschillende partijen zitten en ook of sociale bewegingen iets over media zeggen in hun memoranda. Reacties zijn natuurlijk nog altijd heel hard welkom.

Lees meer / 0 comment(s)

Koen Dillen slachtoffer van nazi-praktijken?

Er is een rel lostgebarsten in intellectueel Vlaanderen. Aanleiding is de Mitterand-biografie van Vincent Gounod. De linkse boekhandel De Groene Waterman zou die roman uit de rekken hebben gehaald nadat bekend raakte dat niemand minder dan VB-politicus Koen Dillen achter dat pseudoniem schuil gaat. De Groene Waterman ontkent dat, maar dat belette een reeks bezorgde intellectuelen en opiniemakers niet om in De Standaard uit te halen naar de “krampachtigheid waar mee we in Vlaanderen met 'foute' auteurs omgaan”.

Het begon met een berichtje op boekblad.nl, een vakblad voor de boekensector. Die wilden wel eens weten wat ze er bij de Groene Waterman van vonden dat Gounod eigenlijk Koen Dillen was. “Dat was het eerste dat we daarvan hoorden”, zegt Diane Vangeneugden van de Groene Waterman. “We hadden het boek wel al in de winkel gehad omdat een klant het besteld had, maar het heeft nooit in de rekken gestaan.” Knack pikte het verhaal uit Boekblad op en schreef een beetje voortvarend dat het boek uit de rekken was gehaald. Volgens Vangeneugden heeft het er nooit in gestaan omdat de uitgeverij van Dillen (Aspect) het boek nooit heeft aangeboden. Maarten Dessing, de auteur van het stuk in Boekblad heeft ondertussen de versie van Vangeneugden bevestigd in een reactie in De Standaard. Wie het boek wil lezen, kan het dus bestellen bij De Groene Waterman of in een andere boekhandel. “Zolang hij in dat boek geen VB-praat verkoopt, geef ik hem het voordeel van de twijfel”, zegt Vangeneugden daarover.

Hoewel het boek dus een uitgever vond, besproken werd op Klara en in Nederlandse kranten en tijdschriften en makkelijk in huis te halen is, roept het bont allegaartje Etienne Vermeersch, Geert van Istendael, Benno Barnard, Johan Sanctorum, Jurgen Verstrepen en nog wat anderen dat er sprake is van een “feitelijke toestand van censuur”.

Censuur en vrije meningsuiting, weinig begrippen worden zo gretig misbruikt of zijn zo onderhevig aan inflatie als die twee. Dat een boekhandel of de redactie van een krant of weekblad beslist om een boek niet aan te prijzen of te bespreken heeft niets met censuur te maken en al helemaal niet met de uit “de publieke sfeer geweerde politisch-unfähige mensen, zoals dat onder de nazi's heette”. Jawel zo staat het in dat opiniestuk van de bezorgde intellectuelen. De Groene Waterman en iedereen die het boek van Dillen of Filip Dewinters pamflet Inch’ Allah niet prominent in het uitstalraam plaatst, bezondigt zich aan nazi-praktijken.

Natuurlijk is er wel degelijk wat aan te merken op het niveau van het intellectueel debat in Vlaanderen. Grofweg zijn er twee problemen. Ten eerste liggen de marges waarbinnen het maatschappelijk debat zich afspeelt benauwend dicht bij elkaar. Pluralisme wordt verengd tot alles waarover van mening verschild wordt binnen de regering en tussen de regering en de grootste oppositiepartij. Neem de crisis: je kan wel lezen dat het allemaal komt door een ontsporing, door te een beetje te veel of een beetje te weinig overheid of door inhalige CEO's en bankiers en dat het binnenkort (vierde kwartaal 2009 of ten laatste eerste kwartaal 2010) allemaal weer in orde komt, maar nergens zal je lezen dat er misschien wel iets schort aan de logica van het systeem en dat de crisis daardoor misschien wel eens heel lang kan aanslepen zoals eminente historici als Immanuel Wallerstein vrezen.

Tweede probleem: door de crisis in de media en de voortrukkende commercialisering is er nog weinig plaats voor ernstige kritiek. Dillen mocht nog rekenen op wat recensies, maar hoeveel essentiële boeken zijn er niet die geen enkele aandacht krijgen in de media? En trouwens ook over Dillen heb ik nog geen enkele ernstige recensie gelezen. Ja, op Klara roemen ze de vertelkunst van Dillen, maar wat met de historische waarde van het werk. En welke specialist zal eens de bedoelingen van de auteur ontleden? In zijn open brief aan De Groene Waterman wijst Dillen er bijvoorbeeld fijntjes op dat de linkse Mitterand dweepte met de fascistische schrijver Drieu la Rochelle. Om het ong wat dramatischer te maken schrijft Dillen dat Drieu la Rochelle een vriend was van de communistische dichter Louis Aragon. Toch een beetje de feiten gemanipuleerd. Aragon brak al tijdens de jaren '20 met zijn vriend Drieu la Rochelle die aanvankelijk met de surrealisten sympathiseerde, maar dan opschoof richting fascisme.

Over die mankementen van intellectueel Vlaanderen hebben de ondertekenaars van het opiniestuk het niet. Het is trouwens niet de eerste dat zij in zo'n constellatie opduiken. Eerder richtten ze ook al hun pijlen op Knack dat fragmenten uit het mailverkeer tussen Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel had gepubliceerd. En een aantal van hen vond een tijd geleden ook al dat tegenstanders van Israël ook pro-Israëlische stemmen aan het woord moeten laten want anders “werken ze het antisemitisme in de hand”. Is dit een schuchtere poging om een rechts zuiltje op te richten binnen intellectueel Vlaanderen? In de VS bestaat het al langer, de rechtse hetze tegen de zogenaamde linkse mainstreammedia en het linkse establishment. Met verwoestende gevolgen. De ideologische ruimte waarbinnen het intellectuele debat zich afspeelt, werd nog benepener en journalisten doen nog meer aan zelfcensuur. Rechts populisme krijgt zo vrij spel. Dat het anti-censuuropiniestuk enkel door politici van LDD werd ondertekend is geen toeval.

Lees meer / 4 comment(s)

Mediageweld over pensioenleeftijd gebaseerd op foute informatie

Het mediagehijg over de verhoging van de pensioenleeftijd eind vorige maand was gebaseerd op foute informatie. Dat schrijft ACV-voorzitter Luc Cortebeeck deze week in Visie. “Op die basis worden dan zelfverklaarde en andere specialisten uitgenodigd om nog eens te komen zeggen dat we in België echt niet anders kunnen dan de pensioenleeftijd ook op te trekken tot 67 jaar.” De lawine commentaren, opiniestukken en politieke reacties kwam er nadat bekend raakte dat de Nederlandse regering de pensioenleeftijd wil verhogen met twee jaar. “Het zijn maatregelen waar men in dit land hoogstens van kan dromen”, schreef Het Belang van Limburg. “Minder dan 100 dagen voor de verkiezingen is er dan ook geen partij bij ons die hierover duidelijk stelling durft nemen, al weten ze allemaal dat het op termijn niet anders zal kunnen”, schreef Yves Desmet in De Morgen.

In datzelfde commentaarstuk in HBVL staat de fout bondig samengevat: “In Nederland zijn regering en sociale partners het gisteren eens geraakt over een verstrekkend relanceplan voor de Nederlandse economie. Zo zal de regering de komende twee jaar 7,5 miljard euro extra investeren, wordt de pensioenleeftijd opgetrokken tot 67 jaar en worden de komende jaren de lonen bevroren om de concurrentiekracht van de Nederlandse bedrijven veilig te stellen.”

Dat het geleidelijke verhogen van de pensioenleeftijd past binnen een relanceplan is natuurlijk onzin. Er is sprake van een verhoging met één maand per jaar. De verhoging met twee jaar is dus pas voor binnen 24 jaar! Op die manier wordt het wel lang wachten op een relance van de Nederlandse economie. Nog grotere onzin is het om te schrijven dat vakbonden, werkgevers en regering het eens zijn over die verhoging. Surfen we even naar de website van het FNV, Nederlands grootste vakbond. “Verhoging AOW-leeftijd van tafel”, staat daar triomfantelijk. De Nederlandse regering speelt inderdaad met het plan om de pensioenleeftijd te verhogen, maar schuift de hete aardappel door naar de Sociaal-Economische Raad. Dat orgaan waarin vakbonden en werkgevers vertegenwoordigd zijn, moet voor 1 oktober met alternatieven op de proppen komen om vier miljard euro per jaar te besparen (het bedrag dat de verhoging van de pensioenleeftijd zou opleveren). Het FNV heeft al een alternatief. Een aftopping van de hypotheekrenteaftrek voor hypotheken boven één miljoen euro is al voldoende om dat gat te dichten, zegt FNV-voorzitter Agnes Jongerius. FNV-Bondgenoten begint alvast een campagne tegen de mogelijke verhoging en de voorzitter van die vakbond sluit stakingen niet uit als de regering haar plan doordrukt. Werkgevers zijn ook niet echt te vinden voor een verhoging van de pensioenleeftijd. Sommigen om principiële redenen (ze willen niet met al die oude werknemers opgezadeld zitten), anderen om tactische redenen. FNV heeft immers al laten weten dat er geen akkoord komt over loonmatiging als de pensioenleeftijd verhoogd wordt.

Bovendien is ook in Nederland het debat wel wat ingewikkelder dan onze politiek commentatoren denken. Twee derde van de werknemers gaat er nu al eerder met pensioen dan gepland. Zij verlaten vaak op aandringen van de werkgever ruim twee jaar voor de pensioendatum de werkplek, beweert het Nederlands Interdisciplinair Demografisch Instituut (Nidi). Dat hadden de politiek commentatoren en hoofdredacteurs nu eens wel kunnen weten. Door de crisis in de media zullen er de komende maanden weer een pak oudere journalisten op brugpensioen gestuurd worden. Jawel, datzelfde brugpensioen waar in krantencommentaren altijd zo op gefoeterd wordt.

Lees meer / 0 comment(s)

Mediabonzen blijven blind voor eigen crisis (bis)

In het Théâtre National in Brussel kruisten hoofdrolspelers van de mediacrisis de degens. Het werd een pittig debat met onder meer Thomas Leysen (Corelio), Marc Van de Looverbosch (voorzitter VVJ), Béatrice Delvaux (hoofdredactrice Le Soir) en Yves Desmet. Alleen jammer dat de organisatoren geen mediacriticus hadden uitgenodigd.

Moderator (en Humo-journalist) Mark Schaevers probeerde dan maar die rol te spelen. Hij confronteerde Desmet, Leysen en Bernard Marchant (van Rossel dat onder meer Le Soir uitgeeft) met de vernietigende analyse van Nick Davies (Flat Earth News). Maar zij bleven hun mantra herhalen: “kranten zijn nu veel beter dan 20 jaar geleden”. Het zou er nog aan ontbreken. Het zou wel heel erg zijn, mocht twintig jaar technologische evolutie en emancipatie van de bevolking geen enkele invloed gehad hebben op de gemiddelde leesbaarheid en toegankelijkheid van de kranten.

“En uw businessmodel, is daar dan niets mis mee”, probeerde Schaevers nog eens. Dat het internet toch wel het één en ander verandert, daarover waren mediabonzen en hoofdredacteurs het wel eens. Tinternet, het hoge woord was er uit. In dat soort kringen wordt internet alleen als bedreiging gezien. Zo lijken ze wel op 19de eeuwse koetsiers die zich afvragen wat ze toch maar met die trein moeten aanvangen. De ogen dicht knijpen en hopen dat de rage snel overwaait?

Internet is een zegen voor iedereen met een gezonde interesse in de wereld. Je kan je dag beginnen met wereldkranten als The New York Times of The Guardian. Honger naar alternatieve bronnen? Surf naar counterpunch.org of beluister de jongste uitzending van Democracynow.org. Heb je volgens je collega's echt wel iets gemist in Ter Zake of Phara? Bekijk de uitzending op het net tijdens je middagpauze. Sla de zever en technische blunders over en scroll meteen door naar het fragment dat je wil horen.

Bronnen die twintig jaar geleden gesloten waren tenzij je onderzoeker was aan een universiteit of een fortuin kon betalen om al die kranten en tijdschriften tot bij jou thuis te krijgen, zijn plots maar een klik ver.

Internet bezorgt ons inderdaad twee uitdagingen. Hoe zorg je er voor dat het grote publiek geïnformeerd blijft (de mensen die 's ochtends geen tijd of zin hebben om tien sites te bezoeken) en hoe betaal je al die journalisten die die sites moeten volschrijven?

De uitgevers hebben het ei van Columbus al gevonden. "We gaan de surfers laten betalen!" Daarmee laten ze meteen ook de eerste uitdaging (en de belangrijkste) schieten. De Belgische uitgevers lijken te geloven dat ze op een eiland leven. Op een autosnelweg van gratis en makkelijk bereikbare informatie kan je niet plots een tolhuisje neerploffen.

Laat we het even concreet maken. Gaat De Standaard geld vragen voor een interview met Yves Leterme als hij net hetzelfde verteld heeft aan WTV en als de belangrijkste quotes hun weg al gevonden hebben naar Belga en vandaar naar Google News en als een uitgebreid interview op de website van de VRT te bekijken is? Gaat De Morgen mensen laten betalen voor hun vertalingen en bewerkingen van stukken van Reuters en AP die in alle talen gratis op het net staan? Ja, voor zeer gespecialiseerde informatie zullen sommigen altijd bereid blijven om diep in de buidel te tasten. Alleen heeft dat niets meer te maken met democratische massamedia.

Onze uitgevers zijn papierboeren die ooit heel machtig waren omdat kranten de enige manier waren om een breed publiek te bereiken. Nu zijn er andere manieren zowel voor adverteerders als voor journalisten. Het monopolie van Leysen en Marchant ligt aan diggelen. Deze uitgevers reageren trouwens op dezelfde manier als de autobouwers van GM en Chrysler. In plaats van de mobiliteit van morgen voor te bereiden, investeerden ze in de ontwikkeling van nog grotere en energieverslindende 4x4's. De Persgroep heeft sinds enkele jaren de “meest geavanceerde drukpers van de wereld”. Ondertussen zieltoogt de website van De Morgen. De vergelijking met koetsiers, grammofoonbouwers en ontwerpers van bakelieten telefoons mag u zelf maken.

Lees meer / 0 comment(s)

Bent u voor of tegen de Lange Wapper? Ja of neen?

gvafront.jpg

Manu Claeys en Peter Verhaeghe van stRaten-generaal zijn boos. Op de Vlaamse regering natuurlijk die op een slinkse manier haar wil oplegt in het Oosterweeldossier. Maar nu ook op de media die op een potsierlijke manier omspringen met polls. “Zestig procent Antwerpenaren kiest vóór Lange Wapper”. Zo stond maandag op verschillende nieuwssites te lezen. Het Belga-berichtje was gebaseerd op de voorpagina van de Gazet van Antwerpen. Dat een meerderheid van de Antwerpenaren voor is, moet blijken uit een internet-enquête van Gazet van Antwerpen waar bijna 1.400 mensen aan deelnamen.

Zo'n internetpoll pimpen tot nieuws is altijd onnozel. Je kan zo'n poll makkelijk manipuleren door je vrienden te mobiliseren of door zelf via een handigheidje verschillende keren te stemmen. Internetpolls zijn ook niet representatief. Uit de poll van GVA kan je hoogstens afleiden dat de deelnemers aan de poll een neiging hebben om voor de Lange Wapper te zijn.

Maar er was wel nog wat meer mis met de poll van de GVA. De vraag in de poll luidde:

“Mocht u vandaag moeten kiezen, stemt u dan voor of tegen het Lange Wapper-tracé?
0 Ja
0 Neen

Hoe kan je daar nu een zinnig antwoord op verzinnen, reageert Manu Claeys van stRaten-generaal. Zowel voor- als rabiate tegenstanders kunnen op die vraag enkel ja antwoorden. Onder de internpoll reageerden veel lezers verontwaardigd. De redactie van de Gazet van Antwerpen legde die reacties hautain naast zich neer en plaatste de onzin toch op de voorpagina. StRaten-generaal vroeg of de GVA de kwakkel op een even prominente plaats wou rechtzetten. Op de voorpagina van de GVA is daar vandaag alvast niets van te merken. Ook binnenin zwijgt de GVA zedig over de kritiek. Ook voor kritische lezersbrieven is er geen plaats.

BijlageGrootte
gvafront.jpg124.83 KB

Lees meer / 5 comment(s)

Flat "earth hour" news

Ook even de adem ingehouden toen u zaterdagavond om half tien het licht weer aanknipte na Earth Hour? Elia, de beheerder van het Belgische hoogspanningsnet had een doemscenario de wereld ingestuurd naar aanleiding van de actie van de milieuorganisatie WWF. “Opgelet dat het licht niet voorgoed uitgaat”, zo meldde De Morgen apocalyptisch. De Standaard wijdde in de weekendkrant zelfs een alarmerend stukje aan de mogelijke “totale black-out”. Elia mag in dat artikel uitleggen wat het bedrijf allemaal zal doen om de ramp te voorkomen. Net na afloop van de actie mocht de woordvoerder van Elia bekendmaken dat er geen problemen geweest waren. En maandag kon Elia de reclamecampagne afronden met een mooie paginagrote advertentie in De Standaard: “Toen u een uur lang het licht uitdeed, waren wij bij u. Toen u het opnieuw aanstak waren wij er nog steeds. Wat u ook doet, wij zijn er voor u.”

Op de website van Elia staat te lezen dat het bedrijf al sinds vorig jaar werkt aan het imago. “De campagne is bedoeld om Elia en zijn activiteiten in de kijker te stellen bij een ruim publiek”, zo staat er te lezen. Opdracht geslaagd dus. Vorig jaar moest Elia nog betalen voor dure reclamespotjes op de radio. Nu volstaat het een uitgekiend persberichtje te sturen. Onkritische journalisten nemen zo'n rampspoedberichtje gretig over zonder te weten dat ze meespelen in een reclamecampagne. Ironisch is wel dat journalisten zo in hun eigen commerciële vel snijden. Slimme bedrijven hebben natuurlijk door dat het veel meer loont om binnen te dringen in de reguliere berichtgeving al is het met de grootste onzin dan te investeren in dure reclamepagina's of spotjes.

Lees meer / 0 comment(s)

Jeugdcriminaliteit stijgt / jeugdcriminaliteit stijgt niet

Journalisten zijn neutraal en objectief. Maar hoe komt het dan dat je op basis van de zelfde gegevens een totaal verschillend verslag kan lezen in de kranten? De verslaggeving over het congres over Jeugddelinquentie in Brussel is daar een mooi voorbeeld van.

“Leeftijd minderjarige delinquenten daalt, misdrijven worden steeds ernstiger” Zo luidt de titel in De Morgen. “Jeugdcriminaliteit stijgt niet” Zo concludeert Metro. De Standaard trekt de twee vaststellingen uit elkaar. ”Criminaliteit in Antwerpen verjongt” en “Jeugdcriminaliteit is van alle tijden”.

Uit het artikel van De Standaard blijkt dat de sprekers op het colloquium maar niet genoeg konden benadrukken dat er geen reden is tot paniek. “Het is niet omdat politiek en media veel aandacht besteden aan jeugdige misdadigers dat er nu veel meer zijn dan vroeger. Dat was de rode draad door de lezingen”, aldus De Standaard.

Blijkbaar hadden ze bij De Morgen die boodschap niet helemaal begrepen.

Lees meer / 0 comment(s)

Siegfried Bracke sloopt nu ook muur tussen hoofdredactie VRT en directies mediabedrijven

Wat is dat toch met die journalisten? Zet ze op de stoel van hoofdredacteur en ze schuiven meteen richting directie. Voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten Marc Van de Looverbosch is daar zo kwaad over dat hij elke week een nieuwe metafoor bedenkt om zijn gal te spuwen over het fenomeen. Er moet een Berlijnse Muur komen tussen directie en redactie. Of nog hoger en langer: een Chinese muur. Een dam. Op de Staten-Generaal had hij het over een “firewall tegen de spam van de directie”. Het virus treft niet alleen nieuwe hoofdredacteurs als Klaus Van Isacker. Ook ex- en oud-hoofdredacteurs als Rudy Collier of Yves Desmet krijgen het beest nooit meer uit hun lijf.

In Phara verdedigde Yves Desmet een tijd geleden het 'onafhankelijk bloedbad' van CEO Van Thillo. Moet Van Thillo niet een stukje van de vele miljoenen winst van De Persgroep naar De Morgen doorsluizen? Nee! We staan toch allemaal graag op eigen benen. Kranten zijn toch geen communicerende vaten. Nochtans is dat precies wat collega-tycoon Rupert Murdoch wel doet met de verlieslatende Wall Street Journal die hij in 2007 aan zijn imperium toevoegde.

In datzelfde Phara bewees VRT-hoofdredacteur Siegfried Bracke gisteren dat hoofdredacteurs ook loyaal zijn aan de directies van concurrerende commerciële bedrijven. In een debat met Paul Goossens snelde hij Van Thillo en Desmet te hulp. Als Desmet zegt dat je De Morgen even goed met 26 man minder kan maken, zal dat wel zo zijn zeker, zei Bracke. En voor de rest gaat het goed in medialand. Nooit beter gegaan trouwens. Waar maken die driehonderd aanwezigen op de Staten-Generaal zich eigenlijk zorgen over?

De uitzending van Phara kan u hier herbekijken:
http://phara.canvas.be/category/herbekijken/

Lees meer / 1 comment(s)

Overpeinzingen bij de strooptocht van Van Thillo in Nederland

PCM, de uitgever van de Volkskrant, NRC Handelsblad, nrc.next,Trouw en (deels) AD komt voor de ronde prijs van 100 miljoen euro in handen van De Persgroep van Van Thillo. De Persgroep koopt 51 procent van de aandelen van PCM.

- De Morgen zou in het crisisjaar 2009 drie miljoen euro verlies maken. Waarom is er geen geld om het financiële dalletje van De Morgen te overbruggen, maar wel 100 miljoen euro om een kwart van de Nederlandse krantenmarkt binnen te halen?

- Zullen de Nederlandse kranten binnenkort ook kennismaken met het beruchte “kwart van Van Thillo”? Bij Het Parool, De Tijd en nu ook De Morgen sneed hij telkens een kwart van het personeel weg.

- Zijn er nog genoeg Van Thillo-boys om al die redacties te leiden? (Bij De Morgen werden VTM-helden Klaus Van Isacker en Bart Van Doorne gedropt. Het veto van de redactie tegen Van Doorne lapten Van Isacker en Van Thillo aan hun laars. Hallo onafhankelijkheid, dag democratie.)

- Van Thillo houdt van synergieën. Sportartikels uit Het Laatste Nieuws en economieberichtgeving uit De Tijd in De Morgen, het moet allemaal kunnen als het maar opbrengt. Op welke synergieën broedt Van Thillo voor de Nederlandse kranten in zijn portefeuille? En komen er binnenkort ook synergieën tussen Vlaamse en Nederlandse kranten? Kan er dan nog wat beknibbeld worden op het personeelsbestand van De Morgen?

- Als Van Thillo een krantenman in hart en nieren wordt genoemd, is Bekaertbaas Bert De Graeve dan een echte staaldraadman? En is CEO Louis Schweitzer die de 3000 arbeiders van Renault Vilvoorde op straat knikkerde dan een automan in hart en nieren?

- Als Van Thillo echt zo'n hart voor kranten heeft als pater Damiaan voor melaatsen, waarom vormt hij zijn krantenimperium dan niet om in een non-profitorganisatie als The Scott Trust Limited, de uitgever van de Britse krant The Guardian? Die 'trust' heeft maar één doel: “securing the financial position and editorial independence of the Guardian in perpetuity” en mag volgens de eigen statuten geen dividenden uitkeren aan de aandeelhouders.

- Als één man (hoe heilig hij volgens velen ook is) één kwart van de Nederlandse krantenmarkt en één derde van de Vlaamse krantenmarkt controleert, hoe zit het dan met het pluralisme en de diversiteit van het krantenlandschap?

- Ides Debruyne, directeur van het Fonds Pascal Decroos: “In Vlaanderen bestaan geen kwaliteitsmedia meer. Over belangrijke politieke niveaus (de EU om er één te noemen) wordt niet bericht. Markteconomische factoren bepalen steeds meer wat nieuws is en wat niet. Ik vermoed dat uitgevers het idee dat media een belangrijk instrument zijn voor de democratie, definitief hebben laten varen.” En Pol Deltour, algemeen secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten: “Kwaliteit en pluralisme vormen voor de bedrijfsleiders en eigenaars in het moderne mediabestel geen primair doel, enkel een mogelijk bijproduct op weg naar rendement”. Als dat zo is, wordt het dan geen tijd om eens na te denken over alternatieve mediamodellen beyond de commerciële groepen Van Thillo's, Murdochs en Berlusconi's?

- En tenslotte: veel moed en sterkte aan de redacties van nrcnext, Trouw, de Volkskrant, AD en NRC Handelsblad in hun strijd tegen de komende sociale bloedbaden.

Lees meer / 1 comment(s)